کتاب رستم و سهراب

کتاب رستم و سهراب نوشته جمال میرصادقی است که نشر آواهیا منتشر کرده است. این کتاب مجموعه داستانی از جمال میرصادقی نویسنده مشهور ادبیات داستانی معاصر است.

درباره کتاب رستم و سهراب

در این کتاب نویسنده مجموعه‌ای داستان کوتاه نوشته است که هرکدام روایت و خط داستانی متفاوتی دارند اما آن‌چه در تمام داستان‌ها مشترک است زبان خوش‌ساخت و آشنای نویسنده است. تفاوتی ندارد میرصادقی داستانی از شاهنامه را بازآفرینی می‌کند که در آن سهراب به دست پدر کشته نمی‌شود و یا سراغ نویسنده‌ای می‌رود که در را به‌روی خودش بسته است و با کسی سخن نمی‌گوید و با در داستان پهلوان سعی می‌کند از نماد پهلوانی غلامرضا تختی سخن بگوید. آن‌چه در تمام داستان‌ها تکرار می‌شود زبان خوش‌ساخت و آشنایی است که ذهن خواننده را مشوش نمی‌کند و او را با خود همراه می‌کند. در میان داستان گاهی مخاطب را به طبیعت می‌برد و  از جنگل سخن می‌گوید و گاهی او را در فضای دانشگاه همراهی می‌کند. هر داستان ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد و خاصی دارد که خواندنش را برای مخاطب لذت‌بخش می‌کند.  

خواندن کتاب رستم و سهراب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی

درباره‌ جمال میرصادقی​​

جمال میرصادقی در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۱۲ در تهران متولد شد. میرصادقی علاوه بر تدریس و پژوهش به نوشتن داستان هم می‌پرداخت و آثارش به چندین زبان ترجمه شده است. از مجموعه داستان‌های او می‌توان به «چشم‌های من خسته»، «شب‌های تماشا و گل زرد»، «این شکسته‌ها»، «درازنای شب»، «شب چراغ»، «دوالپا»، «هراس»... نام برد. کتاب‌های پژوهشی او در زمینه‌ی داستان عبارت‌اند از «عناصر داستان»، «ادبیات داستانی»، «داستان و ادبیات»، «جهان داستان غرب»، «داستان‌نویس‌های نام‌آور معاصر ایران»...

بخشی از کتاب رستم و سهراب

«ای بزرگوارشاه، بر او ببخشایید، او را تقصیر نیست، تا بدین‌جا بر ما نقل گفته، حالیا فرمان، فرمان پادشاه است.»

شاه روی به نقال‌باشی کرد و خشم خود فرو برد و گفت:

«چه شود اگر حکایت باژگونه کُنی و مرا بر شادی پدر شاد کنی و از غمِ کودک برهانی که بر دل من چنگ انداخته. چه شود اگر آن یلِ بی‌خِرد گردن‌آور سیستانی فرزند خویش به ناروا تباه نکند؟»

نقال به اندیشه شد. شاه را دُژَم۲ دید و بوسه بر خاک زد و گفت:

«فرمان، فرمان پادشاه است. نقل همان‌گونه گویم که خاطر شاه طالب آن است.»

پس مَنتَشای خود بر دست بگردانید و در حلقهٔ ملتزمان و غلامان دوری بزد و دست بر هم بکوفت و حکایت به نثر و به نظم چُنین روایت کرد:

... بشنو، چون نونهالِ تَناور، سهرابِ یل، به ایران‌زمین شد، تهمینه را دل بشورید و بر اندیشه شد که اگر پسر به وسوسهٔ افراسیابِ جادو بر پدر پیروز شود، افراسیاب او را به یک دَم بر جای نگذارد و شبی بر خوابگاه او رَوَند و نوباوه را در بستر خواب هلاک کنند یا اگر پدر پسر را بنشناسد و او را زنده نگذارد، چه ستم بزرگی بر مادر رود. در حال بفرمود تا اسبی گام‌زن حاضر آوردند. ندیمکانی چند با خویش یار کرد و بی‌خبر از پدر، راه ایران‌زمین در پیش گرفت.

نقال مَنتَشا بگردانید و دورِ دیگری بزد و از فرود افکندن رستم در آوردگاه بگفت:

کمربند رستم گرفت و کشید

به رستم درآویخت چون پیل مست

یکی نعره برزد پر از خشم و کین

زبس زور، گفتی زمین بردرید

برآوردش از جای و بنهاد پست

بزد رستم شیر را بر زمین