کتاب درآمدی بر داوری سیاسی

کتاب درآمدی بر داوری سیاسی نوشتهٔ محمود علی‌پور در انتشارات عقل سرخ چاپ شده است. این کتاب درمورد داوری است. سوژۀ داوری سیاسی در این کتاب به طور مستقیم با مبحث توسعه انسان ارتباط دارد و هم زمان از یک جهت طرفداران نظریه توسعه کمی و از سوی دیگر پیروان توسعه اخلاقی/هنجاری را مخاطب قرار می‌دهد.

درباره کتاب درآمدی بر داوری سیاسی

 داوری سیاسی گوشزد می‌کند که رسیدن به توسعه قبل از هر چیز مستلزم تقویت داوری فرونتیک به مثابه حقی مدنی در جامعه است تا از این طریق بهترین تفسیر مشترک از دل اشتداد تفاسیرِ شهروندان برخیزد. تفسیری که به ارتقاء قابلیت‌ها و توانمندی‌های همه شهروندانِ یک جامعۀ برخوردار از تعدد سیاسی، فرهنگی و مذهبی نظر دارد. به غیر از چنین مسیری، هرگونه کمیت‌گرایی یا هنجاراندیشی بدون پشتوانۀ تفسیریِ عمل‌گرا و معطوف به فایدۀ‌ عمومی(به خصوص توجه به انواع مختلف فقر در جوامع)، محکوم به شکست است. در فضایی که دستاورد های کمی، به ناتوان‌سازی انسانی و زدودنِ مدنی بودگی شهروندان می انجامند، شهروندان نیازمند احیای نوعی داوری سیاسی مدنی هستند. 

کتاب درآمدی بر داوری سیاسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌کندان به علوم سیاسی و جامعه‌شناسی جالب خواهد بود.

بخشی از کتاب درآمدی بر داوری سیاسی

داوری که تاریخی به درازای عمر بشر دارد یکی از مفاهیم اصلی فلسفه سیاسی به شمار می‌رود. این مفهوم اساساً در تاریخ فلسفه سیاسی تحت عنوان توانایی دستیابی یک حاکم قدرتمند به امر جزئی، تحت لوای امر کلی قابل‌پیگیری است. برای مثال برای افلاطون و متفکرین باستان مفروضی وجود داشته است که به طور طبیعی، معیارهای افضل و متعالی داوری وجود دارند و اینکه آنها می‌توانند توسط دولتمردان حاکمان در عالم محتمل‌الوقوع سیاست، کاربست یابند.

در دوران قرون‌وسطی پیروی از معیارهای الهیاتی سیاست و حق داوری را در اختیار کلیسا گذاشت و این داوری سیاسی آن‌ها بود که میزان تنبیه و مجازات را مشخص می‌کرد. در دوران مدرن و پسا کلیسایی، شهروندی خود واجد حق داوری شد و از آن به‌عنوان حق مدنی در برابر حق فرا زمینه‌ای لویاتان‌ها و حاکمان مقتدر بهره گرفت

اقدامات متفکرانی مانند کانت و بعدها آرنت در دوران بعدی برای خودآئین‌سازی انسان و واردسازی حق داوری زیبایی‌شناسانه به حوزه سیاست، اوج مبارزه برداشت‌های معاصر داوری سیاسی با دیدگاه‌های کهن قدرت و سیاستِ معیارگرا است؛ بنابراین اندیشه سیاسی متفکران را که نیک بنگریم، همواره مسئله نحوه داوری سیاسی و تصمیم‌گیری صاحبان قدرت، یکی از دغدغه‌های اصلی آنها بوده است؛ تصمیمی که از داوری شخصیت سیاسی برمی‌خیزد. انسان از همان روز که دست به تشکیل اجتماع سیاسی زد؛ داوری‌کردن محیط پیرامون او نیز همواره کنارش بوده است.