کتاب دستانی نه بسته، نه باز

کتاب دستانی نه بسته، نه باز که به همت موسسه فرهنگی هنری سبل‌السلام منتشر شده است یکی از کتاب‌های مجموعه پله پله تا ملاقات خدا از انتشارات سدید است که با هدف ترویج ارزش‌های اخلاقی اسلام منتشر می‌شود.

مجموعه پیش رو که با اقتباس از بیت مشهور مولوی «پله پله تا ملاقات خدا» نام گرفته، درباره اخلاق اسلامی است. این مجموعه سعی در جبران کمبود منابع معتبر و متقن برای تعالیم اسلام ناب به خصوص برای مخاطبان دانشجو و طلبه نموده است. به این طریق که با تکیه بر منابع اسلامی و با نگاه اسلام ناب محمدی، تعالیم و دستورات اخلاقی اسلام را در قالبی زیبا به مخاطب ارائه کرده است.

مجموعه مباحث «پله‌ پله تا ملاقات خدا» سال‌ها پیش به‌عنوان متن درس اخلاق دانشجویان دانشگاه امام صادق علیه السلام تدوین شد. در آن سال‌ها مباحث این کتاب به‌صورت روزانه بر روی برگه‌هایی عرضه می‌شد و اکنون انتشارات سدید آن‌ها را در اختیار علاقه‌مندان به مباحث اخلاق اسلامی قرار داده است.

هدف این کتاب، به پیروی از آیات و روایات اخلاقی، آن اسـت کـه مخاطـب را ابتـدا بـه تأمـل در موضوعـات اخلاقی و همچنیـن تفکـر در ضعف‌هـا و لغزشهـای شـخصی خـود فـرا بخوانـد و در مرحلـه بعـد بـا پیشـنهادهای جزئـی، زمینـه را برای عمل به تعالیم اخلاقی مرتبط و شایسـته فراهم کند.

کتاب دستانی نه بسته، نه باز نگاهی اخلاقی به بخل، اسراف و میانه‌روی است. 

خواندن مجموعه پله پله تا ملاقات خدا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتب مذهبی و اخلاقی مخاطبان این مجموعه‌اند. 

بخشی از کتاب دستانی نه بسته، نه باز

تأملی در احوال خود کنیم و از خود بپرسیم آیا به حقیقت بندگی رسیده‌ایم که بگوییم مال و ثروت، از آنِ خدا و امانتی در دست ماست و هر جا خدا دستور دهد و بپسندد، همان جا صرف خواهیم کرد؟

چنان که امام صادق علیه السلام در حدیث عنوان بصری فرمود یَرَونَ المالَ مالَ اللهِ یَضَعونَهُ حَیثُ اَمَرَهُم. (بحارالأنوار، ج ۱، ص ۲۲۴)

و آیا به درجهٔ ایمان رسیده‌ایم که باور کنیم اگر پولی را در راه خداوند و در آن‌چه مورد پسند اوست خرج کنیم، در قیامت و حتی در دنیا چندین برابر پاداش و عوض دریافت خواهیم کرد؟

اگر به حقیقت بندگی خدا نرسیده‌ایم و اگر به معاد و وعده‌های الهی باور نداریم، آیا آن‌قدر انسان هستیم و ظرفیت داریم که حتی با انگیزهٔ شهرت و نیک‌نامی، از لقمه‌ای لذیذ بگذریم و آن را در اختیار دیگران قرار دهیم؟

اگر سخن خدا و معصومین علیهم السلام را قبول نداریم، سخن تاریخ و تجربهٔ خود را نمی‌توانیم انکار کنیم که شخص هر قدر که صاحب فضایل و کمالات باشد، تا وقتی خیری از او به دیگران نرسد، لااقل به او توجه نمی‌کنند و اسمش را هم نمی‌برند، و بلکه از او به بدی یاد می‌کنند. 

فقیه شهر اگر در بخل مانَد

کسی در زندگی نامش نداند

از آن طرف، اگر در شخصیت ما هر عیب و کاستی هم که باشد، وقتی دستمان به جیبمان می‌رود و خیری به دیگران می‌رسانیم، این کار باعث پوشاندن دیگر عیوب‌مان می‌شود و مردم از ما به نیکی یاد می‌کنند.

و گر کافر به احسان دست گیرد

چو حاتم، نام او هرگز نمیرد

***

این دو بیت زیبا هم در گلستان سعدی است که

کس نبیند بخیل فاضل را

که نه در عیب گفتنش کوشد

ور کریمی دو صد گنه دارد

کَرَمش عیب‌ها فرو پوشد

این یک قانون روشن است. البته اگر بالاتر از سطح حیوان فکر کنیم.