کتاب عاشقانه های یونس در شکم ماهی

کتاب عاشقانه های یونس در شکم ماهی اثری از جمشید خانیان است که در انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شده است. این کتاب داستان تولد یک عشق لطیف و معصومانه در بحبوحه جنگ است.

کتاب عاشقانه‌های یونس در شکم ماهی منتخب شورای کتاب کودک، دفتر بین‌المللی کتاب برای نسل جوان و کتابخانه‌ مونیخ بوده است.

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که در سال ۱۳۴۴ پایه‌گذاری شد، گسترده‌ترین شبکه کتابخانه‌های کودکان و نوجوانان را دارد و از برجسته‌ترین تولیدکنندگان کتاب کودک است. این سازمان علاوه بر کتاب، محصولات فرهنگی دیگری مانند فیلم و سرگرمی‌های سازنده و موسیقی نیز برای کودکان تولید می‌کند.

درباره کتاب عاشقانه های یونس در شکم ماهی

کتاب عاشقانه های یونس در شکم ماهی داستان یک عشق در دل جنگ است. سارا دختر نوجوانی که به همراه خانواده‌اش در آبادان زندگی می‌کند با شروع جنگ و برای پناه گرفتن به اهواز می‌روند. سارا به همراه مادر و برادرش سامان، عمو غازی و همسر باردارش عنقا خانم و پیانوی عزیز سارا، کوکو سوار وانت می‌شوند تا به اهواز بروند. در میانه راه به یونس و مادربزرگش بی‌بی برمی‌خورند. 

آن‌ها برای اینکه بتوانند یونس و بی‌بی را هم همراه خود کنند مجبور می‌شوند پیانو را از وانت بیرون بگذارند. سارا از یک طرف یونس را مقصر می‌داند که باعث شده است تا او پیانویش را از دست بدهد و از یک طرف هم به او کنجکاو است و دوست دارد او را بشناسد و در دلش احساس دلبستگی می‌کند...

کتاب عاشقانه های یونس در شکم ماهی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب عاشقانه های یونس در شکم ماهی را به تمام نوجوانان پیشنهاد می‌کنیم. اگر دوست دارید از یک داستان زیبا و عاشقانه لذت ببرید این کتاب گزینه خوبی برای شما است.

درباره جمشید خانیان 

جمشید خانیان، داستان‌نویس و نمایشنامه نویس، هفدهم شهریور ۱۳۴۰ در آبادان متولد شد. او نویسندگی برای کودکان و نوجوانان را پس از سال‌ها کار در حوزه‌ ادبیات بزرگسال آغاز کرده است.

نخستین اثری که جمشید خانیان در زمینه‎ ادبیات کودک و نوجوان نوشت، رمان کوتاه «کودکی‌های زمین» بود. جمشید خانیان تا به حال آثار بسیاری برای کودکان و نوجوانان چاپ کرده است که از میان آن‌ها می‌توان به قلب زیبای بابور، شبی که جرواسک نخواند، طبقه‌ هفتم غربی، یک جعبه پیتزا برای ذوزنقه کباب شده و عاشقانه ‌های یونس در شکم ماهی اشاره کرد.

بخشی از کتاب عاشقانه های یونس در شکم ماهی

اشتباه نکنید، بابا موسیقیدان نبود، یا مثلا مفسر موسیقی؛ او فقط تعمیرکار پیانو بود؛ یا آن طور که استاد ادگاریان، اولین استاد پیانوی من، میگفت: احیاگر پیانو. بله، این کلمه شاید دقیق تر باشد. احیاگر. چون واقعا وقتی مقابل پیانویی قرار میگرفت که احتیاج به کوک یا رگلاژ و یا تعمیر دوره‌ای داشت، درست مثل پزشکی بود که برای زندگی بخشیدن به بیمارش بالای سر او حاضر شده باشد. او عاشق حرفهاش بود، و همیشه همانطور از پیانو صحبت می‌کرد که یونس در عاشقانه هایش از سلما.

و تا قبل از آن، من و مامان و سام، پشت کوکو پتوی نازکی را انداخته بودیم روی شانه‌هایمان و مثل سه تا گنجشک، در آغوش هم فرو رفته بودیم. مامان نشسته بود وسط من و سام و با هر دو دستش شانه‌های ما را محکم گرفته بود. صدای نفس‌هایمان در صدای هوی باد خنک، که مثل یک خط نامتناهی همینطور با ما بود و با ما امتداد داشت، شنیده میشد. من از زیر پتو پایه کوکو را توی مشتم گرفته بودم. نمیدانم چرا این کار را کرده بودم؛ شاید چون فکر میکردم اگر پایه آن را بگیرم، از لرزش و تکان بیش از حدش جلوگیری خواهم کرد. این نکته‌ای بود که از دقت عمل بابا در جابه‌جایی کوکو در ذهنم مانده بود.

عمو غازی و زنش عنقا خانم نشسته بودند جلو. مامان گفت که عنقا خانم بنشیند جلو، چون آبستن بود و تکان‌های پشت وانتبار برایش خوب نبود.

ََعمو غازی گواهینامه رانندگی نداشت، ولی رانندگی بلد بود....