کتاب بوسنی و هرزگوین

کتاب بوسنی و هرزگوین اثری از احمد علامه فلسفی است. در این کتاب ویژگی‌های طبیعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و جاذبه‌های گردشگری و روابط ایران با این کشور بررسی شده است.

درباره کتاب بوسنی و هرزگوین

بوسنی و هرزگوین در جنوب شرقی اروپا قرار دارد و پایتخت آن شهر سارایوو است. کرواسی، صربستان و مونته‌نگرو همسایه‌های این کشور هستند. در این کشور سه قوم مسلمان، صرب و کروات زندگی می‌کنند.

بوسنی و هرزگوین کاندیدای بالقوه پیوستن به اتحادیه اروپا است و از آوریل ۲۰۱۰ کاندیدای عضویت در ناتو است. علاوه بر این بوسنی و هرزگوین از آوریل ۲۰۰۲ عضو شورای اروپا، عضو سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) و نیز عضو ناظر در سازمان همکاری اسلامی است.

احمد علامه فلسفی در این کتاب نگاهی می‌اندازد به ویژگی‌های طبیعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و جاذبه‌های گردشگری این کشور و روابط ایران با این کشور را بررسی می‌کند. 

کتاب بوسنی و هرزگوین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

تمام علاقه‌مندان به کشورشناسی مخاطب کتاب بوسنی و هرزگوین هستند.

بخشی از کتاب بوسنی و هرزگوین

بوسنی و هرزگوین کشوری است در جنوب شرقی اروپا که پایتخت آن سارایوو است. این کشور در غرب و شمال غرب با کرواسی، در شرق با صربستان و در جنوب شرقی با مونته نگرو همسایه است. در کشور بوسنی و هرزگوین سه قوم مسلمان، صرب و کروات زندگی می‌کنند.

بوسنی که نژاد اسلاو دارند، باقیمانده قلمروی اروپایی امپراتوری عثمانی مسلمان بود؛ مورد منازعه صربها و امپراتوری اتریش قرار داشت. جنگ جهانی اول از پایتخت بوسنی و هرزگووین (سارایوو) و با ترور آرشیدوک فرانتس فردیناند ولیعهد امپراتوری اتریش توسط یک صرب ملی گرا آغاز شد؛ باعث شد صربستان و امپراتوری اتریش و بالطبع در ادامه پدرخوانده های آنان: امپراتوری روسیه و امپراتوری آلمان با هم درگیر جنگ گسترده شوند. انگلیس استعمارگر به دلیل رقابت اروپایی، در عملیات ترور و ایجاد این تخاصم اروپایی نقش داشت. امپراتوریهای عثمانی و فرانسه و انگلیس نیز وارد این جنگ بزرگ فراگیر شدند.

پس از پایان جنگ اول جهانی، کشور پادشاهی یوگسلاوی بوجود آمد که بوسنی بهمراه صربستان و کرواسی و اسلوونی و مونته نگرو و بقیه در قالب این کشور قرار داشتند.

در ۱۹۴۴ با شکستهای آلمان نازی و خروجش از یوگسلاوی بهمراه متحدانش، پارتیزانهای ملی گرای مارشال تیتو حاکم شدند و دیگر اقوام پاکسازی خونین گردیدند. پس از پایان جنگ جهانی دوم و ایجاد کشور سوسیالیستی یوگسلاوی، بوسنی هرزگوین یکی از جمهوری‌های کشور یوگسلاوی سوسیالیستی بود.

پس از فروپاشی یوگسلاوی سابق، جمهوری بوسنی و هرزگوین با برگزاری رفراندوم و آرای بیش از 60 درصد رای دهندگان، در تاریخ اول مارس ۱۹۹۲ رسما اعلام استقلال نمود و در تاریخ 22 آوریل همان سال به عضویت سازمان ملل در آمد.تهاجم صرب های بوسنی و قتل عام صدها هزار مسلمان در این یورش ها پس از اعلام موجودیت بوسنی هرزگووین در سال ۱۹۹۲، این اتفاق، آغازگر جنگ‌های بوسنی بود. همه‌پرسی استقلال، توسط صرب‌های بوسنی تحریم شد و با مشارکت ۶۷٪ مردم، ۹۸٪ رأی‌دهندگان به استقلال بوسنی و هرزگوین رأی دادند.

