کتاب بیشتر استراحت کنید!

کتاب بیشتر استراحت کنید! نوشتهٔ الکس سوجونگ کیم پنگ و ترجمهٔ مارال فرخی است و انتشارات بذر خرد آن را منتشر کرده است. این کتاب برای شما توضیح می‌دهد که استراحت چگونه باعث تحریک و تداوم فعالیت می‌شود؟ بیشتر استراحت کنید! کتابی متحول‌کننده برای دنیای خستهٔ مدرن است.

درباره کتاب بیشتر استراحت کنید!

بیشتر استراحت کنید! برخلاف رویکرد رایج دنیای صنعتی معاصر، ما را دعوت به استراحت می‌کند و البته امیدوار به نتایج بهتر. تمام هدف نویسنده این است که برایمان روشن کند استراحت نقطهٔ مقابل کار نیست؛ استراحت «کارنکردن» نیست بلکه هویتی مستقل دارد و کیفیت آن تأثیر مستقیمی بر نتیجهٔ کارمان می‌گذارد. الکس سوجونگ کیم پنگ تأکید می‌کند که منظورش از استراحت ساعت‌های بیهوده‌ای نیست که به وب‌گردی‌های بی‌هدف اختصاص می‌دهیم؛ منظور زمان‌هایی‌ست که به هیچ‌کاری نکردن، خوابیدن، ورزش کردن یا... می‌گذرد. کتاب به ما نشان می‌دهد که استراحت یک مهارت و یک فعالیت است و استراحت سنجیده محرکی برای خلاقیت ماست.

این کتاب دربارهٔ کار است و البته دربارهٔ استراحت. با اینکه این دو جمله متناقض به‌نظر می‌رسند، اما هر دو ایدهٔ مرکزی کتاب را بیان می‌کنند.

برخی کتاب‌هایی که به موضوع استراحت یا اوقات فراغت می‌پردازند، به‌جای اینکه بر بهبود توانایی‌ها برای انجام کارهای معنادار تمرکز داشته باشند، بیشتر به روش‌های فرار از کار علاقه دارند. آن‌ها بیکاری را به‌مثابهٔ پادزهر کار بیش‌ازحد و جلوه‌ای از دانایی و خرد می‌ستایند. این کتاب‌ها می‌گویند شاید بعضی‌ها به‌جای سخت‌تر کارکردن هوشمندانه‌تر کار کنند، اما انسان‌های خلاق اصلاً کار نمی‌کنند. گروه دیگری از نویسندگان هم اوقات فراغت را به‌مثابهٔ یک امر تجملی به تصویر می‌کشند که باید مصرف شده و به نمایش درآید. زندگی خوب برای آن‌ها تابستانی است بی‌پایان که با فیلترهای توذوق‌زننده در اینستاگرام به‌اشتراک گذاشته می‌شود.

درنتیجه، ما کار و استراحت را به‌صورت دو بخش جدا از هم می‌بینیم. حتی استراحت را صرفاً فقدان کار می‌دانیم و نه چیزی که هویت مستقل یا کیفیت خاص خود را دارد و این دیدگاه مشکل‌ساز است. در این دیدگاه، استراحت زندگی‌ای که با زحمت و بلندپروازی و موفقیت تعریف می‌شود، چیزی شبیه یک فضای خالی بی‌فایده است. وقتی خودمان را با کار، فداکاری، اثربخشی و پیشرفت تعریف می‌کنیم، به‌راحتی می‌توانیم استراحت را نفی همهٔ این چیزها درنظر بگیریم. اگر خودتان را با کارتان یکی می‌دانید، وقتی دست از کار بکشید دیگر وجود ندارید.

کتاب بیشتر استراحت کنید!، با دلیل و برهان استدلال می‌‌آورد که ما رابطهٔ بین کار و استراحت را درست درک نکرده‌ایم. کار و استراحت دو قطب متضاد نیستند. شما نمی‌توانید بدون حرف‌زدن از استراحت دربارهٔ کار صحبت کنید. نوشتن دربارهٔ یکی از آن‌ها مانند این است که داستان عاشقانه‌ای بنویسید و فقط از یکی از طرفین رابطه نام ببرید. استراحت دشمنِ کار نیست، شریکِ آن است. آن‌ها مکمل هم هستند.

