نظرات کاربران درباره کتاب جاودان

نثر جمالزاده، روان، شیوا و طنزگونه س. قلم این نویسنده به حدی قدرتمنده که مخاطب رو تا پایان داستان میخکوب میکنه. خود داستان هم آدم رو به فکر فرو میره. پاشنه کش، و حرفهای خردمندانه ش انگار ضمیر ناخودآگاه "یار دیرین" بود. بخصوص که مثل خود او از شعرهای سعدی و مولوی در صحبتاش استفاده میکرد. هر چند من هنوز انسان رو برترین مخلوق میدونم، اما واقعا ما آدمها فکرمیکنیم تا ابد زنده میمونیم و دنیا رو زیادی جدی گرفتیم...

ما آدم ها که می پنداریم جادوانه هستیم و تا ابد زنده میمانیم....و به اطرافمان توجه نکرده و فقط در فکر خوردن و خوابیدنیم....در حالی که اندازه یه پاشنه کش عمر نمی کنیم و شاید حتی به کار جامعه و افرادش نمیایم...قلم آقای جمالزاده فوق العاده س...❤

کاش ی جو از درک و شعور و عقل و منطق این پاشنه کش به بعضی از ما آدما میرسید

جاودانه بودن به معنای زیستن بینهایت در تلاطم و پیچ و خم روزگار نیست.... جاودان کسی هست که اندیشه و تفکر و فرآورده ی شخص برای ابد در اذهان و جانان جامعه قرار گیرد جمال زاده جاودان در تاریخ داستان نویسی ایران خواهد بود 😀😀😀

آثار جمالزاده واقعا عالی بودند و از همه مهم تر با طنزی بجا به مشکلات جامعه می پرداخت

خیلی دوستش داشتم اصلا جوری آدمو میخکوب میکنه نامثال زدنی!

تصویر سازی عالی,استفاده از آرایه های ادبی,,و بیان داستان به سبک سوررئالیستی .جالب بود.

جالب بود.من عاشق جمالزاده ام تا الان خیلی از کتاباشو خوندم کلی خاطره دارم

عالیه کتاب دارالمجانینش خیلی جالبه.من خوندمش زیاده ولی ارزش شو داره

واقعا لذت بردم .خیلی قلمشون زیباست و بیان خیلی خوبی دارن.

داستان کوتاه جاودان مثل تمام آثار جمالزاده به زبان طنز و انتقادی وضعیت جامعه ان زمان را به تصویر کشیده در این داستان کوتاه وضعیت جامعه را در قالب یک پاشنه کش به تصویر کشیده جالب بود

جالب بود

به غبر از روان بودن متن (که هنر والای اقای جمالزاده هست) و پایان بندی جالب، نکته جذاب دیگه ای برای من که نداشت.

جالب بود ونم نمکی طنز هم داشت.

خیلی قشنگ بود، تخیل جمالزاده در مورد پاشنه کش سخنگو فوق العاده بود.

قلم نویسنده خوب بود ولی طرح داستان خوب نبود. جز داستانهای متوسط جمالزادس

چند وقت پیش خوندمش، خوب بود. من همیشه نوشته‌های آقای جمال‌زاده رو دوست‌دارم. با نوشته‌هاش یه حس آشنایی و صمیمیتی دارم. نمی‌دونم شاید بخاطر لحن بیانش باشه، شاید بخاطر الفاظ و عبارات و کلماتی که استفاده می‌کنند. در هر صورت، لذت بردم.

خیلی خوب بود , قلم استاد جمالزاده حرف نداره

بد نبود، شخص راوی مشخصا دارای بیماری اسکیزوفرنی حاد بود و با کاراکتر ذهنی خودش دیالوگای خوبی داشت، اما متاسفانه کل داستان یه سوژه‌ی کلیشه ای بود که پرداخت کمی داشت و چیز جذاب و جدیدی به مخاطب ارائه نمیکرد

جمالزاده شیرین است مثل آبنبات هل دار، ولی با اینکه بوی گذشته می دهد ، خوندنش و خوردنش خالی از لطف نیست.