کتاب جاناتان مرغ دریایی

کتاب جاناتان مرغ دریایی داستان زیبا و الهام‌بخشی از ریچارد باخ با ترجمه فاطمه محمدی است. داستان درباره مرغ دریایی به نام جاناتان لیوینگستون است که بر خلاف بقیه مرغان دریایی، آرزوی پرواز کردن و اوج گرفتن در آسمان را در سرش می‌پروراند.

درباره کتاب جاناتان مرغ دریایی

جاناتان مرغ دریایی، کتابی زیبا درباره زندگی پرآرزو و ذهن بلند پرواز جاناتان لیوینگستون است. جاناتان، مرغی دریایی است که مثل بقیه مرغ‌ها فکر نمی‌کند. او دوست ندارد روزهایش را به خوردن و خوابیدن بگذراند. جاناتان آرزوی دیگری را مدت‌هاست که در سرش می‌پروراند و آن آرزو، آرزوی پرواز کردن در ارتفاع بالاست. 

برای رسیدن به آرزویش از هیچ تلاشی دست نمی‌کشد. شروع می‌کند به انجام دادن تمرینات مختلف اما مرغ‌های دریایی دیگر این رفتار او را دوست ندارند. پدر و مادرش نگران وضعیت او هستند و دلشان می‌خواهد جاناتان مانند آن‌ها باشد؛ معمولی باشد و مثل بقیه... هرچند همه با او مخالفت می‌کنند اما او ناامید نمی‌شود و دست از تلاش نمی‌کشد. 

اما یک روز متوجه می‌شود که بقیه جمعی تشکیل داده‌اند و او را از جمع خودشان طرد کرده اند...

کتاب جاناتان مرغ دریایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

جاناتان مرغ دریایی، اثری الهام‌بخش و داستانی جذاب دارد که همه دوست‌داران ادبیات داستانی و داستان‌های پرمفهوم از خواندنش لذت می‌برند. 

درباره‌ ریچارد باخ

ریچارد دیوید باخ، خلبان و نویسنده مشهور، ۲۳ ژوئن ۱۹۳۶ در ایلینوی آمریکا متولد شد. او از نوادگان یوهان سباستین باخ، آهنگساز مشهور بود. 

ریچارد باخ از ازدواج اول خود صاحب شش فرزند شد. اما اعتقادی به ازدواج نداشت و آن‌ها را رها کرد. بعدها یکی از فرزندانش کتابی نوشت و در آن، از رابطه‌اش با پدری گفت که هرگز برایش شناخته نشد. باخ خلبان است و فعالیت‌های بسیاری انجام داده که همگی با پرواز در ارتباطند. این تاثیرپذیری را می‌توان حتی رد کتاب‌های او هم دید. از مشهورترین کتاب‌های او می‌توان جاناتان مرغ دریایی، پندار (اوهام) و پلی به سوی جاودانگی را نام برد.

بخشی از کتاب جاناتان مرغ دریایی

صبح بود و آفتاب تازه برآمده، انوار طلایی‌اش را بر چین و شکن دریای آرام می‌پاشید. در یک میلی ساحل، قایق ماهیگیری بر پهنه آب آرمیده بود و به این ترتیب پیغام در سراسر آسمان به فوج مرغان دریایی رسید و هزاران مرغ آمدند تا بر سر تکهٔ خوراکی با هم جدال کنند. آری، روز پرهیاهوی دیگری آغاز شده بود.

اما در آن دوردست، آن سوی قایق و ساحل، جاناتان لیوینگستون، مرغ دریایی، تنها داشت تمرین می‌کرد. در اوج صدپایی آسمان، پاهای پره‌دارش را به زیر کشیده بود، منقارش را بالا گرفته بود، و تلاش می‌کرد قوسی تند و دردناک به بال‌هایش بدهد. چنین قوسی به مفهوم پرواز با سرعت کم بود، و اکنون چنان سرعتش را کم کرده بود که نوازش باد را بر چهره‌اش حس می‌کرد. چنان که پهنه اقیانوس، زیر بال‌هایش بی‌حرکت می‌نمود. چشم‌هایش را با تمرکزی عمیق تنگ کرد و با نفسی حبس‌شده در سینه، سعی کرد قوس بیشتری به بال‌هایش دهد. اما، ناگهان پرهایش ژولید و جاناتان از حرکت باز ماند و سرنگون شد.

می‌دانید که مرغان دریایی هنگام پرواز مکث نمی‌کنند و هرگز حتی برای لحظه‌ای بی‌حرکت نمی‌مانند. باز ایستادن از پرواز برای مرغان دریایی زشت و شرم‌آور است.

اما جاناتان، این مرغ دریایی، بدون شرمساری بار دیگر آرام، قوس تندی به بال‌هایش داد و سرعتش را کمتر و کمتر کرد و دوباره بی‌حرکت ماند. بله، او مرغی عادی نبود.

بیشتر مرغان دریایی، زحمتی بیش از آموختن ساده‌ترین اصول پرواز به خود نمی‌دهند. فقط یاد می‌گیرند چه‌طور از ساحل به سوی غذا پرواز کنند و چه‌طور بازگردند. برای بسیاری از مرغان، تنها خوردن غذا مهم است و نه پرواز. اما برای این مرغ دریایی، پرواز بود که ارزش داشت، نه غذا. جاناتان لیوینگستون بیش از هر چیز، عاشق پرواز بود...