کتاب رایحه وحی

رایحه وحی کتابی از محمدعلی حیدری فرشته‌خو است که به پژوهش در کتاب ‌آسمانی مسلمانان پرداخته و از ارزش و اهمیت و جامعیت این کتاب آسمانی سخن می‌گوید.

 درباره کتاب رایحه وحی

قرآن کتاب الهی است که از طرف خداوند حکیم به‌واسطه جبرائیل امین بر حضرت رسالت (ص) وحی شده تا مردم را به راه راست و کمال انسانیت دعوت نمایند. آن حضرت نیز برای نیل به این مقصود بیست‌وسه سال تلاش کرد که وحی الهی را به مردم رساند.

قرآن ارزشمندترین پشتوانه و روشن‌ترین راهنما برای هر دانشمند توانایی است. بهترین مرجع و دارای ساده‌ترین روش برای تبیین برنامه زندگی و اداره شئون و نظم جوامع بشری است. قرآن از اسرار آفرینش و قوانین و نظامات دقیق جهان خلقت و رموز شگفت‌انگیز مخلوقات پرده برداشته است. قرآن معجزه ابدی و جاویدی است برای یک دین و آیین زنده و جاویدان و برنامه عالی و منظّمی است برای یک زندگی سالم.

این اثر برگزیده‌ای از مجموعه مقالات قرآنی با موضوعات گوناگون است با عنوان «درنگی بر ساحل وحی» که نویسنده با همراهی محقّق و پژوهشگر ارجمند قرآنی، جناب آقای ابراهیم حسین‌آبادی فراهانی منتشر کرده است.

 خواندن کتاب رایحه وحی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به پژوهش در کتاب آسمانی و معارف قرآنی مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب رایحه وحی

در روایتی از نبی اکرم (ص) آمده است که: نَوِرُوا بیوتکم بِالقران؛ خانه‌هایتان را با تلاوت قرآن نورانی نمایید.

روایت مشهوری است و البتّه زیاد شنیده‌ایم. مُنتهای مراتب، بحث این است که ادامه این روایت شاید کمتر به گوشمان خورده باشد!

نَوِّرُوا بُیوتکُم بِالقُران وَلا تَتَّخِذُوها قُبُوراً (الوافی، جلد ۹، صفحه: ۱۷۳۷)

خانه‌هایتان را با تلاوت قرآن نورانی نمایید؛ و خانه‌هایتان را شبیه قبر نکنید!

معمولاً این‌گونه شده که صبح بیدار می‌شوند و به محل کار می‌روند، نمازهایشان، دعاهایشان، هیئت‌هایشان، این‌ها همه یک جای دیگری است! و باز دوباره تشریف می‌آورند منزل و غذایشان را می‌خورند و می‌خوابند! خانه بیشتر شبیه یک خوابگاه است تا خانه!

می‌فرمایند که خانه‌هایتان را شبیه قبر نکنید: کَما فَعَلَتِ الیَهود وَالنّصاری؛ آن طوری که یهود و نصاری انجام دادند، آن‌گونه نشوید! صَلَّوْا فِی الکنائس وَالْبِیَعْ وَ عَطَّلوُا بُیوتَهُم؛ نمازهایشان را همه بُردند در مساجدشان و در کنیسه‌ها و کلیساهایشان و خانه‌های خودشان را تعطیل کردند؛ یعنی خانه‌هایشان دیگر محل عبادت نبود!

وَإنََّ البَیتَ إذا کَثُرَ فیهِ تلاوةَ القران کَثُرَ خَیْرُهُ وَاتَّسَعَ أهْلُهُ وَأضاءَ لِأهلِ السَّماءِ کَما تُضیعُ النُّجومُ السَّماء لِأهْلِ الدُّنْیا

خانه‌ای که در آن تلاوت قرآن انجام می‌شود دو خصوصیت پیدا می‌کند:

۱- خیروبرکت در آن خانه زیاد می‌شود؛ کَثُرَ خَیْرُهُ وَاتَّسَعَ أهْلُهُ

۲- برای آسمانی‌ها چنان می‌درخشد که ستاره‌ها برای زمینی‌ها درخشش دارند؛ وَأضاءَ لِأهلِ السَّماءِ کَما تُضیعُ النُّجومُ السَّماء لِأهْلِ الدُّنْیا

مساجد، حسینیه‌ها، سرِ جای خود خیلی هم خوب است. نمی‌خواهیم بگوییم در این مکان‌ها نماز نخوانید و یا روضه نگیرید، ولی مسئله این است که همه قرآن خواندن‌ها و دعا و نماز و... در مساجد و حسینیه‌ها خوانده می‌شود و چیزی در خانه خوانده نمی‌شود. ولی سیره پیامبر (ص) این‌گونه بود که ایشان مستحبّات را در خانه انجام می‌دادند، نمازهای مستحبّی و بسیاری از برنامه‌های مستحبّی پیامبر (ص) در منزل انجام می‌شد؛ و در روش بزرگان و اولیا و خصوصاً قدیمی‌ترها این أمر متداول بوده است. قدیم‌ها صوت قرآن در منازل بیشتر شنیده می‌شد.

فَإنَّ الْبَیْتَ الّذی لا یُقرَءُ فیهِ الْقران وَ لا یُذْکَرُالله عَزَّوَجَلَّ فیهِ تَقِلُّ بَرَکَتَه وَ تَهْجُرُهُ الملئکَة وَ تَحْضُرُهُ الشَّیاطین

خانه‌ای که در آن قرآن خوانده نمی‌شود و در آن ذکر الهی نیست، این خانه سه ویژگی پیدا می‌کند:

۱- برکت در آن خانه کم می‌شود. ۲- فرشتگانی که حفظه هستند و حافظ انسان هستند، چنین خانه‌هایی را ترک می‌کنند. ۳- و شیاطین وارد این خانه‌ها می‌شوند.