دانلود و خرید کتاب صوتی آکواریوم های پیونگ یانگ

کتاب صوتی آکواریوم های پیونگ یانگ نوشته کان چول هوان است که با ترجمه بیژن اشتری و صدای بهادر ابراهیمی منتشر شده است. این کتاب صوتی سرنوشت حقیقی یک فراری از کره شمالی است که برای زنده بودن می‌جنگد.

درباره کتاب آکواریوم های پیونگ یانگ

کانگ چول هوان قصه حقیقی زندگی‌اش را روایت می‌کند. کانگ متولد پیونگ‌یانگ در کره شمالی است، وقتی که فقط ۹ سال داشته، به همراه  اعضای خانواده‌اش یعنی مادربزرگ، پدر، عمو و خواهرش محکوم می‌شود به اقامت در یکی از اردوگاه‌های کار اجباری در کره شمالی. جرم این خانواده، «خطای بزرگی» بود که پدربزرگ کانگ چول‌هوان، یکی از مدیران بلندپایه حکومت کمونیستی کره شمالی، مرتکب شده بود. طبق قانون کره اگر شخصی گناهی مرتکب شود تمام اعضای خانواده‌اش باید تاوان پس بدهند.

 کانگ چول‌هوان و خانواده‌اش بعد از گذشت ۱۰ سال فقر و گرسنگی و بدبختی در اردوگاه، بالاخره آزاد می‌شوند. اما این مرد جوان کره‌ای دو سال بعد از آزادی‌اش تصمیم می‌گیرد از کره شمالی فرار کند چون بار دیگر متهم شده است، او متهم به گوش دادن به رادیوهای غیرمجاز است و قرار است دوباره دستگیر شود و به اردوگاه کار اجباری فرستاده شود. 

کانگ چول‌هوان سرانجام از طریق چین به کره جنوبی فرار می‌کند. این نویسنده یکی از معدود افرادی است که می‌تواند از اردوگاه‌های کار اجباری در کره شمالی فرار کند و حقیقت رنج و شکنجه و گرسنگی در این اردوگاه‌ها را به گوش دیگران برساند.

کانگ چول‌ هوان در کتاب صوتی آکواریوم‌ های پیونگ‌ یانگ برای اولین بار فاجعه اردوگاه‌های کار اجباری در گره شمالی را به جهان نشان داد. اهمیت این کتاب از نظر افشای شبکه اردوگاه‌های کار اجباری در کره شمالی برابر با کتاب «یک روز در زندگی ایوان دنیسوویچ» اثر الکساندر سولژنیتسین است؛ کتابی که برای اولین بار در سال ۱۹۶۲ جزئیات نظام اردوگاهی در شوروی سابق را افشا کرد. البته ابعاد فاجعه‌ای که کانگ چول‌هوان در کتاب خود توصیف می‌کند فراتر از حد تصور است. حتا در نظام‌های اردوگاهی استالین، اصل فردیت کیفرها به طور نسبی رعایت می‌شد و مجازات تمامی افراد خانواده رویه غالب نبود. اما در کره شمالی امروزی تمامی اعضای خانواده به خاطر جرمی که یکی از اعضای خانواده مرتکب شده، مجازات می‌شوند. در این نظام حتا کودک نوزاد هم مجرم و مقصر است چرا که تصور می‌شود خون ضد انقلابی در رگ‌هایش جاری است.

شنیدن کتاب آکواریوم های پیونگ یانگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به داستان‌های واقعی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب آکواریوم های پیونگ یانگ

مسئولان مدرسه با هدف آشنا کردن دانش‌آموزان با کمونیسمِ به شدت نظامی‌گرای کره شمالی درجه‌های نظامی گوناگونی به ما اهدا می‌کردند. هنگامی که اولین ستاره‌ها روی انیفرم‌های مدرسه‌مان نصب شد فقط هفت سالمان بود. این ستاره‌ها دو یا سه عدد بودند که با توجه به سطح تحصیلیمان به ما اهدا می‌شد. ما از همان آغاز یک «رهبر سیاسی» داشتیم که وظیفه هدایت ما را برعهده داشت. این فرد را «شخص اول» کلاس می‌نامیدند. «شخص دوم» نیز نماینده کلاس بود. هر دوی این افراد از سوی معلم‌ها انتخاب و معرفی می‌شدند و سپس از دانش‌آموزان کلاس رأی اعتماد می‌گرفتند. باید اعتراف کنم هرگز توجه زیادی به نظم و دیسیپلینِ نظامی نشان نمی‌دادم. یکی از روزها پانزده تا از همکلاسی‌هایم را ترغیب کردم که از مدرسه فرار کنیم و به باغ‌وحش برویم. طولی نکشید که مسئولان مدرسه متوجه غیبت این پانزده دانش‌آموز شدند. این ماجرا سروصدای بسیاری به پا کرد. من در آن زمان نماینده کلاسمان بودم و به همین سبب دو چیز در انتظارم بود: نخست خلع یا تنزل درجه، و دیگری انجام عمل انتقاد از خود در برابر چشمان همه. با توجه به مسئولیت بالایی که در کلاسمان داشتم از من توقع می‌رفت در جلسه انتقاد از خود به شکلی مناسب و با جملاتی به مراتب عمیق‌تر و تأثیرگذارتر از معمول عذاب وجدانم را آشکار کنم.

در برنامه‌های درسی مدارس کره شمالی تعلیمات نظامی دادن به «سربازان کوچک انقلاب» از اولویت‌هاست. ما مثل دانش‌آموزان هر جای دیگری در دنیا یاد می‌گرفتیم تا آن‌جا که ممکن است بدون کم‌ترین اشتباهی بخوانیم و بنویسیم. درس‌های دیگری هم داشتیم؛ مثل حساب، نقاشی، موسیقی، ژیمناستیک و... اما مهم‌ترین درسی که به ما می‌دادند در باره اصول کمونیستم و تاریخ انقلابِ کیم ایل‌سونگ و کیم جونگ‌ایل بود. با توجه به اهمیت منحصر به فردی که موضوع تاریخ انقلاب داشت از ما می‌خواستند پاسخ‌های صحیح به این نوع پرسش‌ها را از حفظ کنیم: کیم ایل‌سونگ در چه روز و چه ساعتی متولد شد؟ چه عمل قهرمانانه و خارق‌العاده‌ای علیه ژاپنی‌ها انجام داد؟ سخنرانی مهمی که ایراد کرد در کدام کنفرانس و در چه تاریخی بود؟ من هم مثل بقیه همکلاسی‌هایم تصور می‌کردم که حفظ کردن چنین چیزهای مهمی یک امر کاملا طبیعی است، و اساسآ از این کار لذت زیادی هم می‌بردم. چنین تعلیم و تربیتی منجر به آن می‌شد که دانش‌آموزان با تمام وجود رهبران سیاسی کشور را ستایش و تحسین کنند و حاضر باشند هر چیزی را در راه سربلندی رهبران و مام میهن قربانی کنند. من هم مثل بقیه همکلاسی‌هایم عضو «ارتش سرخ دانش‌آموزی» بودم.