کتاب بازی کار

کتاب بازی کار نوشته چارلز کنراد و لی نلسون است. این کتاب یاد می‌دهد چطور از کار مانند یک بازی لذت ببرید.  از زمانی که کتاب بازی کار برای اولین بار در سال ۱۹۸۴  چاپ شد تا کنون، به هزاران شرکت یاری رسانده و صدها هزار مدیر و کارمند از کار خود لذت بیشتری برده و کارایی آنها نیز به میزان چشمگیری افزایش یافته است. این رویکرد امروز هم هنوز مؤثر است.

درباره کتاب بازی کار

رویکرد بازی کار به این خاطر مؤثر است که به نیاز بشر به بهتر بودن، بهتر کار کردن و در مجموع بهتر زندگی کردن اشاره دارد. هیچ‌کس نمی‌خواهد از سوی دیگران «مدیریت شود»؛ ما همه می‌خواهیم خود کاری را به انجام برسانیم. میل ما به انجام درست کار، و تأیید شدن و پاداش گرفتن بابت آن کار، بخشی از سرشت بنیادین بشر است. نظریۀ سنتی «مدیریت بر مبنای استثناء» با آن نیاز اساسی بشر در تقابل است. وقتی بیشترِ افراد ما، بیشتر مواقع کار خود را درست انجام می‌دهند، بجا نیست که غالب بازخوردهایی که دریافت می‌کنند منفی باشد. بی‌خبری به معنای خبر خوش نیست، بلکه تنها «بی‌خبری» است و اغلب حتی به اخبار «بد» هم تعبیر می‌شود.

مربی جان وودن می‌گوید «آنچه واقعاً اهمیت دارد، چیزی است که ما پس از اینکه فکر کردیم کاملاً فهمیده‌ایم، واقعاً یاد می‌گیریم.» آنچه فرا گرفته‌ایم این است که ذات انسان تغییر نمی‌کند و روش‌های ثابت‌شدۀ ما، یا جدیدترین شیوه‌های مشاورۀ مدیریت، یا بهترین و جدیدترین کالاهای پرخریدار با جدیدترین متخصصان مدیریت مطابق مد تغییر نمی‌کنند. بازی کار نوشدارو یا معجونی جادویی نیست که بتوان آن را یکباره نوشید و معجزه دید. لازمۀ آن فداکاری یک رهبر برای اعضای تیمش و تمایل به تغییر رفتار برای دستیابی به نتایج بهتر است.

زیگ زیگلار گفته، شما در صورتی می‌توانید به هرچه می‌خواهید دست یابید که به اندازۀ کافی به افراد کمک کنید به آنچه می‌خواهند دست یابند. این معاملۀ زندگی است. تکنولوژی و روشی که در بازی کار معرفی شده است، کلیدهایی برای گشودن پتانسیل‌‌‌‌های نامحدود بشر در اختیار رهبران قرار می‌دهد. از دوران بیبی بومر تا نسل‌های بعد و نسل دیجیتال قرن بیست و یکم، یافتن شباهت‌ها در انتظارات و تجربیات شغلی افراد، مهم‌تر از تمرکز روی تفاوت‌ها بوده است. پنج اصل انگیزۀ سرگرمی از این قرارند:

• اهدافِ به روشنی تعریف‌شده

• کارت امتیاز و امتیازگیری بهتر

• بازخورد مداوم و بیشتر

• درجۀ بالاتر انتخاب شخصی شیوه‌‌‌‌ها

• آموزش مداوم و مستمر

بازی کار کتابی ساده اما قدرتمند است که می‌تواند هر تیمی ‌را ترغیب کند با همان اشتیاقی که بازی می‌کند، کار کند. وقتی مردم مثل بازی کار می‌کنند، نتایج از حد انتظار آنها هم فراتر می‌رود. این فقط ذات انسان است!

خواندن کتاب بازی کار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام فعالان حوزه کسب و کار و مدیران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب بازی کار

سفرهای ماجراجویانه هر ساله توسعه می‌یابد؛ مشارکت در ماراتون در بالاترین سطح خود قرار گرفته است و سالخوردگان هر روز بیشتر از قبل در این مسابقات شرکت می‌کنند. لیگ‌‌‌‌های فانتزی در هر ورزش حرفه‌ای در کشورمان وجود دارد. عنوان نهم ، نسلی از زنان ورزشکار را در سطح کالج پرورش داده و امکان حضور آنها در مسابقاتی مانند ال‌پی‌جی‌ای و دابلیوان‌بی‌ای را فراهم کرده که بیست سال پیش اصلاً زنان از آنها هیچ نمی‌دانستند.

