دانلود و خرید کتاب صوتی آدلف

کتاب صوتی آدلف نوشته بنژامن کنستان دو ربک، رمانی خواندنی از این نویسنده و سیاستمدار سوئیسی است. کنستان  متولد ۱۷۶۷ بود و در سال ۱۸۳۰ درگذشت. آدلف یک شاهکار رمان‌نویسی است که با ترجمه مینو مشیری و صدای اطهر کلانتری منتشر شده است.

درباره کتاب آدلف

آدلف جوانی ۲۲ ساله است و می‌خواهد تمام اروپا را بگردد و به دنبال هیجان و تجربه است تا بعد از گذراندن دوران آغازین جوانی نزد پدرش برگردد و ثروت و قدرت او را به دست بگیرد.

آدلف وارد شهر کوچکی می‌شود که شاهزاده جوانی در آن زندگی می‌کند. آدلف بسیار حساس است و نمی‌تواند با همه ارتباط گرم و صمیمی برقرار کند، تا اینکه یک روز به منزل کنت ، النور دعوت می شود و آنجا با معشوقه کنت  روبه‌رو می‌شود. او عاشق النور می‌شود و شاید هم او را هدفی بزرگ و جذاب برای ارضای حس غرور خود می‌بیند. 

النور ۱۰ سال از آدلف بزرگ‌تر است و دو فرزند از کنت دارد او که مدت‌ها است در این شهر کوچک زندگی می‌کند از معاشرت با مردی که با دیگران تفاوت دارد ناراضی نیست.

کتاب آدلف را تلخ‌ترین رمان عشقی نیز خوانده‌‌اند زیرا کنستان در آن، عمیق‌ترین و صادقانه‌ترین احساسات و شورانگیز‌ترین بستگی‌های عاطفی را تجزیه و تحلیل می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه در گذر زمان این احساسات و بستگی‌ها رنگ می‌بازد.

آدلف بار اول در لندن به چاپ رسید و با سرعت به عنوان زندگی‌نامه شخصی کنستان شمرده شد. این رمان در زمان خودش جاروجنجال فراوان و درازمدتی به پا کرد.

تقریباً یک ‌قرن، یعنی تا پس از جنگ جهانی دوم، طول کشید تا تأکید بر جنبه‌های اتوبیوگرافیک و وسوسه یکی دانستن شخصیت‌های تخیلی با آدم‌های واقعی فروکش کرد و آدلف را به‌خاطر ویژگی‌های زیباشناختی آن خواندند و نقد کردند. این کتاب به یک رمان روان‌شناختی مشهور است.

آدلف قهرمان نیست او به نوعی ضد قهرمان است شخصیتی درون‌گرا، خودخواه، ضعیف‌النفس و بدون ثبات رای و افسرده اما رمانتیک. احساسات برای او حرف اول را می‌زند و در داستان خودش را بنده‌ احساسات رمانتیکش می‌کند. 

بنژامین کنستان در آدلف هم به روابط عاطفی انسان‌ها می‌پردازد و هم  اخلاقیات و عرف‌های اشتباه جامعه را نقد می‌کند. اخلاقیاتی که انسان‌ها را  بنده‌ خود کرده است. او در این کتاب عمیق‌ترین و پرهیجان‌ترین وابستگی‌های عاطفی انسان را تجزیه و تحلیل می‌کند و همین موضوع از کتابش یک اثر روان‌شناختی ناب ساخته است که انسان را در چندین بعد بررسی می‌کند.

بسیاری از خوانندگان معتقدند خواندن یا شنیدن این کتاب اگرچه به ظاهر شما را با اثری داستانی روبه‌رو می‌کند اما در لایه‌های پنهانش، امکان کشف و شهود روان‌شناختی دارد و یک تجربه‌ جذاب برایتان می‌سازد. 

