کتاب حیرت پاییز

کتاب حیرت پاییز سرودهٔ علیرضا لشکربلوکی (هیربد) است. نشر ویراست این مجموعه شعر معاصر را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب حیرت پاییز

کتاب حیرت پاییز یک مجموعه شعر معاصر را در قالب شعر نو در بر گرفته است. عنوان برخی از شعرهای کتاب حاضر عبارت است از «شیار»، «تب»، «سجود»، «سلام» و «صراحت ظلمت».

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب حیرت پاییز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران و قالب شعر نو پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب حیرت پاییز

«"روزها"

میان غلظت دود سیگار و

خماری نگاه تو،

خرابی شک‌پویی نهفته؟

یا آبادی غم‌پویی

خفته است؟

میان رجعت دود تریاک و

رگه‌های صدای تو،

کسالت جهالتی بوده؟

یا جراحت رفاقتی

آسوده است؟

میان حیرت درد شراب و

عزلت روح غمینت،

عروج عصیانی تکیده؟

یا خشوع ایمانی

خوابیده است؟

و در روزگاری که

هجوم

میله‌های فولادی و

رکوع آدم‌های سیمانی،

شاخهٔ باغچهٔ

انسانی را

می‌شکنند.

میان گل‌های قالی و

سنگ‌های تراشیدهٔ

تسبیح دوست،

کسی در حال روییدن است.

کسی از جنس تنهایی،

و میان گرمای اتاق پیر و

سرمای حیاط،

کسی در حال لرزیدن است.

کسی از جنس برگی پاییزی...»