کتاب اندیشکده ها، مغز متفکر سیاست خارجی آمریکا

کتاب اندیشکده ها، مغز متفکر سیاست خارجی آمریکا اثری از کوبیالی یادو آرین است که اعظم گل محمدی آن را ترجمه و انتشارات سروش منتشر کرده است. این اثر برای علاقه‌مندان به علوم سیاسی از سیاست خارجی ایالات متحده و از چگونگی حمایت اندیشمندان علوم سیاسی از آن سخن می‌گوید.

 درباره کتاب اندیشکده ها، مغز متفکر سیاست خارجی آمریکا

سیاست‌مداران کاخ سفید بر خلاف احزاب اروپایی که مشاوره‌های سیاسی می‌دهند، مجبور به اطاعت از برنامه‌های حزب خود نیستند و همین نظم ضعیف حزبی باعث می‌شود که اعضای کنگره و دولت از تخصص سیاسی اندیشکده‌ها استفاده کنند. درحقیقت رؤسای جمهور آمریکا متخصصان اندیشکده‌ها را برای مناصب عالی‌رتبهٔ سیاسی استخدام می‌کنند. همین عدم تمرکز در سیاست و نظام پراکنده‌ٔ سیاسی آمریکا، سیاست‌گذاران را به‌سمت کارخانه‌های ایده‌پردازی و متخصصان آن‌ها برده است.

اندیشکده‌ها در آمریکا مثل یک مجمع سیاسی عمل می‌کنند تا دانش و آگاهی را در میان اعتلاف‌ها رواج دهند و سیاست‌مداران، نویسندگان و روزنامه‌نگاران با گرایش‌های سیاسی گوناگون از طریق همکاری با ابتکارات این اندیشکده‌ها با جامعه سازگار می‌شوند.

کتاب اندیشکده ها، مغز متفکر سیاست خارجی آمریکا نفوذ اندیشکده‌ها را به‌عنوان سازمان‌های برنامه‌ریز نخبه‌گرا در سیاست خارجی آمریکا از دوران ریاست جمهوری کلینتون تا بوش پسر بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که برای نمونه چگونه مغزهای متفکر آمریکایی نقش خود را در امنیت ملی این کشور ایفا کردند؛ به‌گونه‌ای که بتوانیم امنیت ملی واکنشی در دوران ریاست جمهوری کلینتون لیبرال و امنیت ملی فعالانه‌تر در دوران بوش نومحافظه‌کار را از تفاوت در دستور کار‌های سیاسی متفاوتشان استنباط کنیم.

خواندن کتاب کتاب اندیشکده ها، مغز متفکر سیاست خارجی آمریکا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر پژوهشگر یا علاقه‌مند به مطالعهٔ کتاب‌های علوم سیاسی به‌ویژه در حوزهٔ سیاست خارجی و سیاست بین‌الملل هستید، این کتاب را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب اندیشکده ها، مغز متفکر سیاست خارجی آمریکا

«درسال ۱۹۷۷، جیمی کارتر با برنامه‌ای شامل کاهش مخارج نظامی، حقوق بشر، رویکرد مصالحه‌جویانه دربرابر اتحاد جماهیرشوروی و هماهنگی بین‌المللی سیاسی میان متحدین، روی کار آمد، بدون تردید هدف کارتر دوباره قرارگرفتن آمریکا دریک جایگاه برتر اخلاقی بود. با فروکش کردن جنگ سرد، آمریکایی‌ که به تازگی اعتمادبه‌نفس یافته بود توانست یک سیاست خارجی ورای منافع محدود ملی را تدوین کند که به دنبال راه‌حل‌هایی برای تهدید جنگ هسته‌ای، نفرت نژادی، رقابت تسلیحاتی، آسیب‌های زیست‌محیطی، گرسنگی و بیماری باشد. درسال ۱۹۸۰ ناآرامی در جهان درحال توسعه، انقلاب ایران، وابستگی دموکراسی‌ها به نفت وارداتی از خاورمیانه و در رأس همه موارد، تهاجم نظامی شوروی به افغانستان منجربه دشواری کاهش هزینه‌های نظامی‌گرایی در سیاست خارجی آمریکا شد. بروز بحرانی درسطح نخبگان در داخل آمریکا در خصوص مسیر سیاست خارجی این کشور باعث شد کارتر به جناح راست گرایش پیداکند.

سیاست خارجی کارتر باعث متحدشدن پژوهشگران مختلفی در AEI شد. کارتر با ترفیع جایگاه نقض حقوق بشربه مافوق سایر ارزش‌ها و منافع سیاست خارجی و درعین‌حال با کاهش تضعیف سیا توسط پنتاگون و با کوچک‌شمردن منافع ملی سنتی و توازن سیاست زور، تمامی اصول رئالیسم را زیرپاگذاشت. او از نقض حقوق بشر در رژیم‌های دوست در آسیا، خاورمیانه، آفریقا و آمریکای لاتین انتقاد کرد. افکار عمومی در ایران، نیکاراگوئه، آرژانتین، برزیل و السالوادور علیه آمریکا برانگیخته شد. آمریکا درحالی‌که به منافع اقتصادی، دیپلماتیک، سیاسی و نظامی این کشور خدشه وارد می‌شد، در معرض خطر شکست در جنگ سرد قرار گرفت.

مطالبات لیبرال‌ها برای اصلاح نظام اقتصاد بین‌الملل با مخالفت هریتیج و AEI روبه‌رو شد. حامیان مالی این مؤسسه‌ها در جهان تجاری معتقد بودند که خطرات برنامه‌هایی‌که تعهدات بیشتر دولت یا تغییرات اساسی در سازمان اقتصاد بین‌الملل را به‌دنبال دارد، بیشتر از منافع احتمالی آن‌ها است." از نظر نومحافظه‌کاران در ،AEI نگاه مثبت به کاپیتالیسم دموکراتیک باید بار دیگر برای جلب حمایت از یک سیاست خارجی قاطع و تعیین‌کننده احیا می‌شد، بنابراین نومحافظه‌کاران تلاش کردند انتقادات داخلی را بی‌اعتبار کرده و گسترش کاپیتالیسم درخارج را ترغیب کنند.»