کتاب مراقبه محض

کتاب مراقبه محض؛ تمرین‌هایی برای جان‌بخشی دوباره به زندگی نوشتهٔ دیپاک چوپرا و ترجمهٔ سمیه اسدپور است و انتشارات راوشید آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب مراقبه محض

دلایل زیادی برای تعمق و مراقبه وجود دارد، دلایلی که به هزاران سال پیش بازمی‌گردد. اما کتاب مراقبه محض نه با نگاهی رو به عقب و گذشته، بلکه با نگاهی رو به جلو و آینده نگارش شده است. آن را برانگیختن و جان‌بخشی دوبارهٔ زندگی می‌نامیم که هم‌معنا با بودن در نور، درک زیبایی و موهبت الهی و رهایی از درد و رنج است و تجسم سعادت و شادیِ راستین است. مراقبه محض کلیدی است که درِ همهٔ نیکی‌ها را به رویتان باز می‌کند.

این زندگی برای شما و متعلق به شماست و آنچه در انتظارتان است به معنای واقعی کلمه غیرقابل‌تصور است. اتفاقاتی که امروز، فردا و بقیه عمر برایتان رخ خواهد داد در قالب الگوهای قابل‌پیش‌بینی نمی‌گنجند و فراتر از انتظارتان خواهند بود.

اگر اجازه دهید شادی نمایان شود، هر روز تجربه‌ای از آفرینندگی، تازگی و طراوت برایتان به همراه خواهد داشت.

با این حال، در ابتدا می‌بایست اساسی‌ترین سؤال را بپرسیم: چه چیزی واقعاً یک فرد را خوشحال می‌کند؟ رابطه‌ای عاشقانه، یا زندگی خانوادگی آرام و پایدار؟ و یا داشتن شغلی موفق؟ احتمالاً به تعداد کل جمعیت جهان پاسخ وجود خواهد داشت.

اتفاقی جدید، ناگهانی و شورانگیز در حال رخ دادن است. با این وجود، شما نیز صرفاً با نگاه کردن و کاوش سطوح و لایه‌های زیرین زندگی روزمرهٔ خود، بخشی از این تغییر و تحول خواهید شد.

برای اجتناب از انتخاب‌های نسنجیده و سبکسرانه به اندازهٔ کافی معلومات و مفروضات مناسب وجود دارد. در نتیجه، می‌توان انتخاب‌های بهتری انجام داد، انتخاب‌هایی که شامل غذاهای سالم، تحرک بدنی به روش‌های کاملاً مفید و ثمربخش و احترام به محیط زندگی و طبیعت باشد. در نهایت ممکن است بپرسید که بهترین و کامل‌ترین شیوه زندگی چیست؟ این می‌تواند سؤالی باشد که زندگی را تغییر دهد و اگر جدی گرفته شود، معنا و مفهوم خوشبختی را دگرگون می‌کند.

 کتاب مراقبه محض سعی می‌کند به این پرسش‌ها پاسخ دهد.

این کتاب سعی می‌کند بهترین شیوهٔ زندگی را بیابد که علی‌رغم وضعیت آشفته دنیای امروزی، بهزیستی را تضمین کند. بهترین شیوهٔ زندگی را می‌توان در یک عبارت واحد توصیف کرد: بیداری. یا به عبارت دیگر، آگاه بودن نسبت به آنچه در اطرافمان روی می‌دهد. بیداری به این معنی است که خودمان را وقف کنیم تا فراتر گام برداریم از روال زندگی روزمرهٔ افراد، از باورهای دست‌دومی که انتخاب کرده‌ایم، از انتظارات و مقاصد خودخواهانه‌ای که به آنها چسبیده‌ایم و رهایشان نمی‌کنیم. بیداری یعنی خودآگاهی برتر یا به عبارت دیگر آگاهی عمیق‌تر.

بیداری هدفی دور از دسترس نیست؛ می‌تواند واقعیت هر روزهٔ شما باشد، از همین جا و همین لحظه شروع کنید.

خواندن کتاب مراقبه محض را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران کتاب‌های موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم.

درباره دیپاک چوپرا

دکتر دیپاک چوپرا متولد ۲۲ اکتبر سال ۱۹۴۶ در دهلی‌نو، نویسنده و پزشک آمریکایی هندی‌الاصل و عضو کالج پزشکان آمریکاست. چوپرا، پزشکی را در هند خواند. در سال ۱۹۷۰ به آمریکا مهاجرت کرد و در رشته طب داخلی و غدد، تخصص گرفت. او تحصیلات عالیه پزشکی خود را در آمریکا، در دانشگاه ویرجینیا به پایان برد. در سال ۱۹۸۵، ماهاریشی ماهش (یوگی مشهور) را ملاقات کرد و به درون‌پویایی متعالی علاقه‌مند شد. در سال ۱۹۹۶، به تأسیس بنیاد چوپرا، یک نهاد غیرانتفاعی برای تحقیق دربارهٔ رفاه و انسان دوستی، کمک کرد. همچنین، وی نهاد چوپرا گلوبال را که سازمانی بهداشتی و امروزی‌ است و در تقاطع علم و معنویت، یک بنیاد جهانی است، بنا نهاده است. او در پزشکی جایگزین و دگرسازی شخصیت، صاحب‌نام و پیشگام است. دکتر چوپرا، استاد پزشکی بالینی خانواده و بهداشت عمومی در دانشگاه کالیفرنیا، سن‌دیگو است و به عنوان دانشمند ارشد در سازمان گالوپ خدمت می‌کند.

