دانلود و خرید کتاب صوتی گیله مرد

کتاب صوتی گیله‌مرد نوشتهٔ بزرگ علوی است که با گویندگی آرمان سلطان‌زاده توسط آوانامه منتشر شده است. این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌کوتاه‌های مشهور بزرگ علوی است.

درباره کتاب صوتی گیله‌مرد

داستان‌های مجموعه‌داستان گیله‌مرد هرکدام روایتی مستقل دارند و نگاهی انتقادی به وضعیت جامعه مهم‌ترین بخش آن‌ها است. عناوین داستان‌های این کتاب عبارت‌اند از: داستان‌های نامه‌ها، گیله مرد، اجاره خانه، دزاشوب، یه‌ره‌نچکا، یک زن خوشبخت، رسوایی، خائن و پنج دقیقه پس از دوازده است.

«گیله مرد» شرح ماجرای سه مرد است، گيله‌مرد و دو محافظ که او را به فومن می‌‌برند و در‌حقيقت بزرگ علوی داستان را در همين حرکت و اقامت در قهوه‌خانهٔ نزديک مقصد به‌تدريج باز می‌کند. دو مأمور تفنگ‌به‌دست در ميان غرش باد‌و‌باران، گيله‌مرد را که يک دهقان شورشی است، به فومن می‌برند تا تحويل پاسگاه دهند.

کتاب صوتی گیله مرد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه ایرانی پیشنهاد می‌شود.

درباره‌ بزرگ علوی

بزرگ علوی در ۱۳ بهمن ماه ۱۲۸۳ در تهران متولد شد. نام کامل او سید مجتبی آقابزرگ علوی است. او نویسندهٔ واقع‌گرا، سیاست‌مدار چپ‌گرا، روزنامه‌نگار نوگرا و استاد زبان فارسی ایرانی است که به‌همراه صادق هدایت و صادق چوبک از پدران داستان‌نویسی نوین به‌شمار می‌رود. بزرگ علوی تحصیلاتش را در زمینهٔ علوم تربیتی و روان‌شناسی در دانشگاه آلمان به پایان برد و مدتی در مدرسهٔ صنعتی شیراز زبان آلمانی تدریس می‌کرد. به‌دلیل پیروی از کمونیسم محاکمه شد و مدتی را در زندان به‌سر برد. او از اعضای حزب توده و بنیانگذاران آن است. بزرگ علوی دوستی و صمیمیتی با صادق هدایت داشت که با پیوستن مجتبی مینوی و مسعود فرزاد به جمعشان، جمع ربعه را تشکیل می‌داد. از آثار مشهور بزرگ علوی می‌توان به چمدان، میرزا، سالاری‌ها، گیله‌مرد و چشم‌هایش اشاره کرد. علوی در ۲۱ بهمن ۱۳۷۵ چشم از دنیا فرو بست.

بخشی از کتاب صوتی گیله مرد

«از کنده‌های نیم‌سوز شعله زرد و آبی برمی‌خاست و صدای چرق و ترق هیزم خشک سکوت را می‌شکست. دیوانه‌وار در اتاق راه می‌رفت، گویی عقب چیز گم کرده‌ای می‌گشت. در این اتاق آینه‌ای نبود. اصلاً در خانه او آینه کم وجود داشت. فقط برای دخترش آینه‌ای تمام قد خریده بود. هرگز به آن اتاق پا نمی‌گذاشت. نمی‌خواست قیافه خودش را در آینه ببیند، فقط برای صورت‌تراشی آینه مقعری که موهای ریش را به اندازه یک سر قلم آهنی بزرگ می‌کرد، مورد استفاده‌اش بود. و در آن هرگز سعی نمی‌کرد تمام صورتش را ببیند. هرگز به دکان سلمانی نمی‌رفت. از آینه بزرگ سلمانی وحشت داشت. هر هفته روز جمعه صبح کاشی‌پور می‌آمد، سرش را اصلاح می‌کرد، تمام اخبار هفته را که در روزنامه‌ها نبود و از مشتریان خودش شنیده بود حکایت می‌کرد، پولش را می‌گرفت و دم در از قاضی خداحافظی می‌کرد و می‌رفت. اما امشب احتیاج داشت قیافه خودش را ببیند. امروز، بعد از هفده هجده سال، بعد از یک عمر، بازهم دردی که در تمام جوانی او را شکنجه می‌داد سینه‌اش را فشرد، دلش را چلاند. بعد از هفده سال، آنچه فراموش شده بود، آنچه می‌خواست از یادش برود، آنچه روح او را شکنجه می‌داد، آنچه باعث بدبختیش شده بود، آنچه زندگی او را مسموم کرده بود، باز پیدا شد. پس از هفده سال بار دیگر متوجه شد که زشت است. آمده بود به خانه قیافه‌اش را ببیند. درک کرده بود، حس می‌کرد که زشت است و از سابق هم زشت‌تر است. مصمم شد که آینه‌ای به دست آورد. نزدیک در که رفت غرش باد به وحشتش انداخت. ترسید، از سرما، از تنهایی، از بدبختی ترسید. اما به خود جرأت داد. با دو دستش صورتش را پوشاند و به اتاق دخترش رفت. نمی‌خواست خودش را در آینه ببیند. جرأت آن را نداشت. دست چپش را روی چشم‌هایش گذاشت و آینه کوچکی که روی میز آرایش بود، برداشت و بدو به اتاق خودش آمد و آنجا آینه را روی میز گذاشت. رقص شعله‌های آتش بخاری یک دسته شعاع به آینه انداخت و آن وقت بالای بخاری قرص روشنی پدیدار شد و پس از یک چشم به هم زدن ناپدید گشت.»