صرب‌های بوسنی، که از جانب صربستان و مونته‌نگروی همسایه حمایت می‌شدند، جمهوری صرب بوسنی را تشکیل داده و به قصد تجزیه جمهوری در طول خطوط قومیتی و پیوند دادن نواحی صرب‌نشین برای تشکیل صربستان بزرگ ، حملات مسلحانه ای را آغاز کردند که این جنگ موجب کشته شدن صدها هزار نفر از مردم مسلمان بوسنی شد.

نتیجه پایان جنگ با امضای توافق دیتون، مرگ بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نفر، قتل‌عام گسترده مسلمانان غیرنظامی، افتادن کنترل نیمی از کشور به دست رژیم وقت صربستان و امکان وتوی سیاست‌های ملی در بوسنی ، علت جنگ تمایل صرب‌ها و کروات‌های ساکن بوسنی به استقلال و ادغام با کشورهای هم نژاد خود، خونخواهی صرب‌ها و کروات‌ها برای اقدامات مسلمانان در جنگ جهانی دوم به رهبری محمد امین الحسینی جنگ در بوسنی و هرزگوین، جنگی مسلحانه و بین‌المللی بود که بین ۵ آوریل ۱۹۹۲ تا ۱۴ دسامبر ۱۹۹۵ بین بوسنی و هرزگوین و صربستان جریان داشت و با امضای توافق دیتون در شهر دیتون ایالت اوهایو پایان یافت.

باور عمده بر این است که عدم وجود اختلاف نژادی تا پیش از سال ۱۹۸۰ به دلیل ملی‌گرائی مؤثری بود که توسط مارشال یوسیپ بروز تیتو اعمال می‌شد. پس از تجزیه یوگسلاوی، و در هنگام ریاست‌جمهوری اسلوبودان میلوشویچ در صربستان او حس ملی‌گرائی صرب‌ها را در سخنرانی تحریک کننده معروف به گازیمستان برافروخت. او در این سخنرانی به نبرد کوزوو اشاره کرد. حس قربانی بودن صرب‌ها و نیز احساس دشمنی نسبت به بوسنیایی‌ها بر اثر داستان‌های اغراق‌آمیز و کذب مبنی بر نقش گروه کوچکی از بوسنیایی‌ها در محاکمه صرب‌ها به هنگام نسل‌کشی اوستاش در دهه ۱۹۴۰ برانگیخته شد. تبلیغات صرب‌ها این‌طور وانمود می‌کرد که بوسنیایی‌ها از نظر نژادی متفاوت بوده و بیشتر ترک‌تبار هستند. در حالی که تست‌های DNA نشان می‌دهد هر دو گروه صرب‌ها و بوسنیایی‌ها استخر ژنی مشترکی دارند. با وجود کمپین نفرت هدایت شده توسط دولت صربستان، برخی از صرب‌ها سعی نمودند تا از بوسنیایی‌ها در برابر این ستم‌های ظالمانه دفاع کنند که منجر به تهدید این دسته از صرب‌ها شد. به طوری که نظامیان در برهه‌ای با بلندگو اعلام می‌کردند «هر صربی که مسلمانی را محافظت کند در جا کشته می‌شود» .

درگیری‌ها ابتدا در سال ۱۹۹۱ در اسلوونی و کرواسی و سپس سال بعد از آن به‌شکلی بسیار خونین در بوسنی اتفاق افتاد. صرب‌های بوسنی با الهام گرفتن از اسلوبودان میلوشویچ، که ملی‌گرایی را جایگزین کمونیسم کرده بود، سعی کردند بوسنی و صربستان را با هم ادغام کنند؛ اقدامی که گویی پژواکی از رؤیای گاوریلو پرنسیپ بود.