کتاب پایان استرس

خلاصه‌کتاب پایان استرس نوشتهٔ دان جوزف گوی و ترجمهٔ رضا اردلان است و شنیدار آن را منتشر کرده است. با برنامه‌ریزی مجدد مغز برای مقابله با استرس در این کتاب آشنا می‌‌شوید.

درباره خلاصه‌کتاب پایان استرس

چگونه بزرگ‌ترین ویروس زندگی‌تان را نابود کنید؟‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

در خانه همراه ماست، در محل کار و داخل اتوبوس و قطار هم دست از سرمان برنمی‌دارد؛ گویی قراردادی مادام‌العمر با ما بسته است تا یک لحظه هم آراممان نگذارد. استرس؛ این ویروس همگانی که سن و سال و پیر و جوان هم نمی‌شناسد، همه ‌جا با ماست. حتی در لحظات خوشمان نیز گاهی تجربه‌اش می‌کنیم؛ اینکه نکند در یک چشم برهم زدن خوشی‌مان تبدیل به ناخوشی شود.

البته دچار استرس شدن مشکل اصلی نیست، بلکه درد بزرگ آدمی، ندانستن راه‌های مقابله با این ویروس مهلک است. متأسفانه اغلب افراد نمی‌دانند چگونه باید استرس خود را مدیریت کنند و همین موضوع، استرس را به بیماری خطرناکی تبدیل کرده که بیشترین آمار مرگ را در جهان دارد. شاید کسی فقط با استرس جان خود را از دست ندهد، اما اگر نگرانی و تشویش به عادتی همیشگی تبدیل شود، آنجاست که بیماری‌های مختلف به جان انسان می‌افتد و دیگر برای درمان خیلی دیر است.

اما آسیب بزرگ‌تری که استرس به ما وارد می‌کند، ازبین‌بردن قابلیت کشف و شکوفاکردن توانایی‌ها و استعدادهای ذاتی‌مان است. برای مثال یک سخنران را در نظر بگیرید که آنقدر نگران ارائه خود است که دائماً تپق می‌زند و سخنانش را با لکنت به‌ زبان می‌آورد؛ در حالی که در صورت استرس نداشتن می‌توانست بهترین سخنرانی عمرش را ارائه دهد، یا فردی که آنقدر نگران انجام به‌ موقع کارهای هفتگی است که حتی از خانه بیرون نمی‌رود و این موضوع، روابط او با دوستانش را به خطر می‌اندازد.‬‬‬‬‬‬

کتاب «پایان استرس» راه‌هایی را برای مدیریت و مقابله با استرس معرفی می‌کند. اگر یاد بگیرید که استرس خود را مدیریت کنید، نه‌تنها کارایی ذهنتان افزایش می‌یابد، بلکه خلاق‌تر و مهربان‌تر نیز خواهید بود.

خواندن خلاصه‌کتاب پایان استرس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به همهٔ کسانی که با استرس دست و پنجه نرم می‌کنند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از خلاصه‌کتاب پایان استرس

«استرس به شکل‌های متفاوتی در افراد ظاهر شده و احساسات منفی متفاوتی مانند ترس، نگرانی و دلهره را در آن‌ها ایجاد می‌کند؛ اما آنچه در میان اکثر افراد مشترک است این است که آن‌ها معمولاً علت و منبع بروز چنین احساساتی را در خارج از خود و در عوامل محیطی می‌بینند، در حالی که اگر کمی تأمل کنیم متوجه می‌شویم خودمان سهم بزرگ‌تری در بروز چنین احساساتی داریم.

آیا دلیل احساسات منفی ما در بیرون از ما قرار دارد؟

در تحقیقاتی که دانشگاه کورنل درباره این موضوع انجام داد، از افراد خواسته شد تا فهرستی از موضوعاتی که احتمال می‌دادند طی دو هفته آتی باعث نگرانی آن‌ها شود، تهیه کنند. پس از دو هفته، محققان شروع به بررسی این فهرست‌ها کردند تا بفهمند چند درصد از آن اتفاقات واقعاً رخ داده است.

نتایج تحقیقات نشان داد ۸۵ درصد اتفاقاتی که افراد نگران آن بودند، هرگز رخ ندادند!

در واقع ۱۵ درصد از اتفاقاتی که افراد نگرانش بودند، به وقوع پیوست؛ هرچند ۷۹ درصد از این اتفاقاتِ رخ داده اصلاً به آن بدی که افراد فکر می‌کردند نبود.

بنابراین به طور کلی از مجموع کل اتفاقاتی که افراد نگران به وقوع پیوستن آن بودند، در ۹۷ درصد از مواقع افراد یا بدون علت نگران بودند زیرا آن اتفاق اصلاً رخ نداد و یا بدون علت بیش از حد نگران بودند، چرا که بدیِ اتفاق به آن اندازه‌ای که انتظار داشتند نبود.»