کتاب نامه های تولستوی

کتاب الکترونیکی «نامه های تولستوی» از لئو نیکلایویچ تولستوی با ترجمهٔ مشفق همدانی در انتشارات مهراندیش به چاپ رسیده است. این کتاب را می‌توانید از طاقچه دریافت کنید. "نامه های تولستوی" به خانواده ، دوستان و دیگران که احساسات ، ایده ها و دیدگاه های او را منتقل می کند، در این مجموعهٔ سیصد و بیست و چهار صفحه‌ای گنجانده شده است. آنچه از این نامه ها مشخص است این است که تولستوی رویدادهای سیاسی آن زمان را در آن ها بازتاب نمی دهد. همین امر سبب شده برخی از صاحب‌‌نظران، دورانی را که "نامه های تولستوی" در آن به نگارش درآمده، "دوره بحران" یا "انقلاب فکری" وی نام نهند. مجموع این نامه ها بدون نقص و بی هیچ کم و کاستی برای ثبت در تاریخ جاودان ادبیات باقی مانده است.

درباره کتاب نامه های تولستوی

موضوع اصلی این کتاب تولستوی، لی یف نیکالایویچ، ، ۱۹۱۰ است. بسیاری از سخنوران در سراسر جهان تولستوی را یکی از بزرگترین نویسندگان تاریخ می‌دانند و نوشته‌های او، علی‌الخصوص جنگ و صلح را، مهم‌ترین اثر داستان‌نویسی در چند قرن گذشته به حساب می‌آورند. اگرچه کشور روسیه مهد داستان‌نویسان بزرگ و برجسته‌ای بوده، اما تعداد کمی از نویسندگان در تاریخ ادبیات جهان یافت می شوند که آوازهٔ آن‌ها این چنین در دنیا پیچیده باشد.

این نامه‌ها از حیث زمانی عبارت‌اند از: اولین نامه‌های او در حیات نویسندگی تا هنگام نگارش اثر برجسته او “جنگ و صلح “(سال ۱۸۷۵) .آنچه در این نامه‌ها مشهود می‌گردد این است که تولستوی وقایع سیاسی زمان را در آن منعکس نمی‌سازد ;همچنین وی به جای آن که به حفظ مقام شامخ نویسندگی و زندگی مرفه و آرام اشرافی و تمتع از لذایذ شوهر بودن و پدری نیکبخت، همت گمارد نسبت به آرمان‌ها و هدف‌های خویش به دیده شک و تردید می‌نگرد ;بدین ترتیب، دوران مورد نظر که نامه‌های تولستوی طی آن نگارش یافته، زمانه‌ای است که صاحب نظران آن را به منزله “دوران بحران “یا “انقلاب فکری “تولستوی دانسته‌اند .

با این حال، پیچیدگی های شخصیتی و جزییات زندگی طولانی او، که بسیاری از دانشگاهیان و پژوهشگران سعی در تجزیه و تحلیل آن داشته اند، ممکن است برای طرفداران او به اندازهٔ آثار این نویسنده بزرگ اهمیت داشته باشد. کتاب های متعددی در این زمینه منتشر شده است، اما "نامه های تولستوی"، بدون شک می تواند نحوه ی بیان ایده ها، احساسات و ظرافت های شخصیتی نویسنده را شرح دهد و بهتر توضیح دهد؛ خصوصا نوشته هایی این چنینی از نویسنده ای نظیر او، که تعداد کمی از نویسندگان می توانند از نظر تنوع، تعدد و پرداختن به مسائل مختلف، در عصر خود با او رقابت داشته باشند.

کتاب نامه های تولستوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به آثار تولستوی جذاب خواهد بود.

بخشی از کتاب نامه های تولستوی

اما مرور ایام هنوز وی را به کلی از پای درنیاورده است. تولستوی گاه از اوقات دچار خشم می‌گردد، آتش شهوت‌پرستی پیشینش لحظاتی چند مشتعل می‌شود، مراقب شهرت و افتخارش است و در نگارش نامه‌هایش همچنان دقیق و موشکاف می‌باشد اما طبیعت شروع به آشنا کردن وی با «لذت حقیقی و عالی زندگی، که عبارت از فراموش کردن نفس تحمل‌ناپذیر خود است» می‌کند. ایده‌آل‌های وی از این‌پس عبارت از نجات و استخلاص خود از طریق کارهای دستی، تعلیم و تربیت روستاییان، یاری و آزاد کردن مستمندان و غیره است. خودش را برای دوکهوبرسها۷ به آب‌و‌آتش می‌زند، از حق‌التألیف‌های سنگین خود چشم می‌پوشد، لباس روستایی دربر می‌کند و ظرف ادرارش را به دست خود خالی می‌کند زیرا معتقد است «مردی که ظرف ادرارش را توسط پیشخدمت خالی کند شایستگی نام مسیحی را ندارد.» تصمیم به تقسیم دارایی خویش بین نیازمندان می‌گیرد. همسرش خشمگین می‌شود و تصمیم می‌گیرد او را خلع تصرف کند. انجمن عالی کلیسای روسیه او را تکفیر می‌کند و به‌زودی مرد کهنسال ناگزیر به ترک یاسنایا می‌گردد.

او کنت تولستوی به دنیا آمده بود ولی خداوند متعال وی را برای آن نیافریده بود «که مشعل دیگران باشد.» با وجود این حاضر نگردید دور از دیگران زندگی کند. در مقابل رنج و مصایب زندگی چشم و گوش خود را نبست بلکه دوباره از خودش پرسید: «چه باید کرد؟» اما تنها به طرح این سؤال اکتفا نورزید بلکه خواست بدان پاسخ دهد: برای روستاییان آموزشگاه‌های زیادی بنا کرد، با قحطی و بیماری‌های واگیردار مبارزه کرد، به دست خویش زمین را شخم زد، از کلیۀ امتیازات خویش چشم پوشید و خواست همۀ دارایی خود را بین درماندگان تقسیم کند. تولستوی مرد مقدسی نبود ولی کوشید خود را به درجۀ تقدس برساند و می‌توان گفت تمام عمر خویش را صرف تزکیۀ نفس خود و دیگران کرد.