او نویسندهٔ بیش از هشتاد و نه کتاب است که به بیش از چهل و سه زبان ترجمه شده و در زمرهٔ کتاب‌های پرفروش نیویورک‌تایمز است. نودمین کتاب پرفروش او، «فراانسان؛ استعدادهای نهانی خود را رها کنید» بوده که اسرار فراتر رفتن از محدودیت‌های کنونی برای دسترسی به گستره‌ای از فرصت‌های بی‌نهایت را موشکافی می‌کند. مجله تایم دکتر چوپرا را یکی از ۱۰۰ فرد تأثیرگذار و برتر قرن توصیف کرده است.

بخشی از کتاب مراقبه محض

«نوع مراقبه‌ای که در این کتاب آن را تأیید و توصیه می‌کنم، مراقبهٔ محض نامیده می‌شود، زیرا همهٔ اصول آگاهی را که برای ادراک و حیات وجود دارد، دربرمی‌گیرد. انواع دیگر مراقبه که معمولاً آموزش داده می‌شوند، صرف نظر از اینکه به کدام مکتب یا سنت تعلق دارند، با این نوع مراقبه متفاوت هستند.

آنها مراقبه‌هایی گاه‌به‌گاه می‌باشند که در زمان خاصی از روز و با استفاده از اسلوب خاصی به طور معمول تمرین می‌شوند. چنین رویکردی مانند تمرین پیانو یا تنیس است؛ خوشبین هستم که هر چه بیشتر تمرین کنید، مهارت بهتر و بیشتری در آن کسب کنید. در حالی که مراقبهٔ گاه‌به‌گاه مزایای خاص خود را دارد؛ برای مثال، می‌تواند به طور موقت آرام‌تان کند و ضربان قلبتان را کاهش دهد؛ اما به شدت محدود است. چند دقیقه از روز مراقبه کردن برای غلبه بر سیل قریب به اتفاق و مقاومت‌ناپذیر پیشامدها کافی نیست و خارج از توان مراقبهٔ گاه‌به‌گاه است.

مختصر بودن مراقبهٔ گاه‌به‌گاه این روال را تحت‌الشعاع قرار نمی‌دهد؛ تحقیقات علمی زیادی هم این عقیده را تأیید می‌کنند. نمی‌توان مراقبه را برای باخت در نبرد تغییر زندگی امروزی مورد انتقاد قرار داد، چرا که قرن‌ها پیش به ازای ثبات نسبی بنیان خانواده و زندگی آرام در مزارع و معابد تدبیر شده بود.

با این حال، حتی آن هم زمان متوجه شدیم اینکه عمیقاً در مراقبه غرق شویم، پاسخ نهایی و راه رهایی از درد و رنج است. زندگی سنتی هند به چهار مرحله یا آشراما تقسیم می‌شد و آخرین مرحله، که در اواخر میانسالی روی می‌داد، نوعی گوشه‌نشینی مضاعف بود. فرد از انجام تمام تعهدات شغلی و خانوادگی کناره‌گیری می‌کرد، به جایی خلوت و دورافتاده می‌رفت و از طریق مراقبه در خود انزوا پیشه می‌کرد.

مشغلهٔ ذهنی کامل در مراقبه برای معدود افرادی که ذاتاً پرهیزگار بودند باعث می‌شد تا در محل کار و زندگی خانوادگی هم درونگرا و گوشه‌گیر باشند. اما هیچ کدام از مدلها برای زندگی امروزی یا سلیقه جدید و پویش گسترده ما برای معنویت شخصی مناسب نیست. در این کتاب، می‌خواهم نوعی مشغولیت کامل پیشنهاد کنم که به لحاظ مضامین، دینی، سنتی یا حتی "معنوی" نیست و فراتر از آن بروم؛ طوری که مجبور نیستید تا کار و زندگی روزانه خود را رها کنید. همانطور که قبلاً اشاره کردم، مراقبهٔ محض، کشف نحوهٔ عملکرد آگاهی است، با هدف استفاده از این اصول در زندگی شخصی‌تان.

برای اکثریت قریب به اتفاق افرادی که مراقبهٔ گاه به گاه را امتحان می‌کنند، مانند این است که برای اولین بار مراقبهٔ محض و سکون را تجربه می‌کنند. این اولین تجربه بدون شک می‌تواند بسیار مشهود باشد، زیرا اکثر مردم تجربه طولانی مدت "ذهن آرام" را نداشته‌اند. با این حال، اگر هم بدانند آرامش درونی چگونه است، باز هم قادر نخواهند بود هر زمان که بخواهند از آن استفاده کنند. هر چقدر هم که همسازی و آرامش درونی در مراقبه خوشایند باشد تصور می‌کنید هنگامی که چشمان خود را باز می‌کنید، ذهن چه می‌کند؟ به زندگی‌ای که می‌شناسد برمی‌گردد، به جریان مداوم نگرانی‌ها، خواسته‌ها، توقعات، بایستگی‌ها، آرزوها، امیدها و ترسها. با وجودی که مراقبهٔ گاه به گاه محدود است اما می‌تواند به اصطلاح اثر این عوامل ناخوشایند را کاهش دهد و اولین گام به سوی تغییر در زندگی باشد.»