کتاب شرح درد اشتیاق (دفتر سوم و چهارم)

کتاب شرح درد اشتیاق (دفتر سوم و چهارم) نوشتهٔ محمدحسین مکارم است و انتشارات به‌نگار آن را منتشر کرده است. این کتاب بازنویسی حکایات مثنوی (دفتر سوم و چهارم) به نثر همراه با دیدگاه عرفانی است. این مجموعه سه جلد دارد و این کتاب دومین جلد از این مجموعه است.

درباره کتاب شرح درد اشتیاق (دفتر سوم و چهارم)

مثنوی معنوی اثر مولانا جلا‌ل‌الدین بلخی جدا از جنبه شعری، از وجوه مختلفی در ادبیات فارسی اثری حائز اهمیت است. یکی از این وجوه وجه تمثیلی آن و حکایت‌هایی است که در این کتاب سترگ آمده است. قصه‌های مثنوی البته همگی ساخته‌و‌پرداخته خود مولوی نیستند و مولوی این قصه‌ها را از منابع مختلف پیش از خود گردآورده است. یکی از این منابع قرآن است. در جابه‌جای مثنوی با قصه‌های قرآن و ارجاع به قرآن برمی‌خوریم و چه‌بسا بتوان گفت که قرآن یکی از متون بنیادینِ سازنده مثنوی مولوی است. به جز این باید از برخی از آثار ادبی کهن نام برد که قصه‌های مثنوی ریشه در آنها دارد که از آن جمله می‌توان به کتاب کلیله‌و‌دمنه اشاره کرد. هدف مولوی البته از آوردن این‌همه حکایت و قصه در مثنوی نفس قصه‌گویی نیست و او این قصه‌ها را به‌عنوان تمثیلی برای بیان اندیشه‌اش به کار می‌برد. مثنوی یکی از منابع برای پژوهش در عرفان و فهم آن است و بدون شک هرکس بخواهد به‌طورجدی از عرفان چیزی بداند، ناگزیر است در کنار دیگر کتاب‌های مهم عرفانی به این کتاب نیز رجوع کند. کتاب شرح درد اشتیاق، بازنویسی حکایات مثنوی (دفتر سوم و چهارم) به نثر همراه با دیدگاه عرفانی است.

خواندن کتاب شرح درد اشتیاق (دفتر سوم و چهارم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شاهکارهای ادبیات کلاسیک ایران و کتاب‌های بازنویسی‌شده پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب شرح درد اشتیاق (دفتر سوم و چهارم)

بنشين. منتظرت بودم. بی‌تابی نکن. وقت بسيار داريم. می‌دانم به دنبال جواب آمده‌ای، صبور باش. زود هم قضاوت نکن. اول حرف‌هايم را بشنو. من برگشتم تنها. تنها من برگشتم. همين شده خار ذهنت. ولی من بی‌تقصيرم. کاری از من ساخته نبود. نه برای او و نه برای ديگران. تفاوت من با ديگران، در خودداری من بود و همين باعث نجاتم شد. می‌بينم چشم‌های حريص و مشتاقت به دهان من دوخته شده . هنوز خستگی راه از تنم به در نرفته. بگذار از اول تا آخر ماجرا را برايت بگويم. آنچه که تو به دنبال آنی.

پس از راهی طولانی و خسته‌کننده، ما به سرزمین هندوستان رسیدیم؛ بی‌توان و بی‌توشه و سخت گرسنه و وامانده، ولی خوشحال که به سرزمين سبز و خرمی پا گذاشته‌ايم. قبل از هرچیز بايــد فکــری برای شکم‌های خاليمان می‌کرديم که بدجوری عذابمان می‌داد.