کتاب داستان نویسی

کتاب داستان نویسی گردآوری‌‌شده از کارگاه نویسندگان گاتهام و ترجمهٔ انیسا دهقانی‌محمدی است و نشر افکار آن را منتشر کرده است. این کتاب قدم به قدم شما را تا نوشتن داستان همراهی می‌کند و آموزش می‌دهد.

درباره کتاب داستان نویسی

کتاب داستان نویسی اصول داستان‌نویسی را به علاقه‌مندان می‌آموزد. ویژگی مثبت کتابْ سادگی زبان و کارگاهی‌بودن سبک آن است. برای کسی که آرزوی داستان‌نویسی را در دل می‌پروراند، به یقین شروع بی‌نظیری است.

اگر چه داستان‌نویسی، در نخستین قدم به جوششی درونی نیاز دارد و زندگی خلاق یک نویسنده همچون رازی سر به مهر با او تداوم می یابد؛ اما اگر نویسنده به لحظهٔ اکتشاف رسیده باشد و بخواهد این جوشش درونی را مهار کند، به مجرایی برای ظهور آن نیاز دارد، که همانا مهارت‌های نوشتن است. اهمیت مهارت‌ها را نمی‌توان نادیده گرفت و چون مهارت یاددادنی و یادگرفتنی است، این کتاب نقش کارگاهی زنده را در آموزش مهم‌ترین مهارت‌های داستان‌نویسی، بازی می‌کند؛ انگار استادی دلسوز و نگران، قدم به قدم همراه نویسنده است و به او می‌گوید برای شروع چه کند و چطور ادامه دهد، تا آخرین قدم، که داستان او جلو چشم هزاران خوانندهٔ مشتاق قرار گیرد.

در فصل پایانی کتاب که به حرفهٔ داستان‌نویسی و سودآوری و بازار آن می‌پردازد، از فرم‌های خاص نامه‌های همراه برای ناشران و کارگزاران تا معرفی مجلات و مکان‌هایی برای دسترسی به بازار داستان در امریکا، سخن به میان آمده است که برای نویسندگان و مخاطبان کتاب به زبان اصلی مفیدتر به نظر می‌رسد. به همین دلیل، تنها بخشی از این فصل که به کار مخاطب فارسی زبان می‌آید. دربارهٔ نویسندگانی که به بیش از یک اثر آنها در این کتاب اشاره شده، توضیحی کوتاه به عنوان زیرنویس آورده شده است.

کارگاه نویسندگان گاتهام با یک کلاس آغاز شد در یک اتاق نشیمن، ساختمانی در غرب نیویورک. کلاس، مجانی بود. پس از سه ساعت، هر کس انتخابی داشت؛ می‌توانست یا آنجا را ترک کند، و یا اگر فکر می‌کرد که چیزی یاد گرفته برای باقی دوره، شهریه بپردازد. همه تصمیم گرفتند بمانند و به این ترتیب نخستین ترم این کارگاه آغاز شد.

دانشجویان ابتدایی، از این کلاس در همه جا حرف زدند. کلمات از دهان به دهان، وسیع‌تر منتشر می‌شوند. به زودی کلاس‌های آموزشی در مکان‌های مختلف در سرتاسر نیویورک تشکیل شد. در نهایت، به کلاس‌های اینترنتی (online) نیز رسید و دانشجویانی از سرتاسر جهان گرفتند. امروز بیش از صد استاد، که به بیش از شش هزار دانشجو در سال آموزش می‌دهند، در این کارگاه فعالیت می‌کنند.

 معلمان این کارگاه اشتیاق خود را برای نوشتن به درون کلاس‌هایشان منتقل کردند. قوانین اولیه، بدون تغییر باقی مانده اند. این معلمان معتقدند هر کسی توانایی نوشتن را دارد. نوشتن، مهارتی است که می‌توان آن را آموزش داد. درست است، استعداد، طبیعی‌ است و نمی‌توان آن را آموخت؛ اما مهارت‌ها قابل یادگیری هستند. این معلمان خود را وقف آموزش مهارت‌ها به گونه‌ای که شفاف، مستقیم و کاربردی باشد کردند تا دانشجویان بتوانند در همان اولین جلسات کلاس، نوشتن را آغاز کنند.

هیچ فرمول ساده‌ای برای خلق داستان‌های بزرگ وجود ندارد، اما دانشی کافی از مهارت‌های نوشتاری بیش از هر چیز دیگر، اجازه می‌دهد تا استعداد نوآموز روی کاغذ شکوفا شود. این کتاب چنین دانشی را در همان کلاس اول ارائه می‌دهد و این همان دانشی است که معلمان گاتهام که همه در نوشتن و آموزش حرفه‌ای هستند، در تقدیم به هر دانشجو آن را تداوم می‌بخشند.