شنیدن کتاب آدلف را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات داستانی جهان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره بنژامن کنستان دو ربک 

کنستان متولد ۱۷۶۷-۱۸۳۰ است. او به عنوان یک فعال سیاسی می‌شناسند که در دوره‌های مختلف فعالیت‌های سیاسی بسیاری داشته است. رهبر مخالفان لیبرال بود و تئوریسین لیبرال‌های فرانسه شناخته می‌شد. وی یکی از برجسته‌ترین سخنرانان اتاق نمایندگان فرانسه بود، به عنوان طرفدار سیستم پارلمانی سخنرانی می‌کرد. در طول انقلاب ژوئیه‌، وی از طرفداران لوئی فیلیپ اول بود که بر تخت سلطنت نشست. او نویسنده مقاله‌های متعددی در زمینه‌های سیاسی و مذهبی بود و همچنین در مورد عشق داستان و مقاله نوشت. کنستان مفهوم آزادی را پالایش کرد، و آن را به عنوان شرط وجودی تعریف کرد که به فرد اجازه می‌‌دهد دخالت در دولت یا جامعه را رد کند. ایده‌های او بر جنبش لیبرال Trienio در اسپانیا ، انقلاب لیبرال ۱۸۲۰  در پرتغال، جنگ استقلال یونان، قیام نوامبر در لهستان، انقلاب بلژیک و لیبرالیسم در برزیل و مکزیک تأثیر گذاشت.

بخشی از کتاب آدلف

طولی نکشید با این رفتارم سبکسر، بدگو، و بدخواه شمرده شدم. سخنان تلخم را گواه بر کینه توزی‌ام دانستند و شوخی هایم را بی احترامی نسبت به هر آنچه قابل احترام بود. آن‌هایی که به خطا ریشخندشان کرده بودم، راحت جانب اصولی را می گرفتند که مدعی بودند مورد شک و مشاجره منند، چراکه ناخواسته باعث شده بودم به ریش این و آن بخندند و اکنون همگی بر ضد من برخاسته بودند، پنداری با مضحک جلوه دادنشان به اطمینانی که به من کرده بودند خیانت کرده بودم. گویی همین قدر که آن اصول را آن سان که بودند به من نشان داده اند، مرا متعهد به سکوت کرده بوده اند. من اما چنین پیمان گرانی را قبول نکرده بودم. آن‌ها از محکوم کردن من لذت برده

بودند و من از دست انداختن آن‌ها و مشاهداتم. و آنچه آن‌ها خیانتکاری می خواندند در نظر من تنها غرامتی اندک و کاملاً به حق بود.

مرادم تبرئه خودم نیست. مدت هاست که دیگر به سراغ این مستمسک سهل و سبک افراد خام نمی‌روم؛ فقط می خواهم برای دیگران بگویم ــ چون خودم دیگر با کسی معاشرت ندارم ــ که لازمه عادت کردن به نوع بشر، و تمام ظاهرسازی اش، خویشتن پرستی اش، و منافع شخصی اش، زمان است. شگفتی دوران جوانی ما از چنین جامعه تصنعی و متعذی‌ای حاکی از قلبی بی شائبه است و نه روحی بدذات. جامعه به هرحال به هراسیدن نیازی ندارد. سایه اش چنان سنگین و نفوذش چنان بی رحمانه و قَدَر است که خیلی زود ما را به قالب بقیه در می آورد. و ما دیگر حیرت نمی‌کنیم، مگر از شگفتی سابقی که داشتیم. در این هیبت جدید احساس راحتی داریم، همان گونه که در پایان نمایشی پرجمعیت سرانجام نفس راحتی می کشیم، حال آن که در بدو ورود به آن جا نفسمان به زحمت در می آمد.

اگر تنی چند از این سرنوشت همگانی گریخته باشند، عدم اتفاق خود را پنهان می دارند؛ آن‌ها منشاء رذالت‌ها را مهملاتی خنده آور می بینند؛ اما دیگر به آن‌ها نمی‌خندند چراکه تحقیر جایگزین سخره شده است و تحقیر همواره خاموش است.

این چنین بود که در جمع کوچک پیرامونم اضطرابی مبهم درباره خلق وخویم پا گرفت. رفتار ناپسند خاصی در موردم ذکر نمی‌کردند، حتی نمی‌توانستند کتمان کنند که بعضی از اعمالم مؤید جوانمردی و سخاوتم هستند؛ اما می گفتند مردی ضداخلاقم و قابل اطمینان نیستم: دو صفتی که خوشبختانه اختراع شده‌اند تا اعمالی را که درک نمی‌کنند، تداعی کنند و حدسیاتی را بزنند که درباره شان اطلاعی ندارند.