دانلود و خرید کتاب صوتی والدین فیلسوف

کتاب صوتی والدین فیلسوف نوشتهٔ جین کازز و ترجمهٔ امین پورحسن است. نسترن حسنی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و انتشارات کتاب خوانا آن را منتشر کرده است. این اثر دربردارندهٔ پرسش‌های دشوار درباره فرزندپروری است.

درباره کتاب صوتی والدین فیلسوف

جین کازز در کتاب صوتی والدین فیلسوف تربیت کودک را از منظری فلسفی بررسی کرده و بر این عقیده است که به‌جای رجوع به نظرات متخصصان فرزندپروری باید به حس شهود، منطق و اخلاق والدین تكیه کرد. جين كازز استدلال فلسفی و واقعیت‌های علمی را تركیب می‌كند تا به طیفی از پرسش‌های نظری و كاربردی دربارهٔ فرزندپروری پاسخ دهد. عناوین فصل‌های این کتاب عبارت است از «کودکان از ما زاده می‌شوند»، «زندگی زیباست»، «کنترل کمی»، «کنترل کیفی»، «در آغاز»، «کودکی به دنیا می‌آید»، «این کودک متعلق به کیست؟»، «بچه‌ٔ هیچ‌کس»، «هدف والدین»، «تصمیم‌های اولیه»، «نقاشی طبیعت بی‌جان با کودک»، «پسران و دختران»، «یکی برای همه»، «دروغ، دروغ، دروغ»، «انتقال ایدئولوژی»، «رها کردن»، «رفتن به خانه» و «فرزندآوری و معنا».

«بریت بروگارد»، استاد فلسفهٔ دانشگاه میامی کتاب «والدین فیلسوف» را کتابی می‌داند که علاوه‌بر والدین علاقه‌مندان به سؤالات فلسفی نیز می‌توانند از این اثر استفاده کرده و بینش جدیدی در مورد فرزندپروری پیدا کنند.

شنیدن کتاب صوتی والدین فیلسوف را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به همهٔ پدر و مادرها پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی والدین فیلسوف

«چرا زاده شدن کودک از ما، حتی به میزان کم، او را شبیه خودمان می‌کند؟ شایسته است اول بپرسیم چه چیزی خود آینده‌ام را با وجود تغییرات (پیرتر، خاکستری‌تر، فراموش‌کارتر) در حالت خویشتن نگه می‌دارد و به فردی کاملاً متفاوت تبدیل نمی‌کند. حتی اگر بخشی از جوابمان این باشد که خویشتن پیرترم از من زاده شده است، کودک نیز از والدینش زاده می‌شود (البته زاده شدن کودک از والدین با زاده شدن خویشتن پیر از خویشتن جوان تفاوت دارد). اگر بخشی از جوابمان این باشد که خویشتن پیر من با من پیوستگی دارد، والد و فرزند نیز از بسیاری جهات پیوستگی‌های متعددی با یکدیگر دارند. اگر این‌طور فرض کنیم که خویشتن آینده‌ام هنوز من است چون اعضای فیزیکی خویشتن جوان‌تر من باقی مانده‌اند و به قسمتی از خویشتن پیرتر من تبدیل شده‌اند، اعضای فیزیکی والدین نیز به اجزای سازندهٔ فرزندانشان تبدیل می‌شوند. همان‌طور که چارلز فراید فیلسوف می‌گوید: «والد شدن به معنی ایجاد نوعی پیوستگی فیزیکی است، پیوستگی فیزیکی‌ای که با پیوستگی معنوی و اخلاقی از طریق تأثیرگذاری والدین بر فرزندانشان تکمیل می‌شود». من ادعا نمی‌کنم که این مطالب توضیح می‌دهند چرا فرزندی که از من زاده می‌شود شبیه خویشتن من است. اما این ملاحظات حداقل نشان می‌دهند این تصور که فرزندْ خویشتن دوم والد است تصوری عجیب و برخاسته از توهم نیست. اینکه فرزندانمان بیشتر از فرزندان دیگران شبیه خویشتن ما هستند دلایل خودش را دارد. فرزندانمان، در معنای واقعی کلمه، به این‌که خویشتنمان باشند نزدیک‌تر هستند.

جوامع پیشرفتهٔ معاصر نوزادان تازه‌متولدشده را معمولاً انسان‌های کامل و تام تلقی می‌کنند، تصوری که باعث می‌شود ما فرزند را خویشتن دوم ولی جدا در نظر بگیریم. جنینی که در رحم مادر آمادهٔ تولد است کامل و تام تلقی می‌شود؛ حتی اگر شش‌ماهه باشد. عبارت «کامل و تام» در برخی جوامع حتی برای مراحل قبل‌تر نیز به کار می‌رود و حتی شاید چند ثانیه بعد از شکل‌گیری نطفه نیز به آن اطلاق شود. اما جوامعی نیز وجود دارند که در آن‌ها نوزادان انسان‌های کامل و تام تلقی نمی‌شوند. درهرحال، زمان اعطای درجهٔ انسان کامل به نوزاد یا کودک تأثیری بر نکتهٔ بنیادین ما در این بحث ندارد: کودکی که از شما زاده می‌شود از جایی به بعد برای شما شبیه خویشتن می‌شود.»