کتاب کاربرد توجه آگاهی در درمان افسردگی

چاپ دوم کتاب کاربرد توجه آگاهی در درمان افسردگی نوشتهٔ مارک ویلیامز، جان تیزدل، زیندل سگال و جان کَبَت زین و ترجمهٔ محمد سلطانی زاده (هيئت‌علمی دانشگاه پيام نور اصفهان)، مهدی نظام زاده (کارشناس‌ارشد روان‌شناسی) و طاهره پورکاظم (کارشناس‌ارشد روان‌شناسی) است. انتشارات ارجمند این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر می‌کوشد به خوانندهٔ خود جهت رهایی از غمگین‌بودنِ مزمن یا همان افسردگی کمک کند. با مجموعه‌تمرین‌هایی که در این کتاب وجود دارد و با انجام آنها در طول زندگی روزمره، می‌توانید از عادت‌های ذهنی‌ای که موجب غمگینی می‌شوند، آزاد شوید.

درباره کتاب کاربرد توجه آگاهی در درمان افسردگی

کتاب کاربرد توجه آگاهی در درمان افسردگی (چاپ دوم) محتوایی کاربردی دارد که در ۴ بخش و ۱۱ فصل تنظیم شده است. ۳ بخش نخست کتاب، تمرین‌ها، فنون مراقبه و توجه‌آگاهی را در بر دارند و بخش ۴ دربردارندهٔ برنامهٔ ۸‌هفته‌ای (تمرین‌های قبلی در مواجهه با تجربیات روزمره) است. این برنامه تحت عنوان «شناخت‌درمانی مبتنی بر توجه‌آگاهی» (MBCT) شناخته می‌شود و جزء آخرین یافته‌های علمی و روش‌های مفید مراقبه است که از نظر بالینی در روان‌شناسی و طب امروزی تأثیرگذار بوده. با انجام برنامهٔ موجود در این کتاب می‌آموزید تغییری اساسی در ارتباط خود با تفکرات و احساسات منفی ایجاد کنید؛ تغییری که موجب رهایی از نوسانات خُلق و افسردگی می‌شوند. این برنامه همچنین می‌تواند خطر عود افسردگی در افراد دارای ۳ دوره افسردگی و یا بیشتر را به نصف کاهش دهد. بخش‌هایی از کتاب نیز کمک خواهند کرد تا انجام تمرینات را بهبود بخشید.

این کتاب در سال ۱۳۹۸ چاپ و منتشر شده؛ کتاب حاضر، چاپ دوم این اثر است. مجوز رسمی ترجمهٔ اين کتاب از سوی انتشارات گيلفورد به انتشارات کتاب ارجمند واگذار شده است (Copyright: The Guilford Press A Division of Guilford Publications, Inc).

خواندن کتاب کاربرد توجه آگاهی در درمان افسردگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به متخصصان بهداشت روانی و افرادی که احساس غم و افسردگی می‌کنند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب کاربرد توجه آگاهی در درمان افسردگی

«همان‌طور که در پایان فصل قبل گفتیم، توجه‌آگاهی عبارت است از آگاهی برخاسته از توجه هدفمند و غیر قضاوتی در لحظه کنونی به شرایط، همان‌گونه که هستند. توجه‌آگاهی روشی برای تغییر از حالت انجام دادن به حالت بودن ذهن است. ازاین‌رو، پیش از اینکه ما اقدامی انجام دهیم، همه اطلاعات به‌دست‌آمده از تجربه را دریافت کرده و می‌پذیریم. توجه آگاه بودن بدین معنی است که برای مدتی قضاوت کردن را رها کرده، اهداف فوری خود برای آینده را کنار گذاریم و لحظه کنونی را همان‌طور که هست نه آن‌طور که می‌خواهیم باشد، بپذیریم. توجه‌آگاهی به این معنی است که با گشودگی به موقعیت‌ها نزدیک شویم، حتی اگر متوجه شویم که چنین موقعیت‌هایی احساساتی مثل ترس به وجود می‌آورند. توجه‌آگاهی بدین معنی است که از روی قصد به عادت‌های رفتاری که موجب صرف زمان زیاد برای فکر کردن در مورد گذشته یا نگرانی در مورد آینده می‌شود، پایان دهیم و در عوض، با آگاهی کامل به شرایط زمان حال توجه کنیم. توجه‌آگاهی به معنی دانستن این نکته است که افکار، رویدادهای ذهنی زودگذر هستند و حقیقت محض نمی‌باشند. ازاین‌رو، وقتی شرایط را با بدن و حس و نه افکار آزمایش نشده و عادتی بررسی کنیم، در تماس بیشتری با زندگی قرار می‌گیریم.»