کتاب امپریالیسم و دموکراسی در کوبا

کتاب امپریالیسم و دموکراسی در کوبا؛ تحلیلی بر روابط کوبا و ایالات متحده نوشتهٔ آرنولد آگست و ترجمهٔ محمد قربانی است و انتشارات مضمون آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب امپریالیسم و دموکراسی در کوبا

کتاب امپریالیسم و دموکراسی در کوبا دربارهٔ روابط کوبا و ایالات متحده است وبه تهاجم فرهنگی ایالات متحده علیه نظام اقتصادی–اجتماعی کوبا می‌پردازد. صرف‌نظر از اینکه چه کسانی در کاخ سفید بوده‌اند، محتوای اصلی جنگ فرهنگی علیه کوبا بدون تغییر باقی مانده است. لذا ایرانیان می‌توانند تشابه تهاجم فرهنگی ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی ایران را با همان سبک و سیاق نسبت به خود احساس کنند.

در زمینهٔ حملات مداوم سیاسی–ایدئولوژیک امریکا و غرب علیه کوبا، این کتاب قصد دارد آن را افشا کند چیزی است که نویسنده آن را گرایش به‌اصطلاح «اعتدالی» می‌نامد. این گرایش، دربردارندهٔ میزانی از تظاهر به دفاع از کوباست و حتی مفسّران معینی بعضی اوقات از اقدامات امریکا و حزب دموکرات پشتیبانی می‌کنند، با وجود اینکه آن‌ها همان دیدگاه‌های جمهوری‌خواهان را پیاده می‌کنند. تهاجم فرهنگی امری مستمر است و هدفش تضعیف حل مسئلهٔ کوباست، حتی هنگامی که کوبا به‌گونه‌ای سازش‌ناپذیر در مقابل هدف امریکا، یعنی تبدیل مجدد این کشور کارائیبی به مستعمره، از خود دفاع می‌کند. ایرانیان نیز تجربهٔ مشابهی دارند. در حرف، بسیاری از کشورهای غربی، مانند کانادا با این گرایش «اعتدالی» از حق ایران برای خودمختاری دفاع می‌کنند. اما، هنگامی که فشارهای ایالات متحده افزایش پیدا می‌کند، این گرایش به سمت واشنگتن پررنگ‌تر از گرایش به سوی تهران می‌شود.

تاریخ معاصرْ ایران و ونزوئلا را به یکدیگر نزدیک کرده است، و بیش از پیش آن‌ها را با کوبا متحد می‌سازد. در پی تحریم‌های فلج‌کنندهٔ ایالات متحده علیه ونزوئلا، ایران به تأمین سوخت و دیگر نیازمندی‌های این کشور مبادرت ورزید و یاری ونزوئلا را آغاز کرد. به‌علاوه، مقاومت ونزوئلا، ایران، کوبا و دیگران در مقابل جنگ رسانه‌ای، به انحای گوناگون به ایجاد دنیایی بازتر و چندقطبی یاری می‌رساند. درواقع، مقاومت در برابر هژمونی تک‌قطبی جهان زیر سیطرهٔ ایالات متحده بیش از هر زمانی تقویت می‌شود.

کتاب ایده‌هایی را برجسته می‌کند که حاوی درس‌هایی برای همهٔ مردم دنیاست.

خواندن کتاب امپریالیسم و دموکراسی در کوبا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران رشته‌های علوم سیاسی و روابط‌ بین‌الملل و تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب امپریالیسم و دموکراسی در کوبا

«برقراری دوبارهٔ روابط دیپلماتیک میان کوبا و ایالات متحده و بازگشایی سفارتخانه‌ها در هاوانا و واشنگتن یک پیروزی برای کوبا به حساب می‌آید. مذاکرات بین دو کشور به مدت هشت ماه تا پیش از ۱۷ دسامبر ۲۰۱۴ و علنی‌شدن آن، به‌صورت مخفیانه انجام شد. در اول ژوئیهٔ ۲۰۱۵ موافقنامه‌ای در قالب بیانیهٔ رسمی، روز ۲۰ ژوئیه را روز بازگشایی سفارتخانه‌ها اعلام کرد. قابل توجه است که طی روند دوساله، کوبا از اصول خود عقب‌نشینی نکرده است. دو نمونهٔ برجستهٔ آن مربوط است به موضوع مورد مشاجرهٔ دموکراسی/حقوق بشر و ونزوئلا. در مورد اول، دو همسایه توافق کردند که دموکراسی و حقوق بشر باید بخشی از مذاکره باشد. کوبا برای مدت‌های مدیدی که اعلام کرده است که این موضوع می‌تواند بر سر میز مذاکره باشد به شرطی که باب بحث و گفتگو درخصوص دموکراسی/حقوق بشر در ایالات متحده نیز باز باشد. و این به شرطی است که حق کوبا برای این بحث با ایالات متحده به‌عنوان یک کشور مستقل و بر اساس احترام متقابل و برابری به رسمیت شناخته شود. به این ترتیب، این بخش از توافق برای پایان‌دادن به بن‌بست بیش از پنج دهه درواقع مطالبهٔ کوبا از هنگام قطع رابطهٔ دیپلماتیک بود. درحقیقت، گفتگو دربارهٔ دموکراسی/حقوق بشر میان طرفین بین ۱۷ دسامبر ۲۰۱۴ و اول ژوئیهٔ ۲۰۱۵ انجام شد. کوبا از هیچ یک از اصول خود عدول نکرد و همچنان به راه خود برای ایجاد تغییرات مطابق نیازها و ارزش‌های خود ادامه می‌دهد.

چالش سیاسی دوم کوبا در ایستادن بر سر اصول خود یکی از مهم‌ترین مسائل مداوم امریکای لاتین و حوزهٔ کارائیب به شمار می‌آید: انقلاب بولیواری در ونزوئلا و مشروعیت رئیس‌جمهور مادورو. چه این تقارن اتفاقی بوده چه نه، در اوج مذاکرات دسامبر ۲۰۱۴ تا اول ژوئیهٔ ۲۰۱۵، امریکا اقدامات تحریک‌آمیزی انجام داد که می‌توانست به بی‌ثباتی ونزوئلا و مآلاً به سرنگونی دولت مادورو و یک «کودتای آرام» بینجامد. بااین‌حال کوبا به حمایت از دولت ونزوئلا ادامه داد و کوشش‌های ایالات متحده برای تغییر رژیم در ونزوئلا را محکوم کرد. کوبا به‌صرف برقراری ارتباط و برای خوشامد امریکا به هنگام مذاکرات، به اصل همبستگی انترناسیونالیستی خود، که به یکی از صفات بارز آن تبدیل شده است، پشت نکرد.»