دانلود و خرید کتاب صوتی کور و برادرش

کتاب صوتی کور و برادرش اثری از آرتور شنیتسلر با ترجمه صادق هدایت و صدای حسین نصیری است. این کتاب، داستان دو برادر را روایت می‌کند که رابطه نزدیکی با هم دارند. در این داستان جنبه‌های مختلف روابط انسانی ازجمله اعتماد، عشق، نفرت، شک و تردید، ترس و تقصیر به شکل ظریفی در غالب شخصیت‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند.

در سال ۱۳۵۶ نعمت حقیقی با اقتباس از این داستان فیلمی ۴۴ دقیقه‌ای ساخت و نام سکه را برای آن انتخاب کرد. 

درباره کتاب صوتی کور و برادرش

آرتور شنیتسلر یکی از نمایندگان ادبیات مدرن است. او در بسیاری از آثارش به سراغ تحلیل روانی شخصیت‌هایش رفته است و حوادث داستانی را در پرتو حالات روحی و احساسات درونی قهرمان‌های داستان‌هایش ترسیم می‌کند. می‌پرداخت. او با کمک لحن طنزآمیز و جسارتش در بیان نشان می‌دهد که اکثر هنجارها و رفتارهای جنسی در عمق نهاد انسان وجود دارند و جامعه همواره سعی در سرکوب این غرایز و روان‌نژندی‌ها دارد.

داستان کوتاه کور و برادرش (Der blinde Geronimo und sein Bruder) اولین بار در سال ۱۹۰۰ منتشر شد. ماجرا درباره زندگی کارلو و جرونیمو است. دو برادر، عشق و کشمکشی که میان آن‌هاست. نویسنده داستانش را با گریزی به دنیای کودکی آن‌ها آغاز می‌کند و از زندگی‌شان می‌گوید تا به زمانی می‌رسد که فردی، باعث می‌شود شیشه اعتماد میان آن‌دو بشکند...

شنیدن کتاب صوتی کور و برادرش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر به داستان‌های کوتاه و آثار آرتور شنیتسلر علاقه دارید از شنیدن کتاب صوتی کور و برادرش لذت خواهید برد.

درباره آرتور شنیتسلر

آرتور شنیتسلر ۱۵ می ۱۸۶۲ در وین متولد شد و ۲۱ اکتبر ۱۹۳۱ از دنیا رفت. او در رشته پزشکی تحصیل کرد. پدرش پزشک بود. مادرش دختر یک پزشک بود و برادرش هم پزشک شد. اما بعدها متوجه علاقه‌اش به ادبیات شد و به نوشتن رمان و نمایش‌نامه و داستان کوتاه روی آورد. اما در عین حال به کار طبابت هم مشغول بود. او را به عنوان یکی از سرسخت‌ترین منتقدان جامعه امپراتوری اتریش-مجارستان در قرن بیستم می‌دانند. بعد از انتشار داستانی به نام «ستوان گوستل»، ارتش درجه افسری را که شنیتسلر به عنوان پزشک ذخیره دریافت کرده بود، از او پس گرفت چرا که در این داستان هنجارهای افسران اتریش به باد انتقاد گرفته شده بود.

شنیتسلر در آثار خود اغلب به سرنوشت قهرمانانش از دیدگاه روان‌شناختی می‌پردازد. رویدادهایی که در کتاب‌هایش رخ می‌دهد همه در شهر وین اتفاق می‌افتند. او قهرمان‌های داستانش را از میان شخصیت‌های تیپیکالی انتخاب می‌کند که در جامعه آن روز وین حضور دارند: افسران، پزشکان، هنرمندان، خبرنگاران، بازیگران، افراد خانواده سلطنتی، وابستگان به دربار و البته دخترکان زیباروی حاشیه شهر. در آثار او به کارگران و تهیدستان کم‌تر برمی‌خوریم. از همین‌رو برخی از منتقدان ادبی او را به یکسویه‌نگری متهم می‌کنند.

بسیاری از فیلمسازان سینما و کارگردانان تئاتر به دلیل وجود توصیفاتی که در آثار داستانی و نمایشی شنیتسلر از موقعیت‌های پرتنش دارد و همچنین توصیف شخصیت‌های به‌شدت زنده و جاندار سعی داشتند تا با اقتباس از این داستان‌ها، فیلم‌ها و تئاترهای مختلفی تهیه کنند.

از میان آثار آرتور شنیتسلر می‌توان به مجموعه داستان‌های: مردن، برتا گارلن، ستوان گوستل کور و برادرش، مدار دوس جوان، بازگشت کازانوا (مراجعت کازانوا)، فرار در تاریکی، چرخ فلک و ...، رمان‌های بئاتریس، ترزه، وقایع زندگی زن، بازی در سپیده دم و رویا و گریز به تاریکی و نمایشنامه‌های آناتول، رقص، طوطی سبز و ... اشاره کرد. 

درباره صادق هدایت

صادق هدایت در تاریخ ۲۸ بهمن ۱۲۸۱ به دنیا آمد و ۱۹ فروردین سال ۱۳۳۰ به دلیل خودکشی در پاریس از دنیا رفت. او نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی بود.که همراه محمدعلی جمال‌زاده و بزرگ علوی و صادق چوبک یکی از پدران داستان‌نویسی نوین ایرانی می‌دانند.

هدایت از پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران و نیز، روشنفکری برجسته بود. بسیاری از پژوهشگران، رمان بوف کور او را مشهورترین و درخشان‌ترین اثر ادبیات داستانی معاصر ایران دانسته‌اند. هرچند آوازه هدایت در داستان‌نویسی است، امّا آثاری از متون کهن ایرانی مانند زند وهومن یسن و نیز از نویسندگانی مانندِ آنتون چخوف و فرانتس کافکا و آرتور شنیتسلر و ژان پل سارتر را نیز ترجمه کرده‌است.

صادق هدایت بر بسیاری از سخنوران ایرانی نسل‌های بعدی، از جمله غلامحسین ساعدی و هوشنگ گلشیری و بهرام بیضایی تا رضا قاسمی و عباس معروفی و دیگران، تاثیر گذاشته است. از میان آثارش می‌توان به زنده به گور، نیرنگستان، سایه روشن و فواید گیاهخواری اشاره کرد. 

بخشی از کتاب صوتی کور و برادرش 

کور آواز می‌خواند و به همان آهنگ باز گیتار می‌زد، مثل اغلب اوقات که او شراب می‌نوشید، صدایش نامساوی، گاهی تیز و زننده می‌شد. فاصله به فاصله سرخود را به‌سوی آسمان بلند می‌کرد، مانند این بود که بیهوده تضرع می‌نمود، ولی چهره‌ی او با لب‌های آبی‌رنگ و شیارهای سیاهی که ریش نتراشیده رویش داده بود، تودار مانده بود. برادر بزرگ‌ترش خاموش پهلوی او ایستاده بود. وقتی‌که یک نفر در کلاهی که او در دست داشت، پول کوچکی می‌انداخت، با سر اشارهٔ تشکر می‌کرد و بخشش کننده را با نگاه گم‌گشته‌ای می‌نگریست. سپس باحالت پریشان، چشم‌های خود را مانند برادر کورش برمی‌گردانید و جلوی خودش را خیره نگاه می‌کرد، مثل این بود که او از داشتن چشم و از دیدن روشنایی شرمسار بود، چون هیچ‌یک از پرتو آن نمی‌توانست در تاریکی که کور را فراگرفته بود روزنه‌ای پیدا بکند...