کتاب معجزه روابط میان فردی و آثار آن در احساس تنهایی نوجوانان

کتاب معجزهٔ روابط میان فردی و آثار آن در احساس تنهایی نوجوانان نوشتهٔ سمیه مدرسی است. کتاب معجزهٔ روابط میان فردی و آثار آن در احساس تنهایی نوجوانان تلاش دارد به یکی از مهم‌ترین نیازهای نوجوانان که برقراری ارتباطات مؤثر است، بپردازد.

درباره کتاب معجزه روابط میان فردی و آثار آن در احساس تنهایی نوجوانان

نوجوانی مرحله‌ای از مراحل تحول و رشد انسان است که محدودهٔ سنی آن را بین ۱۱ - ۱۲‌سالگی تا ۱۸ - ۱۹‌سالگی می‌دانند. البته این محدودهٔ سنی به‌زعم برخی صاحب‌نظران به ۳ مرحلهٔ ابتدای نوجوانی از ۱۱ تا ۱۵‌سالگی؛ اواسط نوجوانی ۱۴ تا ۱۷ سالگی و اواخر نوجوانی از ۱۷ سالگی به بعد تا ۱۸ یا ۱۹‌سالگی تقسیم می‌شود. این مرحله را با رشد سریع قد و وزن و تغییرات فیزیولوژیکی متناسب می‌دانند که البته جنبه‌های روان‌شناختی و ارتباطی نوجوان نیز در این دوره، تغییرات قابل‌توجهی خواهد داشت. پدیدهٔ قابل ملاحظه‌ای که در این مرحله اتفاق می‌افتد و از آن به نوعی تعبیر به بحران می‌کنند، بلوغ نام دارد. در واقع بلوغ به اولین مرحله نوجوانی اطلاق می‌گردد؛ یعنی آن زمان که بلوغ جنسی بارز می‌شود. پدیده بحرانی دیگر در دوره نوجوانی، بحران هویت است؛ نگرانی در مورد جواب این سؤال که «من کیستم؟» و در همین حین استقلال (موجودی مستقل و جدا شدن) را تمرین می‌کند.

نگرش شایعی که درباره دوره نوجوانی وجود دارد اینکه، هم از نظر والدین و هم از نظر نوجوانان این دوران، دورانی دشوارتر از سال‌های اولیه کودکی قلمداد شده است، لذا افراد را با دشواری‌هایی مواجه می‌کند. این مواجهه گویا فراموشی بزرگسالان از دشواری‌های دوران نوجوانی خودشان را تائید می‌کند و چنین وضعیتی می‌تواند به همدلی و تفاهم با نوجوان آسیب بزند. در همین راستا برای بررسی تغییرات چندجانبه دوران نوجوانی، به نظر می‌آید داشتن دیدگاه جامع و چندبعدی می‌تواند به جمع‌بندی مطالب و فهم این دوره کمک کند. با توجه به این مدل می‌توان به جنبه‌های فیزیولوژیکی، روان‌شناختی و ارتباطی نوجوان و نوجوانی پرداخت. کتاب معجزه روابط میان فردی و آثار آن در احساس تنهایی نوجوانان به این مهم می‌پردازد.

کتاب معجزه روابط میان فردی و آثار آن در احساس تنهایی نوجوانان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به موضوعات مربوط به روان‌شناسی کودک و نوجوان پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب معجزه روابط میان فردی و آثار آن در احساس تنهایی نوجوانان

«از دیدگاه زیستی؛ ورود به مرحله نوجوانی منجر به افزایش فعالیت غده هیپوفیز به صورتی می‌شود که هورمون‌هایی را که قبلاً ترشح نمی‌کرد، ترشح کند. ترشح این هورمون‌ها، به نوبه خود منجر به فعالیت غدد داخلی دیگر شده، ترشح هورمون‌های دیگر را باعث می‌شود؛ مثل هورمون‌های جنسی و هورمون‌های رشد. این هورمون‌ها و هورمون‌های دیگر از راه‌های پیچیده‌ای با هم در کنش متقابل هستند تا پیشروی منظم رشد جسمانی و فیزیولوژیکی را برانگیزند. آنچه در این دوره اتفاق می‌افتد جهش نموی نوجوانی است که به میزان ازدیاد سریع قد و وزن اطلاق می‌گردد و با بلوغ جنسی توأم است.

به خاطر ازدیاد سریع قد و وزن در این دوره، نیازهای غذایی نوجوانان در سال‌های رشد به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد.

به خاطر تفاوت در رشد اعضاء مختلف بدن (تغییر در تناسب اعضاء بدن)، نوجوانان موقتاً احساس ناخوشایندی پیدا می‌کنند. اظهار نظرات والدین در خصوص تغییرات جسمی نوجوان می‌تواند هم آسیب‌زننده باشد و هم آرامش‌بخش و اطمینان دهنده.

رشد عضلات بدن و استخوان‌ها بخصوص در پسرها، باعث می‌شود سازگاری آن‌ها با مرکز ثقل بدن و مرکز زمین به هم بریزد. گزارشی که والدین در این مقطع می‌دهند این است که «نمی‌دانیم چرا هر چی پسرمان بزرگ‌تر می‌شود، به جای اینکه منظم بشه، شلخته‌تر می‌شود و برای انجام کارهای شخصی‌اش تنبلی می‌کند». نوجوان تا هنگامی که بتواند با افزایش حجم عضلات و در کل افزایش قد و وزنش کنار بیاید و سازگار بشود به زمان نیاز دارد و والدین هم می‌توانند با درک این موضوع، به نیاز آن‌ها احترام بگذارند و این موضوع برای آن‌ها بسیار همدلانه و خوشحال‌کننده است. به آن‌ها اعتمادبه‌نفس می‌دهد.

* تغییرات رشدی و نیاز به سازگاری با آن باعث می‌شود نوجوانان به خصوصیات جسمانی خود توجه بسیاری داشته باشند. به خوش‌تیپ بودن خودشان خیلی اهمیت می‌دهند. تصور آن‌ها از خوش‌تیپی خیلی تحت تأثیر نظرات والدین، گروه همسالان، فرهنگ بومی و واردات فرهنگی کشورهای دیگر است. آنچه اهمیت دارد توجه به این مسئله است که تصویر ذهنی آن‌ها از خودشان به‌شدت تحت تأثیر تغییرات جسمی و فیزیولوژیکی قرار دارد. این همان Body Image یعنی تصویر بدن است. نوجوانی که در دوران کودکی و در سنین دبستان به تصویر ثابتی از جسم خودش رسیده است، این تصویر در دوران نوجوانی از اواخر دوره راهنمایی، بهم می‌ریزد و به شدت عزت‌نفس او را درگیر می‌کند. او اگر در این درگیری بتواند سازگاری متناسبی با این تغییرات وسیع بدست آورده و به یک تصویر واضح و قابل‌قبول از خودش برسد، شاهد اعتمادبه‌نفس بالا در او خواهیم بود.»