کتاب مددکاری اجتماعی سرطان

کتاب مددکاری اجتماعی سرطان نوشتۀ اسماعیل عباسی زاغه است. این کتاب را انتشارات اندیشه احسان منتشر کرده است.

درباره کتاب مددکاری اجتماعی سرطان

کتاب مددکاری اجتماعی سرطان درصدد است تا با ارائۀ مطالبی در زمینۀ مددکاری اجتماعی به افراد علاقه‌مند به این حوزه و به‌خصوص مددکاران اجتماعی در افزایش دانش مددکاری اجتماعی انکولوژی کمک کند. در این کتاب در ابتدا مطالبی درمورد بیماری سرطان و نحوۀ بروز این بیماری در اختیار مخاطبان قرار داده شده است. سپس به ارائۀ نظریات و مدل‌های موجود دربارۀ مقابله و سازگاری با سرطان پرداخته شده است. سرطان در کودکان باتوجه‌به سن و جایگاهی که در خانواده و جامعه دارند از موارد بسیار مهمی است که در یکی از فصول این کتاب مفصلاً بیان شده است. از جمله سایر مواردی که در این کتاب به‌تفصیل درمورد آن بحث شده است ارائۀ مطالبی است برای کمک به مددکاران اجتماعی علاقه‌مند که بتوانند با مسائل روانی - اجتماعی بیماران مبتلا در طی فرایندهای حمایتی بیشتر آشنا شوند.

کتاب مددکاری اجتماعی در فرایند، تشخیص، درمان و پیگیری‌های مرتبط با آن با وجود کم و کاستی‌های احتمالی آن درحال‌‎حاضر جزء اولین منابع در زمینۀ مددکاری اجتماعی انکولوژی در کشور است که تألیف شده است.

باتوجه‌به موارد یاد شده به نظر می‌رسد که وجود مددکاران اجتماعی انکولوژی در افزایش سلامت جامعه بسیار حائز اهمیت است و سلامت یک جامعه از جمله معیارهای توسعۀ یک کشور محسوب می‌شود. مددکاری اجتماعی انکولوژی متأسفانه در کشور ما بسیار کم موردتوجه قرار گرفته است. یکی از دلایل این امر نبود منابع مناسب برای مددکاران اجتماعی است که به کار در زمینۀ انکولوژی علاقه‌مند هستند.

خواندن کتاب مددکاری اجتماعی سرطان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای افرادی که به هر نحوی با بیماری سرطان در ارتباط هستند می‌تواند کتابی مناسب و کاربردی باشد.

درباره اسماعیل عباسی زاغه

اسماعیل عباسی زاغه نویسندۀ مددکار اجتماعی ایرانی متولد سال ۱۳۷۲ است.

بخشی از کتاب مددکاری اجتماعی سرطان

«چشم‌انداز تاریخی سلامتی و بیماری

از قرن هفدهم تا ابتدای قرن بیستم در نظر بسیاری از مردم کشورهای غربی ناسالم بودن موردی بود که برای کسی پیش می‌آمد و برای پیشگیری از آن نمی‌شد کار چندان زیادی انجام داد. ظاهراً هنگامی که آن‌ها دچار بیماری می‌شدند برای بهبود فقط به دنبال مداوا بودند. متأسفانه در همۀ موارد دارو کارساز نبود؛ درواقع از مهم‌ترین علل مرگ‌ومیر در آن دوران بیماری‌های حاد عفونی یعنی با شروع ناگهانی از قبیل آنفلوانزا ذات‌الریه و سل بود. پس از دچارشدن به این بیماری‌ها مدت‌زمان بیماری نسبتاً کوتاه بود فرد یا می‌مرد یا پس از چند هفته بهبود می‌یافت. علاوه بر این مردم در برابر بیماری چندان احساس مسئولیت نمی‌کردند؛ چون معتقد بودند که پرهیز از آن غیرممکن است. برخی بر این باور بودند که بیماری آن‌ها نتیجۀ نیروهای شیطانی الهی با تقدیر است. امروزه علت‌های اصلی بیماری‌ها با گذشته بسیار تفاوت دارند. این بیماری‌ها بیماری‌های مزمن زندگی هستند؛ یعنی دارای شروع آهسته و دورۀ بلندمدت؛ مخصوصاً بیماری‌های قلبی، سرطان و دیابت این‌ها عوامل اصلی ناتوانی و مرگ هستند و معمولاً مداوا نمی‌شوند. برخلاف بیماری‌های عفونی سنتی؛ بلکه بیمار و پزشک باید آن‌ها را مهار کنند. این تغییر چشمگیر در علل و عوارض بیماری عارضه و مرگ نه‌تنها نشان‌دهندۀ شناخت افزایش‌یافته ما از پزشکی است؛ بلکه ضرورت روش‌های جدید مداوا را نیز نشان می‌دهد.»