در هر فصل، تمرین‌های متعددی برای نوشتن به چشم می‌خورد که با عنوان نوبت شما مشخص شده‌اند. هر یک از این تمرین‌ها به شما کمک می‌کند دانشی را که تا به آن نوبت آموخته‌اید در نوشتهٔ خود به کار ببرید. اگر حاصل این تمرین‌ها به داستان‌های درخشان تبدیل نمی‌شود نگران نشوید. بیشتر بر تجربه اندوختن و لذت‌بردن از انجام تمرین تمرکز کنید. اگر یکی از این تمرین‌ها ایدهٔ شگفت‌آوری در ذهن شما خلق کند که بخواهید آن را در داستانی طولانی‌تر ادامه دهید و در نهایت امیدوار باشید که این داستان را تمام کرده و شاید منتشر سازید، اختیار با شماست. در واقع، تا پایان کتاب به شما توصیه می‌شود که این کار را حتماً انجام دهید.

علاوه بر این، قطعه‌های فراوانی از داستان‌های مختلف در این کتاب نقل قول شده‌اند. اگر برخی از این کارها برایتان جذاب است باید یک نسخه از آن را به دست آورده و بخوانید. اگر این کار، یک رمان یا رمانی کوتاه باشد عنوان آن با حروف کج نوشته شده و اگر داستانی کوتاه ارائه شده باشد عنوان آن در «نشان نقل قول» ارائه شده است.

خواندن کتاب داستان نویسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کسانی که سودای نویسنده‌شدن دارند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب داستان نویسی

تعریف کردن داستان یک سرگرمی همگانی است. همان‌طور که ممکن است تا اینجا متوجه شده باشید، ایده‌ها به آسانی و ارزانی به ذهن خطور می‌کنند. اما تعداد اندکی از انسان‌ها این ایده‌ها را روی کاغذ آورده و به داستان تبدیل می‌کنند، و باز هم تعداد محدودتری آنقدر به آن متعهد می‌مانند تا از پیش‌نویس‌های متعددی عبور کنند، و باز هم تعداد خیلی خیلی کمتری هستند که به پیش می‌روند تا داستان‌های دیگری را کامل کنند.

برای اینکه یک داستان آفریده شود باید روی کاغذ نوشته شود. برای اینکه داستانی خوب از کار در بیاید باید کارهای بسیاری روی آن انجام شود. اگر می‌خواهید نویسنده‌ای بزرگ باشید می‌توانید انتخاب کنید که درخشان اما تنبل باشید یا کمی سردرگم اما پر انگیزه، دومی را انتخاب کنید. شانس بسیار بهتری خواهید داشت. یقیناً خصوصیاتی نامرئی مانند خلاقیت، استعداد و الهام نقش مهمی بازی می‌کنند، اما کار، آنجا انجام می‌شود که عمل واقعی صورت پذیرد.

بهترین راه برای پیشرفت در داستان‌نویسی نوشتن و نوشتن و نوشتن است. این کار را به اندازهٔ کافی انجام دهید و آن وقت ببینید که به جز پیشرفت اتفاق دیگری نمی‌افتد. به کودکی که بازی رایانهٔ با عکس‌العمل‌های تند انجام می‌دهد نگاه کنید. شما هرگز به زبردستی او نمی‌توانید بازی کنید، چرا که هرگز به اندازهٔ او ساعت‌ها تمرین نکرده‌اید. به دریاچه‌ای بروید و تلاش کنید تا برای دقایقی از روی سنگ‌های کنار آب بپرید. من تضمین می‌کنم که مهارت پریدن شما بهتر و بهتر می‌شود. من توانستم با تمرین‌های بی‌شمار از بدترین نویسنده‌ای که تا به حال به دنیا آمده، کسی را بسازم که معمولاً چیزهایی می‌نویسد که ارزش خواندن را دارند. بیشتر نویسندگان خوب، که من افتخار آشنایی با آنها را داشته‌ام، به شما همین را می‌گویند.

پیشرفت شما چنان سریع خواهد بود که حتی متوجه آن نیز نمی‌شوید. اما یک روز، پس از ماه‌ها و سال‌ها، دقیقه‌ای فرا می‌رسد که در آن جرقه‌ای زده می‌شود که راهی جدید می‌یابید و این راه، بی‌درنگ شما را از بد به خوب تغییر می‌دهد. شما به نوعی از مسیری عبور می‌کنید و در آن به طور غیرارادی متوجه می‌شوید که کجا مسیرتان تغییر کرده، کجا پیچ و خم‌ها را امتحان کرده‌اید و چه زمان سیر نزولی داشته و یا سرعت گرفته اید. این یک سواری فرح‌بخش است که ارزش انتظاری طولانی را دارد.

اگر برای خلق داستان مصمم هستید، باید زمانی را به نوشتن اختصاص دهید. ترجیحاً بیشتر روزهای هفته را. اگر آن را باری به هر جهت یا ببینیم چه می‌شود فرض کنید، می‌بینید که هیچ چیز نمی‌شود. برخی از نویسندگان اولین ساعات صبح را ترجیح می‌دهند، بعضی دیگر از زمان مردهٔ شبانه‌روز استفاده می‌کنند. شما باید زمانی را که بیشترین حس آزادی و انگیزه را در آن دارید، پیدا کنید.