کتاب چگونه از زندگی و شغل لذت ببریم؟

کتاب چگونه از زندگی و شغل لذت ببریم؟ نوشتهٔ دیل کارنگی با ترجمهٔ سیدحسن حسینی در انتشارات قدیانی چاپ شده است. 

درباره کتاب چگونه از زندگی و شغل لذت ببریم؟

برای بسیاری از ما پیش آمده که تصور صحیحی از شغل خود نداشته باشیم و پیش خود بگوییم: «کار که تمام زندگی نیست! پس حتی اگر به آن علاقه‌ای نداشته باشم نیز اهمیت چندانی ندارد.» اما کارنگی - نویسنده این کتاب - نظری مخالف این تصور دارد. او معتقد است که به‌هرحال بخش وسیعی از زندگی هر یک از ما در انجام فعالیت‌های شغلی‌مان سپری می‌شود. با مطالعه این کتاب و به‌کارگیری آموزه‌های " کارنگی" می‌توانید نظر و ایده خود را حتی نسبت به زندگی و دیگران نیز ارزشیابی کنید. در مرحله بعد می‌توانید شروع به بازتولید نیروهایتان کنید.با استفاده از نکات کلیدی منتشر شده در این کتاب متوجه می‌شوید از چه استعداد و توانایی‌هایی برخوردار هستید که تا پیش از آن متوجه آنها نشده بودید. درنهایت از به‌کارگیری این توانایی‌ها هم می‌توانید به‌عنوان عامل مهمی در جهت رضایت از انجام شغل خود بهره بگیرید.

کتاب چگونه از زندگی و شغل لذت ببریم؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به کتاب‌های مدیریت و توسعهٔ فردی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب چگونه از زندگی و شغل لذت ببریم؟

«وقتی برای اولین بار از مزارع ذرت ایالت میزوری به نیویورک آمدم، در آکادمی هنرهای نمایشی آمریکا ثبت نام کردم، زیرا آرزو داشتم بازیگر شوم. من ایده‌ای داشتم که به نظرم هم درخشان بود و هم میان‌بُری به پیروزی و موفقیت. ایدهٔ من بسیار ساده و روشن بود و پیوسته فکر می‌کردم چرا دیگران تاکنون چنین طرحی به ذهنشان نرسیده است. ایدهٔ من این بود که می‌بایست فرایند موفقیت بازیگران مشهور آن زمان، جان درو، والتر هامپدن و اوتیس اسکینر را مطالعه و بررسی کنم و از آنها تأثیر بگیرم؛ سپس نقاط قوت هر کدام از آنها را در فعالیت‌های خود بگنجانم و خودم را به ترکیبی درخشان و موفق از هر سه بازیگر محبوب و مشهور تبدیل کنم. اما چه ساده‌لوحانه! چقدر پوچ و بی‌معنی! چه نامعقول! این‌طوری در حال تلف کردن سال‌های زندگی‌ام در تقلید از دیگران بودم. بالاخره متوجه شدم باید خودم باشم و به هیچ‌وجه نمی‌توانم مثل کس دیگری شوم.

آن تجربهٔ پریشان‌کننده و دلگیر باید درس بزرگ و ماندگاری به من می‌داد، اما چنین نشد. من بیش از اندازه ساده‌لوح و کم‌تجربه بودم. باید یک‌بار دیگر و طی تجربه‌ای متفاوت آن درس را می‌آموختم. و چنین هم شد. چند سال بعد شروع به نوشتن موضوعی کردم که امیدوار بودم بهترین کتاب در مورد "سخنرانی در مجامع عمومی برای تاجران و بازرگانان" باشد. همان طرح‌های کودکانه که در مورد بازیگری داشتم، بار دیگر در مورد نویسندگی به ذهنم هجوم آوردند. تصمیم گرفتم به کتاب‌های گروه دیگری از نویسندگان مراجعه کنم و ایده‌های آنها را گردآوری کنم و کتابی پدید آورم که حاوی همه چیز باشد. از این رو کتاب‌های زیادی در این زمینه تهیه کردم و طی مدت یک سال توانستم ایده‌های آنها را در کتاب خود بگنجانم. اما در نهایت دوباره به این نتیجه رسیدم که کار احمقانه‌ای در پیش گرفته‌ام. مجموعه‌ای آشفته از ایده‌های نو و مختلف که نوشته بودم، آن چنان تصنعی و بی‌ارزش بود که هیچ پیشه‌ور و تاجری به خود زحمت نمی‌داد حتی نیم‌نگاهی به آن بیندازد. در واقع من یک سال از عمرم را تباه کرده بودم؛ اما دوباره از نو شروع کردم. این بار به خودم گفتم: «تو باید همان دیل کارنگی باشی. مهم نیست چقدر عیب و ایراد و محدودیت داری. تو به هیچ‌وجه نمی‌توانی مانند کس دیگری باشی.» بنابراین تقلید از دیگران را کنار گذاشتم، آستین‌هایم را بالا زدم و کاری را کردم که از ابتدا باید انجام می‌دادم. کتابی دربارهٔ سخنرانی در مجامع عمومی نوشتم و در آن به عنوان سخن‌گو و معلم سخنران، از تجربیات، مشاهدات و دانسته‌های خود بهره جستم.»