دانلود و خرید کتاب صوتی چرا امروزه باید ارسطو خواند؟

در این فایل صوتی ادیت هال در یک سخنرانی تد با شما درباره اخلاقیات ارسطو و کاربردش در دنیای کنونی صحبت می‌کند.

تِد (به انگلیسی: TED، مخفف Technology, Entertainment, Design) یک مجموعه همایش جهانی است که توسط بنیاد Sapling که سازمانی غیرانتفاعی خصوصی است، با شعار «ایده‌ها ارزش گسترش دارند»، برگزار می‌شود.

شنیدن چرا امروزه باید ارسطو خواند؟  را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌ها، سخن‌رانی‌ها و موضوعات حوزه مطالعات فلسفی و اخلاقی

 بخشی از چرا امروزه باید ارسطو خواند؟

در جهان غرب، فقط از نیمه‌ی قرن هجدهم این امکان میسّر شد که سؤالات اخلاقی بدون هیچ استنادی به مسیحیت، در ملأ عام مورد بحث و بررسی قرار بگیرند. اندیشه‌ی مدرن پیرامون اخلاقیات که فرض را بر نبودِ خدا، یا عدم دخالت وی در امور می‌گیرد، هنوز در مرحله‌ی نوباوگی است. اما یونانیان و رومیان باستان – از اولین ندانم‌انگاران قسم‌خورده‌شان مثل پروتوگوراس گرفته تا واپسین متفکرین لامذهب – برای بالغ بر یک‌هزاره، مکاتب فلسفی استواری را در اخلاقیات صورت بستند. آکادمی افلاطونیانِ آتن، تا سال ۵۲۹ میلادی که به دستور امپراطور ژوستینیَن (Justinian) بسته شد، همچنان فعال بود.

آن سنّت دیرپای فلسفه‌ی اخلاق، از جمله میراث گرانقدر تمدن کهن کرانه‌های مدیترانه است. این سنت، از اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰، چندین اندیشمند سکولار را در واکنش به خلأ اخلاقیِ بازمانده از زوال مسیحیت، بر آن داشته تا دست به احیای مکاتب فکری کهن بزنند. رواقی‌گری، که در سال 300 پیش از میلاد به دست زِنوی قبرسی در آتن بنیان نهاده شد، امروزه هوادارانی دارد. مؤسسات رواقی‌مسلکِ صاحب‌سبک در هر دو سوی آتلانتیک، اقدام به ارائه‌ی دوره‌های آموزشی، انتشار کتاب و محتوای مجازی می‌کنند و حتی برنامه‌ای سالیانه را برای گرامی‌داشت «هفته‌ی رواقی‌گری» برگزار می‌کنند. برخی اصول رواقی‌گری، به اُسّ و اساس کتاب کلاسیک و خودیارانه‌ی دِیل کارنگی (Dale Carnegie)، «نگران نباش و زندگی کن»، مربوط به سال ۱۹۴۸، شکل داده. او به خوانندگانش توصیه می‌کند کتاب «تأملات» مارکوس اورلیوس (Marcus Aurelius) را مطالعه کنند. اما رواقی‌گریِ اصیلِ عهد قدیم، بدبین و نامهربان بود. لذت را تقبیح می‌کرد. از تو می‌خواست عواطف و شهوات جسمانی را فروبنشانی. توصیه‌اش این بود که به جای درگیریِ فعالانه در امر زمخت مشکل‌گشایی‌های روزمره، بدبیاری‌ها را با روی باز بپذیری؛ و چندان جایی برای امید، اختیار، یا نفی سازنده‌ی رنج و مصیبت باقی نمی‌گذاشت.

آنچه کمتر شناخته شده و در عین حال حرف برای گفتن زیاد دارد، دستورالعمل ارسطو برای نیک‌بختی (یا «اِئودایمونیا» / eudaimonia) است. اخلاقیات فضیلتِ ارسطو، در خارج از دانشکده‌های فلسفه که متفکرانی نوارسطویی‌ همچون فیلیپا فوت (Philippa Foot) و روزالیند هورستوس (Rosalind Hursthouse) از آن به منزله‌‌ی بدیلی برای رویکردهای فایده‌گرایانه و کانتی به اخلاقیات دفاع می‌کنند، آنچنان‌که باید شناخته‌شده نیست. ارسطو در «مدرسه‌ی مشّاء»اش در آتن، مدلی را برای به حداکثر رساندن نیکبختی مدون ساخت که هم افراد و هم کلیت جامعه قادرند آن را محقق سازند، و امروزه نیز هنوز مدلی کاربردی است. از این مدل به نام «فلسفه‌ی مشّاء» یاد می‌شود، چراکه ارسطو بحث‌های فلسفی‌اش را به حالتی قدم‌زنان با مخاطبین خود مطرح می‌کرد.