دانلود و خرید کتاب صوتی سفر سرخ

کتاب صوتی سفر سرخ نوشته نصرت الله محمودزاده، داستانی از زندگی شهید حسین علم‌ الهدی است. این کتاب در پنجمین دوره انتخاب بهترین کتاب دفاع مقدس در رشته زندگینامه داستانی، رتبه دوم کشوری را کسب نموده است.

درباره کتاب صوتی سفر سرخ

سید حسین علم ‌الهدی در سال ۱۳۳۷ متولد شد و در جنگ ایران و عراق به عنوان فرمانده سپاه هویزه فعالیت می‌کرد. او ۱۶ دی ۱۳۵۹ در سن ۲۲ سالگی در عملیات نصر کشته شد.

کتاب صوتی سفر سرخ سرگذشت شهید حسن علم الهدی از کودکی تا شهادتش است. در این کتاب از آغاز مبارزات انقلابی در مشهد و حلقه‌های مطالعاتی، فعالیت در منطقه و نقش‌آفرینی‌اش به عنوان یک هسته فرهنگی، اجتماعی، سخنرانی‌اش در خوزستان و در نهایت شهادت در هویزه می‌شنوید.

کتاب صوتی سفر سرخ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنم

علاقه‌مندان و دوست‌داران کتاب‌هایی در حوزه دفاع مقدس و ادبیات پایداری از شنیدن کتاب صوتی سفر سرخ لذت می‌برند. 

بخشی از کتاب صوتی سفر سرخ

..دود و آتش دشت هویزه را فرا گرفت هوا خفه و خاک آلود بود، شبیه روز عاشورای کربلا.غبار نشست روی دانه‌‌های درشت عرق صورت حسین. بوی باروت چنگ می‌انداخت بر سینه‌اش. به سرفه افتاده بود. لباسش پر بود از لکه‌های خون شهدا. شلیک تانک‌ها تمامی نداشت. حسین بی‌اعتنا به تانک‌ها از جا کنده شد. خسته، ولی قرص و محکم. گلوله‌ها مثل تگرگ درشت می‌باریدند رو سرش. حالا فقط سنگر قدوسی بود که هنوز مقاومت می‌کرد. حسین قد بلند کرد و نعره کشید. با این« الله اکبر» جان گرفت. ردیفی از عراقی‌ها را به رگبار بست. عراقی‌ها جا خوردند. افتادند به جنب‌و‌جوش. حسین از خاکریز بیرون زد. دوید طرف دشمن، ‌یکه و تنها. با تمام قدرت بازویش نارنجک را پرت کرد طرف عراقی‌هایی که عقب می‌رفتند. نعره یک عراقی پیچید تو صدای انفجار نارنجک. قدوسی دوید طرفش. چنگ زد به بازویش و فریاد کشید:« دیوانه شدی؟ برگرد تو سنگر» حسین رنگ به صورت نداشت. قدوسی زل زد تو چشمای خسته‌اش. لب‌های ترک برداشته‌حسین به خنده باز شد. تشنه بود. چشم‌های پر از اشک قدوسی به خنده افتاد. دست حسین را گرفت و رفت تو سنگر. دوباره از حسین جدا شد. از دو سنگر که شلیک می‌کردند، توجه عراقی‌ها بهتر پرت و پلا می‌شد. فرمانده عراقی بدجوری پیله کرده بود به سنگر قدوسی. یکهو سنگرش در خاک و دود گم شد.صدایی از سنگر نمی‌آمد. حسین به آن سو برگشت. قدوسی در میان انبوهی از دود و غبار افتاد روی زمین. بی‌اختیار به سویش رفت. با صدای بلند فریاد می‌زد: «ببین گلوله تانک چه بر سرت آورده است، چرا چشمانت باز ماند؟ به دنبال چه می‌گردی، محمود؟» دست انداخت دور گردنش. چند لحظه‌ای که به نظرش طولانی آمد. آن‌چنان که اعتنایی به تانک‌ها نمی‌کرد. چفیه را روی سر خونین او انداخت. تنها موشک او را برداشت و به سنگر خود برگشت. حکیم را دید که در سنگر به کمین نشسته ‌است. چندقطره خون از پای او چکیده بود.

-چه می‌کنی؟

-می‌خواهم در آخرین لحظات عمر تنها نباشم.

-از شهادت قدوسی وحشت کردی؟

-او ما را تنها گذاشت.

-برو آخرین موشک را شلیک کن که وقتی عراقی‌ها بالای جسدمان رسیدند، مقاومت در نظر آن‌ها به همان گونه نقش ببندد که ما می‌خواهیم...