دانلود و خرید کتاب صوتی دیوان غزلیات عبدالله دهش کرمانی

کتاب صوتی  دیوان غزلیات عبدالله دهش کرمانی شامل اشعار نغز اجتماعی وعاشقانه است. این کتاب با صدای رضا خضرایی منتشر شده است.

درباره کتاب دیوان غزلیات عبدالله دهش کرمانی

مرحوم عبدالله دهش در سال ۱۲۸۹ هجری شمسی در کرمان متولد شد و تحصیلات خود را در کرمان تمام کرد و در دادگستری کرمان مشغول به کار شد. او همچنین مدیر کانون نونهالان کرمان هم بوده است. 

در سال ۱۳۳۸ اولین اثر ادبی مرحوم عبدالله دهش به نام دفتر اول چاپ ومنتشر شد. سفرنامه حجدومین اثر ایشان در سال ۱۳۵۳ است وکتاب تذکره شعرای کرمان از دیگر آثار دهش است که شرح حال واشعار بیش از سیصد نفر از شعرای استان کرمان است.

عبدالله دهش کرمانی در فروردین ۱۳۶۶ هجری شمسی در سن هفتاد وهفت سالگی به عالم باقی شتافت. 

شنیدن کتاب دیوان غزلیات عبدالله دهش کرمانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات فارسی پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره عبدالله دهش کرمانی

عبدالله دهش متولد ۱۲۲۸۹ در کرمان است، در سن شش سالگی روانه مکتب ملااحمد شهربابکی شد و به واسطه نبوغ ذاتی ظرف کمتر از شش ماه مقدمات فارسی و دروس ابتدایی و خواندن تمام قرآن را فراگرفت و با علاقه و جدیت به آموختن علوم ادبی، در نزد پدر و سپس در مکتب همت گماشت. وی سپس به منظور فراگیری اصول صرف و نحو و تفسیر، رهسپار مکتب آخوند میرزااحمد، که از فقها و دانشمندان زمان بود، شد. پس از رحلت آخوند میرزا احمد و تعطیلی مکتب درس او، عبدالله دهش به مکتب شیخ محمد خراسانی راه یافت و چون مقصود خویش را در او نیافت، در طلب تحصیل علم، به جستجوی عالم پرداخت. این مقصود را وی، در محضر و مکتب شیخ عبدالله آموزگار، در منطقه رباط (از توابع کرمان) یافت و در حالیکه تنها ۱۸ سال داشت، ضمن سفر به آن دیار، مقدمات علوم عربی و قسمتی از فقه و اصول را از آن مرد فاضل و دانشمند فراگرفت. 

جدای از تحصیلات قدیمی، وی تحصیل علوم جدید را نیز از سال ۱۳۰۷ خورشیدی، در زادگاه خویش، و در مدرسه خنامان آغاز کرد و برای ادامهٔ تحصیلات کلاسیک، در سال ۱۳۰۸، رهسپار شهر کرمان گردید و تحصیلات متداول کلاسیک خویش را در این شهر به انجام رسانید. در سال ۱۳۳۵ خورشیدی و به محاذات انتصاب عبدالله دهش به شیخیت خانقاه کرمان، وی (آنطور که در زندگی‌نامه‌های خودنوشت منظوم و منثور خویش نوشته‌است)، بنابر اشاره و اذن پیر و مراد خویش(دکتر جواد نوربخش)، به‌طور رسمی سرودن شعر را آغاز کرد. اشعار عرفانی قوی و کم نظیر او، به سرعت شهره خاص و عام شدند و نام او را بر سر زبان‌ها انداختند، تابدانجا که در همان سال، از جانب شعرای کرمان به محفل انجمن ادب کرمان وارد شده و به عضویت انجمن خواجوی کرمانی درآمد. در مردادماه سال ۱۳۳۸ خورشیدی، نخستین مجموعه آثار منظوم او، با عنوان دفتر اول دیوان دهش، با مقدمه استاد فقید فلسفه دانشگاه تهران، دکتر ابوالقاسم پورحسینی (ملقب به واصل کرمانی)، توسط انتشارات خانقاه نعمت اللهی تهران، به چاپ رسید. همچنین دومین اثر منظوم او، که رهاورد سفر معنوی و عرفانی او به حج بود، تحت همین عنوان(سفرنامه حج) در سال ۱۳۵۲ خورشیدی طبع و نشر گردید. اشعار وی، نمونه‌هایی از قوی‌ترین و مستحکمترین، و در عین حال نغزترین و شورانگیزترین منظومه‌های عرفانی و عاشقانه به‌شمار می‌آمدند. وی از شاعران گذشته، به خصوص به حافظ و مولانا و شاه نعمت‌الله ولی و خواجوی کرمانی و وحشی بافقی، علاقه وافر داشت و غالب سروده‌هایش را با الهام از اشعار آن‌ها می‌سرود. وی البته در عرصهٔ شعر آزاد نیز طبع آزمایی نمود و آنطورکه خودش در شرح حال خویش (در جلد اول کتاب تذکره شعرای کرمان نوشته‌است)، از شعر آزاد، چهارپاره را برگزید و منظومه‌های بسیاری را در این سبک، خلق کرد. او در سال ۱۳۶۶ درگذشت

بخشی از کتاب دیوان غزلیات عبدالله دهش کرمانی

آمد وحالم دگرگون کرد و رفت

ساغر دل را پراز خون کرد و رفت

جلوه‌گر شد ناگهان در نیمه شب

سینه را یک‌باره کانون کرد و رفت

بار دیگر این دل دیوانه را

واله و بی تاب و مجنون کرد و رفت

عاشق دلداده را بر خویشتن

بیشتر از پیش مفتون کرد و رفت

نیمه شب ناگاه نیرویی مرا

مضمحل با یک شبیخون کرد و رفت

غیر عشق خویش را با یک یورش

از دلم یکباره بیرون کرد و رفت

تا شود گنجینه اسرار عشق

مهر خود در سینه مدفون کرد و رفت

تا نگیرم وقت رفتن دامنش

با نگاهی بازم افسون کرد و رفت

جز من و دل هیچکس آگاه نیست

با دل دیوانه‌ام چون کرد و رفت

اینقدر گویم دهش کزآمدن

واله‌ام چون چرخ گردون کرد و رفت