خواندن کتاب بیشتر استراحت کنید! را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که در کارکردن به خودشان بسیار سخت می‌گیرند پیشنهاد می‌کنیم.

درباره الکس سوجونگ کیم پانگ

الکس سوجونگ کیم پانگ بنیان‌گذار کمپانی رِست‌فول در سیلیکون ولیِ کالیفرنیا است که در حوزهٔ مشاوره فعالیت می‌کند و استاد مدعو در دانشگاه استنفورد است. او نویسندهٔ کتاب اعتیاد حواس‌پرتی است و برای نشریه‌های اسلیت، وایرد، مانتلی آتلانتیک و ساینتیفیک آمریکن مطلب می‌نویسد و ساکن سیلیکون ولی است.

بخشی از کتاب بیشتر استراحت کنید!

«چهار یا پنج ساعت در روز - زمان زیادی نیست؛ اما از پی هر روزی، روز دیگری می‌آید و هر هفته بر هفتهٔ دیگر گواهی می‌دهد، هر ماه شاهدی خواهد بود بر ماه بعد، و شما عادتی را کسب خواهید کرد که یک انسان بااستعداد از طریق آن سود بالایی به‌دست خواهد آورد؛ عادتی که با توسل به آن مردی با استعدادهای فوق‌العاده می‌تواند دستِ‌کم سرمایه‌اش را حفظ کند.

- ویلیام اُسلر

وقتی زندگی خلاق‌ترین چهره‌های تاریخ را بررسی کنید، بی‌درنگ با یک تناقض روبه‌رو می‌شوید: آن‌ها نه روزهایشان، که زندگی‌شان را حول کارشان سازماندهی می‌کنند.

چهره‌های متفاوتی از چارلز دیکنز گرفته تا آنری پوانکاره و اینگمار برگمان که در زمان‌های متفاوت و در زمینه‌های مختلف زندگی و کار کرده‌اند همه در اشتیاق به کار، جاه‌طلبی فوق‌العاده و توان تقریباً فرابشری برای کار متمرکز باهم اشتراک دارند. وقتی زندگی روزمرهٔ آن‌ها را با دقت بررسی می‌کنیم، متوجه می‌شویم فقط چند ساعت از روز را صرف انجام کاری می‌کنند که ما آن را به‌عنوان مهم‌ترین کارشان می‌شناسیم. بقیهٔ وقتشان یا کوه‌نوردی می‌کنند یا چرت می‌زنند یا با دوستانشان به پیاده‌روی می‌روند یا فقط می‌نشینند و فکر می‌کنند. به عبارت دیگر، خلاقیت و بهره‌وری آن‌ها، نتیجهٔ ساعت‌ها زحمت و سختی بی‌پایان نبوده است. دستاوردهای خلاقانهٔ برجستهٔ آن‌ها حاصل ساعت‌های کاری معقول است.

این افراد چگونه توانستند تا این اندازه موفق عمل کنند؟ آیا نسلی که معتقد است برای موفق شدن باید هشتاد ساعت در هفته کار کرد، می‌تواند از زندگی آدم‌هایی که فیلمی مانند توت‌فرنگی‌های وحشی را کارگردانی کردند، نظریهٔ آشوب و ریخت‌شناسی را بنیان گذاشتند و آرزوهای بزرگ را نوشتند چیزی بیاموزد؟

فکر می‌کنم ما می‌توانیم. اگر موفقیت بعضی از بزرگ‌ترین شخصیت‌های تاریخ مرهون ساعت‌های طولانی و بی‌حدوحساب کار نیست، شاید با بررسی و فهم چگونگی استراحت و ارتباط بین کار و استراحت بتوانیم دلیل خلاق بودن آن‌ها را بفهمیم.

بیایید این کار را با بررسی زندگی دو چهرهٔ مشهور شروع کنیم. هردوی آن‌ها در کارشان بسیار موفق بودند. از بخت خوش، آن‌ها همسایهٔ دیواربه‌دیوار و دوستانی بودند که در دهکدهٔ داون در جنوب شرقی لندن زندگی می‌کردند. زندگی آن‌ها، از دو مسیر متفاوت، ما به سمت پیدا کردن پاسخ این پرسش که کار و استراحت و خلاقیت چه ارتباطی با هم دارند، هدایت می‌کند.»