کتاب کیمیاگر

کتاب الکترونیکی «کیمیاگر» نوشتهٔ پائولو کوئیلو با ترجمه علیرضا دولت‌آبادی در انتشارات نگار تابان چاپ شده است. کیمیاگر از رمان‌های بسیار پرفروش دنیا، اثر پائولوکوئیلو نویسنده معاصر برزیلی است. این کتاب به بیش از ۵۲ زبان ترجمه شده و در بیش از ۱۵۰ کشور دنیا به فروش رفته است. کیمیاگر داستان مردی است که برای پیدا کردن حقیقت راهی سفری طولانی می‌شود.

درباره کتاب کیمیاگر

پائولو کوئیلو در کتاب کیمیاگر، داستان چوپانی اسپانیایی به نام سانتیاگو را روایت می‌کند که زادگاهش در اندلس را ترک می‌کند و به شمال آفریقا می‌رود تا گنجی مدفون را در حوالی اهرام مصر پیدا کند. سانتیاگو در این راه با زنی کولی، مردی که خودش را پادشاه می‌داند و یک کیمیاگر آشنا می‌شود. او همچنین دل در گرو فاطمه، دختر صحرا می‌بندد. هیچ‌کس نمی‌داند این گنج چیست و آیا سانتیاگو می‌تواند بر موانع راهش در صحرا غلبه کند یا نه؟! اما همه این افراد، سانتیاگو را در مسیر جست وجویش هدایت می‌کنند و این جست‌وجو به کشف گنجی مبدل می‌شود که فقط در درون آدمی، می‌توان آن را یافت.

«وقتی واقعاً چیزی را می‌خواهیم، تمام جهان هستی برای محقق‌کردن رؤیای ما دست‌به‌کار می‌شود.» این جمله بارها مثل یک ذکر مذهبی در کتاب کیمیاگر تکرار شده است. این موضوع چقدر می‌تواند درست باشد؟ آیا خواستن همان توانستن بی‌قیدوشرط است؟ بار مثبت این جمله چنان نیرومند است که ناخودآگاه تصاویری از فضا و کهکشان راه شیری و بهشت را به خاطرمان می‌آورد. شاید همین موضوع است که باعث می‌شود به این جمله با دیدهٔ شک بنگریم. بااین‌حال اگر واقعیت همین باشد چه؟ چه چیزی باعث می‌شود کوئلیو از یک جملهٔ کلیشه‌ای بارها استفاده کند و نتیجهٔ آن شاهکاری ادبی و داستانی ماندگار شود؟

درباره پائولو کوئیلو

پائولو کوئلیو در ۲۴ اوت سال ۱۹۴۷ در ریودوژانیرو برزیل متولد شد. پائولو در نوجوانی می‌خواست یک نویسنده شود؛ اما والدینش اصرار داشتند او نیز همچون پدرش به حرفه مهندسی روی آورد. درونگرایی و سرپیچی کوئیلو از سنتها در ۱۶ سالگی، منجرشد تا پدر و مادرش او را به یک مؤسسه روانی بفرستند. پائولو قبل از اینکه به سن ۲۰ سالگی برسد، سه مرتبه از این موسسه فرار کرد. او به خاطر آرزوهای پدرو مادرش، در مدرسه حقوق ثبت نام و رویای خود را برای نویسنده شدن رها کرد. اما یک سال بعد، مدرسه را ترک و مدتی همچون یک هیپی زندگی کرد. او به مناطق مختلف دنیا از جنوب آمریکا، شمال آفریقا، مکزیک، و اروپا سفر کرد و وقتی به برزیل بازگشت، به‌عنوان یک ترانه‌سرا شروع به کار کرد. کوئلیو همچنین در مقام بازیگر، روزنامه‌نگار، و کارگردان تئاتر فعالیت کرد. او در سال ۱۹۸۶، در راه، یک بیداری معنوی را تجربه کرد، که آن را در اتوبیوگرافی خود در زیارت، شرح داده‌ است. پس از آن کوئلیو شغل پر درآمد خود به عنوان ترانه‌سرا را ترک کرد و به دنبال نوشتن تمام وقت رفت.

آثار متعددی از این نویسنده برزیلی منتشر شده است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به خاطرات یک مغ، کیمیاگر، بریدا، کنار رود پیدار نشستم و گریه کردم، کوه پنجم، مبارزان راه روشنایی، ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد، یازده دقیقه، هستی، زهیر، برنده تنهاست و .... اشاره کرد.

گفتنی است کتاب کیمیاگر توسط مترجمان بسیاری به فارسی برگردانده و منتشر شده است. از مشهورترین ترجمه‌ها می‌توان به کیمیاگر ترجمه حسین نعیمی اشاره کرد.

خواندن کتاب کیمیاگر با ترجمه علیرضا دولت‌آبادی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای کسانی که به کتاب‌هایی با درون‌مایهٔ خودشناسی و پیدا کردن راه و هدف زندگی علاقه دارند، لذت‌بخش خواهد بود.

بخشی از کتاب کیمیاگر

حالا، فقط چهار روز مانده بود که او به همان شهر برسد. هیجان‌زده بود. غرق در نگرانی بود که مبادا دختر از بین آن‌همه چوپان که برای فروش پشم‌های گوسفندانشان به آنجا می‌رفتند او را فراموش کرده باشد. پسر، درحالی‌که با گوسفندانش حرف می‌زد ادامه داد: مهم نیست. من هم دخترهای دیگری در شهرهای دیگر می‌شناسم. اما قلبش می‌دانست که مهم است و می‌دانست که چوپان‌ها مانند دریانوردان و فروشنده‌های دوره‌گرد یک شهر و یک نفر را همیشه پیدا می‌کنند که باعث شود که آنها لذت بی‌خیالی را بچشند و سرگردانی را از یاد ببرند. روشنایی بر زمین کاملاً فرش شده بود و چوپان گوسفندهایش را در جهت دمیدن خورشید هدایت کرد. با خود فکر کرد: آنها هیچ وقت تصمیم نمی‌گیرند؛ شاید برای همین است که نزدیکم می‌مانند. تنها چیزی که گوسفندان نیاز داشتند آب و علف بود و تا زمانی که پسر دنبال بهترین چراگاه در اندلس باشد آنها با او می‌رفتند و در کنارش تمام دشت و دمن را می‌پیمودند. حتی اگر هر روزشان یکسان باشد و ساعت‌های طولانی بین طلوع آفتاب و غروب خورشید باشد و حتی اگر نتوانند در طول عمر کوتاهشان کتابی بخوانند و حرف‌های پسر را بفهمند که درباره قسمت‌هایی از شهر می‌گوید. آنها فقط با آب و غذا خوشنود می‌شدند و در مقابل پشم یا برای یک بار گوشت را می‌دادند.