هم‌زمان با این دوره، سطح رضایت کارگران اگر نگوییم کاهش یافت، راکد و ‌‌‌‌‌بی‌حرکت ماند. روشن است که نیاز به افزایش رضایت افراد از تجربۀ شغلی‌شان امروز هم به اندازۀ عصر صنعتی، به منزلۀ چالشی باقی مانده است. بازی کار به شیوه‌ای مسئولانه، به چالش رضایت از کار می‌پردازد. در حالی که جذب و از دست ندادن افراد شایسته به طور فزاینده‌ای مشکل می‌شود، به کار بستن پنج اصل معرفی شده در این کتاب، که فرهنگ بازخورد مناسب را در سازمان‌‌‌‌ها ایجاد می‌کند، تنها عامل کلیدی برای بهبود نتایج، ماندگاری و استخدام نیرو است. روانشناسان از دیرباز پذیرفته‌اند که افراد جایی می‌مانند که با آنها رفتار خوبی شود و زمانی جایی را ترک می‌کنند که احساس کنند کسی قدر و ارزش آنها را آن‌طور که باید نمی‌داند. این موضوع در مورد ازدواج، خانواده، و کار حقیقت دارد، داشته، و همواره خواهد داشت.

مردم به این خاطر بازی کردن را دوست دارند که با قواعد و امتیازها آشنایی دارند. ما بازی می‌کنیم تا برنده شویم. وقتی ما از قواعد و امتیازها چیزی نمی‌دانیم، که شوربختانه شرایط بیشتر مردم هم در کار خود این‌چنین است، ترجیح می‌دهیم که یا اصلاً بازی نکنیم یا بی‌خطر بازی کنیم. فقط فکر کنید چه تعداد شرکت به این خاطر شکست می‌خورند که کارمندانشان تنها برای ‌‌‌‌‌اینکه ‌نبازند، بدون ریسک و خطر بازی می‌کنند. یا حتی بدتر از این، چه تعداد از ما همکارانی داریم که هر روز سر کار می‌آیند، اما واقعاً نمی‌خواهند بازی کنند.

این کتاب ابزار‌‌‌‌های ساده‌‌‌ای فراهم می‌آورد که هر کسی می‌تواند به سادگی با به کارگیری آنها هر روز کارمندان بیشتری را وارد بازی کند. این برخلاف بیشتر کتاب‌های کسب و کار «به سرعت» نتیجه می‌دهد. مفاهیم ساده و اغلب قابل قیاس با بازی‌هایی هستند که در دوران کودکی یا بزرگسالی بازی کرده‌ایم. این رویکرد همچنین بخش‌بخش است؛ یعنی من می‌توانم هر ابزار را به طور مستقل در یک فصل بسط دهم.

من بیش از بیست سال این کتاب و مفاهیمش را به کار بسته‌ام. از این رو دریافته‌ام که بازی کار از آزمون زمان با موفقیت بیرون آمده است. این رویکرد در انواع شرکت‌‌‌‌ها با محیط‌‌‌‌های مختلف، از کسب و کارهای کوچک گرفته تا بزرگترین شرکت‌‌‌‌های دنیا، موفقیتی یکسان به ارمغان آورده است. روی دون‌پایه‌ترین کارمندان تا مهم‌ترین مدیران، این شیوه نتیجه داده است. من دریافته‌ام که در به کارگیری این رویکرد، حتی بدون پشتیبانی مستقیم من، مدیران سازمان به طور مستقل از چاک کمک می‌گیرند. برای افراد شک‌گرا (مثل خود من)، باید اذعان کنم شاهد بوده‌ام که این فرایند اِعمال، مدت زمانی پس از اینکه اولین اسپانسر از سازمان خارج می‌شود صورت می‌گیرد.

زندگی پیرامون این موضوع است که ما چگونه با خانواده‌مان، دوستانمان، همکارانمان یا دیگر افرادی که در زندگی روزمره به آنها وابسته‌ایم، تعامل داریم و آنها را بر می‌انگیزیم. تصور کنید با هرکسی که برخورد می‌کنیم، با‌انگیزه باشد و به زندگی کاری خود با اشتیاقی مشغول شود که با بازی‌های مورد علاقه‌‌‌‌‌اش درگیر می‌شود. واقعیت این است که بیشتر مردم می‌خواهند این طور باشد.

کار هم نیاز به پیامدهای قابل ‌اندازه‌گیری دارد. فروش، هزینه‌‌‌‌ها، بازگشت سرمایه، و خدمات مشتریان در بیشتر شرکت‌‌‌‌ها با جزئیات بسیار انداز‌‌ه‌گیری می‌شود. اگرچه همواره بر سر علت و معلول بحث است، بیشتر متخصصان کسب و کار بر این باورند که هم‌بستگی مثبتی بین مشارکت کارمندان و نتایج وجود دارد. باید بپذیرم که ارزیابی این معیارهای کسب و کار با کمک یک نیروی کاری دلگرم‌کننده ساده‌تر و جالب‌تر است. این کتاب که از سخنرانی یوتا الهام گرفته، دقیقاً همین کار را انجام می‌دهد.