دانلود و خرید کتاب صوتی مغز آگاهیتان از واقعیت را دچار وهم می‌کند

در این فایل صوتی انیل سث، در یک سخنرانی تد با شما درباره آگاهی و ماهیت آن صحبت می‌کند.

تِد (به انگلیسی: TED، مخفف Technology, Entertainment, Design) یک مجموعه همایش جهانی است که توسط بنیاد Sapling که سازمانی غیرانتفاعی خصوصی است، با شعار «ایده‌ها ارزش گسترش دارند»، برگزار می‌شود.

شنیدن مغز آگاهیتان از واقعیت را دچار وهم می‌کند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌ها، سخن‌رانی‌ها و موضوعات حوزه مطالعات روان‌شناسی و شناخت ذهن

 بخشی از مغز آگاهیتان از واقعیت را دچار وهم می‌کند

حدود یه سال پیش، برای سومین بار تو زندگیم بازم بیهوشم کردن. یه جراحیِ کوچیک داشتم و مغزم داشت با داروی بی‌هوشی پر می‌شد. یه حسِ جداشدن، سقوط و سرما رو حس می‌کردم. بعد دوباره برگشتم، خوابالوده و سردرگم، اما می‌دونستم برگشتم. وقتی از یه خواب عمیق بیدار می‌شین یکم درمورد زمان احساس گیجی می‌کنین و از اینکه خواب موندین عصبی می‌شین. اما همیشه یه حسی دارین که انگار یه زمانی گذشته، زمانی در پیوستارِ بعداً و اکنون. به هوش اومدنِ بعد از بیهوشی یکم متفاوته. شاید پنج دقیقه، پنج ساعت، یا پنجاه سال بیهوش بودم. واقعاً انگار وجود نداشتم، فراموشیِ واقعی. بیهوشی یه نوع جادوی مدرنه. آدما رو به اشیاء تبدیل می‌کنه و بعدشم امیدوارم دوباره به آدم برگردونه و این یکی از بزرگترین رمز و رازهای باقی‌مونده تو علوم و فلسفه‌اس.

آگاهی چطور اتفاق می‌افته؟ یه جورایی تو مغزمون، فعالیتای ترکیبیِ میلیاردها نورون که هرکدومشون یه ماشین زیستی‌ان، یه تجربه‌ی آگاه رو می‌سازه. نه هر نوع تجربه‌ای رو، این تجربه‌ی آگاهی که همین الان دارین. این چطوری اتفاق می‌افته؟

جواب دادن به این سؤال خیلی مهمه، چون آگاهی برای همه‌مون مهمه. بدون آگاهی انگار دنیایی نیست، خویشتنی نیست، هیچیِ هیچی نیست. وقتی رنج می‌کشیم، به طور آگاه و هوشیار رنج می‌کشیم، حتی اگه رنج کشیدن از یه بیماری روانی یا درد باشه. اگه ما بتونیم شادی و رنج رو تجربه کنیم، حیوونای دیگه چی؟ ممکنه اونا هم آگاه باشن؟ آیا مفهومی از وجودِ خودشون دارن؟ همینطور که رایانه‌ها سریع‌تر و هوشمندتر می‌شن، شاید یه اتفاقی بیفته، شاید تو آینده‌ای نه‌چندان دور، آیفونم به درکی از وجودِ خودش برسه.

من فکر می‌کنم که دورنمای هوشِ مصنوعیِ آگاه خیلی دوره. و اینجوری فکر می‌کنم چون که تحقیقاتم نشون می‌دن که آگاهی ارتباطِ چندانی با هوشِ محض نداره و بیشتر به طبیعتمون به عنوانِ موجودات زنده و در حالِ تنفس مربوطه. آگاهی و هوش دو چیزِ متفاوتن. لازم نیست باهوش باشی تا رنج بکشی، فقط باید زنده باشی.

تو این داستان می‌خوام بهتون بگم که تجربه‌های آگاه از طبیعتِ دورمون و طبیعتِ خودمون، یه نوع توهمای کنترل‌شده‌ان که به‌خاطر بدن‌های زنده‌مون اتفاق می‌افتن. باید شنیده باشید که ما هیچی از این که چطوری مغز و بدن باعثِ آگاهی می‌شن نمی‌دونیم. بعضی آدما هم می‌گن که این فراتر از کارِ علمه. اما در واقع، در 25 سالِ اخیر انفجارِ عظیمی در آثار علمی در این زمینه رخ داده. اگه یه سر به آزمایشگاهم تو دانشگاه ساسکس بزنید، دانشمندها و حتی فیلسوفایی رو می‌بینید که رشته‌های متفاوتی دارن. همگیِ ما داریم سعی می‌کنیم بفهمیم که آگاهی چطور اتفاق می‌افته و وقتی هم اتفاق می‌افته کجا اشتباه کار می‌کنه. استراتژیش خیلی ساده‌اس. دوست دارم جوری به آگاهی فکر کنین که انگار دارین به زندگی فکر می‌کنین. یه زمانی مردم فکر می‌کردن که فیزیک و شیمی نمی‌تونن ویژگی‌های زنده‌بودن رو توضیح بدن و زندگی چیزی بیشتر از یه سازوکاره. اما حالا دیگه مردم اینجوری فکر نمی‌کنن. همونطور که زیست‌شناس‌ها در تلاش بودن تا ویژگی‌های سیستم‌های زنده مثل سوخت و ساز، تولیدمثل و هم‌ایستایی را از لحاظ فیزیک و شیمی توضیح بدن، این سؤالِ پر رمز و راز همیشگی که "زندگی چیه؟" به‌تدریج کم‌رنگ شده و مردم هم دیگه راه‌حل‌های جادویی‌تری مثل "نیروی زندگی" مطرح نمی‌کنن. همینطور که چیزی از زندگی نمی‌گن، از آگاهی هم نمی‌گن. اگه یک بار به این بپردازیم که ویژگی‌های زندگی اون چیزاییه که تو مغز و بدنمون اتفاق می‌افته، رازِ به‌ظاهر حل‌نشدنیِ چیستیِ آگاهی باید به‌تدیج محو بشه. حداقل این برنامه‌مونه.