دانلود و خرید کتاب صوتی چنگال

کتاب صوتی چنگال نوشتهٔ صادق هدایت و با صدای فیروزه لطفی است و نوین کتاب گویا آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی چنگال

«چنگال» اولین داستان از مجموعه «روایت آواهای سوپرانو» است.

صادق هدایت را به عنوان یکی از مشاهیر سبک ادبی پست‌مدرنیسم در ادبیات معاصر ایران می‌شناسند. ما ایرانی‌ها داستان کوتاه را با هدایت خوانده و شنیده‌ایم. داستان‌هایی که هنوز هم حرفی نو برای گفتن دارند. مثل داستان «چنگال» که هدایت در آن، جهان زنانه و مردانه را با نگاهی نو و متفاوت به تصویر کشیده است. حالا کتاب صوتی «چنگال» با صدای فیروزه لطفی تا حد زیادی شما را با آن آشنا خواهد کرد.

کتاب صوتی «چنگال» دربارهٔ یک خواهر و برادر به نام‌ سید احمد و ربابه است که در منزل پدری در زیر سایهٔ زن‌بابا، روزگار بسیار سختی را می‌گذرانند و مدت‌هاست که به فرار از خانه فکر می‌کنند، اما چیزی مانع از این می‌شود که آنها به هدفشان برسند.

صادق هدایت در این داستان خود هم مثل سایر آثارش نگاهی جدی و نقادانه به افکار متعصبانه، فرهنگ مردسالاری و عقب‌ماندگی اندیشه دارد و جهان‌بینی خاص خود را در دل داستان‌پردازی، معرفی می‌کند. او در همان زمان هم توانسته نگاه متفاوتی به زن داشته باشد، نگاهی که حتی با جامعه ایران قرنِ جدید نیز تطابق دارد و هنوز می‌توان از آن استفاده کرد و نقدها سراغشان رفت.

بسیاری از تحلیل‌گران ادبیات معاصر معتقدند در این کتاب، نویسنده به نوعی به عقده ادیپ (تمایل پسران به مادرشان و یا خواهرشان، به جای مادر) نیز نگاهی داشته است.

شما این اثر را با صدای فیروزه لطفی می‌شنوید. فیروزه لطفی که از هنرجوبان مدرسه صدا و گفتار به سرپرستی پیام دهکردی بوده، به‌خوبی از پس کار برآمده و با لحنی گیرا و بازی‌های صدا، داستان چنگالِ صادق هدایت را روایت کرده است.

زنان، این نیمی از جمعیت جهان که بسته به اینکه فرهنگ زمانه در چه اوضاعی به سر ببرد، احساس خوشبختی‌شان کم یا زیاد می‌شود، هر یک داستان‌هایی ناگفته در دل دارند که اگر عیان شود، چه خنده‌ها و گریه‌ها و فریادها و آوازها که شنیده نخواهد شد؛ نوین کتاب در قالب مجموعه‌ای به نام «روایت آواهای سوپرانو» صدای لطیف و گاه حزن‌انگیز و گاه سرخوشانه جمعی از زنان تاریخ ایران و جهان را منتشر کرده است که داستان پیش رو، یکی از آنهاست.

شنیدن کتاب صوتی چنگال را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره صادق هدایت

صادق هدایت، نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی، در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۲۸۱ متولد شد. او که همراه محمدعلی جمال‌زاده و بزرگ علوی و صادق چوبک یکی از پدران داستان‌نویسی نوین ایرانی است، بعد از چندین خودکشی ناموفق، سرانجام در ۱۹ فروردین سال ۱۳۳۰ به زندگی خود پایان داد. آرامگاه او در قطعهٔ ۸۵ گورستان پر-لاشز محلی برای دوست‌داران و علاقه‌مندان به ادبیات است.

هدایت از پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران و نیز، روشنفکری برجسته بود. بسیاری از پژوهشگران، رمانِ بوف کور او را مشهورترین و درخشان‌ترین اثر ادبیات داستانی معاصر ایران دانسته‌اند. هرچند آوازه هدایت در داستان‌نویسی است، اما آثاری از متون کهن ایرانی مانند زند وهومن یسن را بازنویسی کرده او همچنین آثار نویسندگانی مانندِ آنتون چخوف، فرانتس کافکا، آرتور شنیتسلر و ژان پل سارتر را نیز ترجمه کرده‌ است. شمار بسیاری از سخنوران ایرانی نسل‌های بعدی، از غلامحسین ساعدی و هوشنگ گلشیری و بهرام بیضایی تا رضا قاسمی و عباس معروفی و دیگران، هر یک به نوعی کمتر یا بیشتر تحت تأثیر کار و زندگی هدایت واقع شده و درباره‌اش سخن گفته‌اند.

از میان آثار صادق هدایت می‌توان به زنده به گور، سگ ولگرد، نیرنگستان، سایه روشن و فواید گیاهخواری اشاره کرد.

بخشی از کتاب صوتی چنگال

«امروز من آشپزخانه را جارو می‌زدم، چادرم گرفت به کاسه چینی، همانی که رویش گل‌های سرخ داشت، افتاد و شکست... اگر بدانی ننجون چه به سرم آورد... گیس‌هایم رو گرفت مشت مشت کند... هی سرم را به دیوار می‌زد، به ننه‌ا‌م فحش می‌داد. می‌گفت آن ننه گوربه‌گوریت، بابام هم اونجا وایساده بود می‌خندید...

سید احمد خشمگین: می خندید؟

هی خندید خندید… می‌دونی حالش به هم خورده بود. همان جوری که یک ماه پیش شد. بعد یک مرتبه دهنش کف کرد، کج شد. آن وقت پرید ننجون رو گرفت. آنقدر گلویش را فشار داد که چشم‌هایش از کاسه در آمده بود. اگر ماه سلطان نبود خفه‌اش کرده بود. حالا فهمیدم ننه‌مون را چه جور کشت.

چشم‌های سید احمد با روشنایی سبز رنگی درخشید و پرسید: کی گفت که ننه‌مون رو اینجور کشت؟

ماه‌سلطان بود که رفت سر نعش او و می‌گفت که گیس‌هایش را دور گردنش پیچیده بود. نمی‌دونی وقتی که دست‌هایش را انداخت بیخ گلوی ننجون...

سید احمد، همین طور که به او نگاه می‌کرد، دست‌های خشک خودش را مثل برگ چنار بلند کرد، انگشت‌هایش باز شد و مانند اینکه بخواهد شخص خیالی را خفه بکند دست‌هایش را به هم قفل کرد.»