کتاب جامعه شناسی پیشرفت

کتاب جامعه شناسی پیشرفت نوشتۀ اسماعیل شیرعلی است. این کتاب را انتشارات اندیشه احسان منتشر کرده است.

درباره کتاب جامعه شناسی پیشرفت

کتاب جامعه شناسی پیشرفت به‌دنبال ارائۀ مفهومی نوین از توسعه است. توسعه بیش از آنکه روش باشد، یک بینش است. خاستگاه توسعه، غرب و جامعۀ مدنی است که مبتنی بر تفکر اومانیستی و عقل ابزاری بوده و ابتنای آن بر فلسفهٔ غرب است. چنین نظام معرفتی، نگاهی صرفاً عقلانی و ابزاری به زندگی، جامعه و انسان داشته و به معنویت توجهی ندارد.

پیشرفت در پی نفی توسعه نیست، اما با نقد توسعه به رهاشدگی مبدأ و مقصد در توسعه می‌تازد و بر توحید و معاد تأکید داشته و تحلیل انسان و جامعه را بدون درنظرداشتن مبدأ و مقصد، امری بیهوده و نافرجام می‌پندارد. نگاه به جهان بدون درنظرگرفتن مبدأ و معاد، یعنی نگاهی رهاشده به جهان که پیامد آن (هر چند به‌نهایت لذت رسیده باشد) سرگشتگی و پوچی است.

فلسفهٔ توسعه، اعتباربخشی به شئونات فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی زندگی دنیوی انسان بوده؛ درحالی‌که حکمت پیشرفت با گذر از ساحت‌های مادی زندگی بشر تا ابدیت امتداد می‌یابد.

خواندن کتاب جامعه شناسی پیشرفت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به مباحث جامعه‌شناسی و فلسفه می‌توانند از مخاطبان این کتاب باشند.

بخشی از کتاب جامعه شناسی پیشرفت

«جامعه شناسی پیشرفت در ادامۀ مباحث توسعه مبتنی بر اوضاع سرزمینی کشور ایران متناسب با فرهنگ و میراث اقلیم جغرافیا، تاریخ، اقتصاد و وضع اجتماعی کشور در پی ایجاد جامعه‌ای است که هندسۀ فکری و معرفتی خود را بر پیوستگی دین و دنیا، توامانی عقل و وحی، یکپارچگی ایمان، علم و عمل و درهم‌تنیدگی دین و سیاست و فرد و اجتماع استوار کرده است. مطالعات موجود توسعه در مجامع علمی، به دلیل تسلط گفتمان رایج و فراگیر توسعه (Development)، از یک سو در چالش با بنیادها و مظاهر فکری و سیاسی گفتمان‌هایی قرار گرفته است که بسیط وار و توهم گونه دقایق گفتمانی خود را بر جدایی دنیا از دین، عقلانیت از وحی، و تفکیک علم و عمل از ایمان و دیانت از سیاست و فرد از جامعه پایه‌ریزی کرده است و در عمل و نظر بر آن پای فشرده است و از دیگر سو در پی تبیین و تکوین طرح نوی از زندگی و حیات سعادتمند فردی و اجتماعی دست به نظام‌سازی و جامعه‌پردازی زده است. در چهار دهۀ گذشته علی‌رغم اینکه از یک سو صیانت از اصل انقلاب و دستاوردهای در معرض چالش و تهدید آن از دغدغه‌های اصلی بوده است، و از دیگر سو، نمونۀ تجربه شده‌ای از گفتمان انقلاب اسلامی در زمان معاصر در دسترس نبوده و بیش از یک هزار سال نیز با الگوهای کلاسیک خود در عصر پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) فاصلۀ زمانی وجود داشته است؛ اما گام‌های بلندی برای تحقق طرح نوی انقلاب اسلامی برداشته شده است که ابتناء ساخت سیاسی بر مدل جمهوری اسلامی و تدوین قانون اساسی مبتنی بر نظم مدنی دلخواه اسلام از مهم‌ترین آن‌هاست. بااین‌حال دهۀ چهارم که دهۀ گفتمان پیشرفت و عدالت توامان است را به سبب برخی فرصت‌های مهم باید دورۀ جهش انقلاب در نظام‌سازی و جامعه‌پردازی و تکوین طرح نوی خود دانست که تدوین الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت از مهم‌ترین آن‌ها در این راستاست که در این هنگامه با مطالبۀ رهبر معظم انقلاب به دغدغۀ نخبگان، فکری علمی و سیاسی تبدیل شده است.»