کتاب عادت های اتمی

کتاب عادت‌های اتمی با عنوان اصلی Atomic Habits نوشتهٔ جیمز کلیر است. این کتاب توسط انتشارات Avery در سال ۲۰۱۸ منتشر شده و به زبان‌های متعددی ترجمه شده است. این اثر با تمرکز بر تغییرات کوچک و پیوسته، به بررسی نحوهٔ شکل‌گیری و تغییر عادت‌ها می‌پردازد. عادت‌های اتمی را می‌توانید از طاقچه خریداری و دانلود کنید.

درباره کتاب عادت‌های اتمی اثر جیمز کلیر

جیمز کلیر نویسنده و سخنران آمریکایی است که در زمینهٔ عادت‌ها و بهبود فردی فعالیت می‌کند. او با تألیف کتاب عادت‌های اتمی، به شهرت جهانی دست یافته و آثارش در رسانه‌هایی مانند نیویورک تایمز، فوربس و تایم منتشر شده است. عادت‌های اتمی به بررسی نقش عادت‌های کوچک در دستیابی به تغییرات بزرگ می‌پردازد. نویسنده با استفاده از چارچوبی به نام «چهار قانون تغییر رفتار»، راهکارهایی برای ایجاد عادت‌های خوب و حذف عادت‌های بد ارائه می‌دهد. این چهار قانون عبارت‌اند از: واضح کردن، جذاب کردن، آسان کردن و رضایت‌بخش کردن. 

خلاصه کتاب عادت‌های اتمی

کتاب در چهار بخش اصلی تنظیم شده است:

اصول پایه: اهمیت تغییرات کوچک و تأثیر آن‌ها در بلندمدت بررسی می‌شود.

قانون اول: واضح کردن عادت‌ها و نشانه‌های آن‌ها.

قانون دوم: جذاب کردن عادت‌ها برای افزایش انگیزه.

قانون سوم: آسان کردن اجرای عادت‌ها.

قانون چهارم: رضایت‌بخش کردن نتایج برای تقویت عادت‌ها.

در هر بخش، نویسنده با ارائه مثال‌ها و تحقیقات علمی، به توضیح مفاهیم می‌پردازد.

چرا باید کتاب عادت‌های اتمی را بخوانیم؟

این کتاب با ارائه چارچوبی ساده و قابل اجرا، به خوانندگان کمک می‌کند تا عادت‌های مثبت را در زندگی خود ایجاد کنند و عادت‌های منفی را حذف کنند. تمرکز بر تغییرات کوچک و پیوسته، رویکردی عملی برای بهبود فردی ارائه می‌دهد.

کتاب عادت‌های اتمی را به چه کسانی پیشنهاد می‌دهیم؟

این کتاب برای افرادی مناسب است که به دنبال بهبود عادت‌های روزمره، افزایش بهره‌وری و دستیابی به اهداف شخصی هستند. همچنین، برای مربیان، مدیران و افرادی که در حوزهٔ توسعه فردی فعالیت می‌کنند، مفید است.

فهرست کتاب عادت‌های اتمی

مقدمه

بخش اول: اصول پایه

بخش دوم: قانون اول - واضح کردن

بخش سوم: قانون دوم - جذاب کردن

بخش چهارم: قانون سوم - آسان کردن

بخش پنجم: قانون چهارم - رضایت‌بخش کردن

نتیجه‌گیری

افتخارات و نظر افراد و مجله‌های مشهور درباره کتاب یا نویسنده

کتاب عادت‌های اتمی با استقبال گسترده‌ای مواجه شده و در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز قرار گرفته است. همچنین، در سایت Goodreads امتیاز ۴.۳۳ از ۵ را از بیش از ۱.۱ میلیون رأی کسب کرده است.

جیمز کلیر به‌عنوان نویسندهٔ کتاب عادت‌های اتمی، در سال ۲۰۲۴ به تالار مشاهیر Academic All-America معرفی شد.

بخشی از کتاب عادت‌های اتمی

«فصل یک: قدرت شگفت‌انگیز عادت‌های اتمی

یکی از روزهای سال ۲۰۰۳ بود که سرنوشت ورزش دوچرخه‌سواری انگلستان تغییر کرد. روزی که رئیسی جدید به نام دیو بریلزفورد در فدراسیون به کار مشغول شد. قبل از آمدن او، دوچرخه‌سواری حرفه‌ای در انگلستان، آن هم با قدمتی حدود صدسال اوضاع خوبی نداشت. از سال ۱۹۰۸ انگلستان در مسابقات المپیک در رشتهٔ دوچرخه‌سواری تنها یک مدال طلا گرفته بود. عملکرد آن‌ها در بزرگ‌ترین رویداد جهانی دوچرخه‌سواری؛ یعنی تور دوفرانس بدتر از این بود. طی صد و ده سال یک نفر هم قهرمان این مسابقات نشده بود.

وضعیت این ورزش در انگلستان چنان بد بود که یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان دوچرخه در اروپا به آن‌ها دوچرخه نمی‌فروخت؛ چون این کار را برای خود ضد تبلیغ می‌دانست و بیم داشت که دوچرخه‌سواران حرفه‌ای با دیدن یک انگلیسی روی دوچرخهٔ آن‌ها، دیگر سراغشان نیایند.

و بریلزفورد بر سر کار آمد تا سروسامانی به اوضاع آن‌ها بدهد. تفاوت او با مربی‌های دیگر در این بود که به اصل «برآیند پیشرفت‌های کوچک» پایبند بود. او باور داشت هرکاری که امروز می‌کنیم، باید فردای آن یک سر سوزن بهتر عمل کنیم؛ مثلاً حتی باید به جزئیاتی فکرکنیم که با کمک آن، دوچرخه بهتر شروع به حرکت کند. اگر هر یک از آن‌ها را یک درصد از قبل بهتر می‌کرد، مجموع آن‌ها باعث پیشرفت چشمگیری می‌شد.

بریلزفورد و همکارانش کار خود را با اصلاحات و بهبودهای کوچکی آغاز کردند که انتظار می‌رود در هر تیم دوچرخه‌سواری دیده شود. آن‌ها به بازطراحی زین دوچرخه‌ها پرداختند تا راحت‌تر شوند. تایرها را با الکل تمیز می‌کردند تا دوچرخه سر نخورد و بشود بهتر کنترلش کرد. از دوچرخه‌سوارها خواستند شلوارک‌هایی بپوشند که به کمک الکتریسیته گرم می‌شد تا هنگام دوچرخه سواری عضلات پا در بهترین دمای ممکن نگه داشته شوند. در تمرینات بدنی از حس‌گرهای بازخورد دهنده استفاده کردند تا بر واکنش ورزشکاران به هر یک از تمرینات بدنی نظارت کنند. برای لباس، پارچه‌های مختلف را در تونل باد آزمایش کردند و از دوچرخه‌سوارها خواستند در هوای آزاد از همان لباسی استفاده کنند که در فضای سرپوشیده می‌پوشند، چون لباس‌های سبک‌تری هستند و دوچرخه‌سوار با پوشیدن آن‌ها راحت‌تر هوا را می‌شکافد و پیشروی می‌کند.»