کتاب عاشقم کن

کتاب عاشقم کن تهیه‌شده توسط نشر ۳۶۰ درجه است. این کتاب روایتی متفاوت از دوستی با شهید امیر حاج امینی است.

درباره کتاب عاشقم کن

نویسنده عاشقم کن درحالی‌که در ابتدا دربارهٔ هدفش از نوشتن این کتاب می‌گوید و اتفاقاتی که در این بین برای او می‌افتد، به خواننده توضیح می‌دهد که نمی‌خواهد نامش فاش شود. بنابراین خواننده از نام نویسندهٔ این اثر مطلع نمی‌شود. این کتاب روایت زندگی شهید امیر حاج امینی است و دوستی نویسنده با او. امیر حاج امینی بیسیم‌چی گردان انصار لشگر ۲۷ در سال ۱۳۴۰ دیده به جهان گشود. حاج امینی از جمله دلاورمردان عرصهٔ دفاع مقدس بود. او در عملیات کربلای ۵ به شهادت رسید.

دو عکس از شهید امیر حاج امینی بیسیم‌چی گردان انصار از لشگر ۲۷ محمد رسول الله (ص) توسط آقای احسان رجبی به ثبت رسیده است. این عکس‌ها در تاریخ ۱۰ اسفند ماه ۱۳۶۵ و در کربلای شلمچه در جنوب کانال پرورش ماهی گرفته شده است. این دو عکس ازجمله تأثیرگذارترین عکس‌های گرفته‌شده از شهدای دفاع مقدس است. با خواندن این کتاب می‌توانید با حال و هوا و روحیات این شهید والامقام بیشتر آشنا شوید.

خواندن کتاب عاشقم کن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام دوستداران کتاب‌های زندگی‌نامهٔ شهدا پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب عاشقم کن

رفاقت با امیر، نگاهم را بازتر کرد، متوجه شدم که ما در دنیا به ظاهر زندگی می‌کنیم، نفس می‌کشیم، حرف می‌زنیم، غذا می‌خوریم و همه کارهایی که در ظاهر یک انسان انجام می‌دهد را انجام می‌دهیم اما در باطن اسیرانی هستیم که هریک بالاجبار مسأله‌ای، اختیار را از خود سلب کرده‌ایم و به جبر، روزگار می‌گذارنیم و اصل را باخته‌ایم.

ما را به نام دین، از دین دور کرده‌اند، از دینی که بهتر از هر مکتب علمی، بهتر از هر کتاب و مقاله و سخنرانی و امثالهم، حرکت به سمت انسانیت و تعالی انسانی را به ما نشان می‌دهد، با روش‌های نادرست چهره دیگری از آن ساخته و حال از انسانیت سخن می‌گویند و ما چنان مجذوب سخنان و نوشته‌های آن حوزه می‌شویم که گویی در اطراف خود هیچ خبر از آن نداشته و نداریم.

حالا بهتر درک می‌کنم و می‌بینم که آنقدر خودمان را ذلیل کرده‌ایم که حاضریم به هر قیمتی، زندگی کنیم و نفس بکشیم، آنقدر اسیر لذات دنیای شده‌ایم که همه قواعد و اصول انسانیت را هم فراموش کرده‌ایم، حتی در مورد خودمان و برای این‌که زنده بمانیم در هر شرایط ذلت‌باری زندگی می‌کنیم، حاضریم همه چیز را فدا کنیم، انسانیت و شرف و محبت و مهربانی‌مان را به مسلخ ببریم، تا لحظه‌ای دیگر در این دنیا زندگی کنیم، برای گرفتن و بدست آوردن پست و مقامی به هر دری زده و هر راهی را در پیش می‌گیرم، اما غافل از این‌که حرکت اصلی باید تلاش برای رسیدن به پست و مقام انسانیت باشد.

با امیر همراه شدم، خواندمش، موشکافی کردم و دیدم همه دنیا هم مثال من نیستند، برخی‌ها متفاوت بوده و هستند، آن‌ها از همه لذات دنیایی در زنده بودنشان گذشته‌اند و سرور خودشان هستند، محکوم به زندگی در هر شرایطی و با هر ظلمی نیستند و از مرگ هیچ هراسی ندارند.

جلوتر که رفتم متوجه شدم، انسانی می‌تواند زندگی حقیقی داشته باشد که اسیر و برده زندگی نگردد، هیچ چیز حتی خود زندگی او را به قید و بند اسارت و ذلت نکشاند، آزاد و مختار باشد و تا وقتی که زنده است با افتخار و شرف زندگی کند، و هنگامی که مرگ فرا رسید آن را با آغوش باز بپذیرد که خود مبدأ حیات اخروی و تکامل بزرگ‌تر و مهم‌تری است، این انسان تا وقتی که زنده است به راستی زندگی کند آقا و سرور خود می‌باشد از موجودیت خود لذت می‌برد و جسم مادی او وسیله‌ای برای روح او و شخصیت انسانی اوست و چون از مرگ نمی‌ترسد قدرتمند است. دیگران در مقابل اراده او تعظیم می‌کنند.