کتاب منطقه ژئوپلیتیک کاسپین در مسیر تعامل (همگرایی یا منطقه گرایی)

منطقه ژئوپلیتیک کاسپین در مسیر تعامل (همگرایی یا منطقه گرایی) نوشته افشین متقی و مصطفی محمدجانی یکی از کتاب‌های تخصصی انتشارات دانشگاه خوارزمی برای دانشجویان و پژوهشگران است.

 درباره کتاب منطقه ژئوپلیتیک کاسپین در مسیر تعامل (همگرایی یا منطقه گرایی)

در این کتاب سعی برآن است تا با شناخت محیطی از حوزه کاسپین در ابعاد طبیعی و انسانی و با برشمردن شاخص‌های مهم مربوط به هرکدام از زمینه‌های همگرایی و تحلیل این زمینه‌ها به بهترین مدل همگرایی در این حوزه دست یابیم.

منطقه کاسپین نیز در واقع به سرزمین‌های اطراف این دریا که در حال حاضر شامل کشورهای جمهوری اسلامی ایران، جمهوری فدراتیو روسیه و جمهوری‌های آذربایجان، ترکمنستان و قزاقستان می‌باشد اطلاق می‌گردد.

 خواندن کتاب منطقه ژئوپلیتیک کاسپین در مسیر تعامل (همگرایی یا منطقه گرایی) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

پژوهشگران حوزه جغرافیای سیاسی مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب منطقه ژئوپلیتیک کاسپین در مسیر تعامل (همگرایی یا منطقه گرایی)

در مورد حوزه کاسپین می‌توان اشاره نمود که تحولات منطقه را می¬توان در دو دوره زمانی مورد ارزیابی قرار داد. آنچه تاکنون منطقه کاسپین را در کانون توجهات منطقه‌ای و جهانی قرار داده، در مواردی از جمله، فروپاشی شوروی و ایجاد خلاء قدرت در منطقه؛ عدم تعیین رژیم حقوقی؛ موضوع انرژی؛ تحولات سیاسی- امنیتی منطقه پس از فروپاشی شوروی؛ تلاش قدرت‌های منطقه‌ای برای حل و فصل بحران¬های این حوزه، ظهور قدرت‌های جدید در منطقه و جهان و تمایل آنها به بازیگری در این منطقه خلاصه می‌شده است. به عبارت دیگر در دوره زمانی اول آنچه شالوده رفتاری کشورهای منطقه را تشکیل می‌داده، در منافع ملی و قدرت خلاصه می‌شده و اگر هم جنبه همکاری وجود داشته کم‌رنگ بوده است، در نتیجه در تحلیل رفتار، رفتار منطقه‌ای کشورها، بیشتر در حوزه ژئوپُلیتیک ترجمه می‌شده است؛ اما در حال حاضر با خودآگاهی که در منطقه به وجود آمده، زمینه‌های دگرگونی رفتارها به سوی همکاری را فراهم ‌نموده است. در این‌ ارتباط شایسته‌تر آن است که اذعان کنیم زمینه‌های همکاری در این منطقه همواره وجود داشته، اما سیاست کشورهای قدرتمند، در کنار عدم درک درست کشورهای منطقه از وضعیت و توانمندی‌های خویش و شرایط امنیتی منطقه، باعث شده بود تا در طی سال‌های قبل کشورهای منطقه نتواند از فرصت‌های همکاری و همگرایی بهره‌مند گردند (متقی، ۱۳۹۴). البته در سال‌های قبل منطقه کاملاً نیز برای رسیدن به تعامل خنثی نبوده و تلاش‌های در سطح منطقه برای اتحاد و همکاری در دو حوزه اقتصادی و امنیتی صورت گرفته بود که به دلیل دو چالش اساسی، این اقدامات به سرانجامی نرسید.