کتاب آینده پسرت را بساز

آینده پسرت را بساز؛ نقش روابط صمیمانه در تربیت فرزند اثری از مایکل سی. ریچرت و ترجمه پگاه فرهنگ‌مهر است.

 درباره کتاب آینده پسرت را بساز؛ نقش روابط صمیمانه در تربیت فرزند

 کتاب حاضر را کسی نوشته است که خودش مشاور دادگاه خانواده بوده است. مردی که برادر کوچکترش را در نوجوانی به دلیل اعتیاد به مواد مخدر و مشروب از دست داده و تا به حال برای بازپروری مجرمان پسر زیر سن قانونی کارهای زیادی انجام داده است. مایکل بعد زا مطالعات زیادبر روی دلایل این معضل اجتماعی می‌نویسد: «بین داستان برادرم و تمامی داستان‌هایی که مراجعینم برایم تعریف می‌کردند، یک نقطهٔ مشترک وجود داشت، یک مصیبت ناگفته: اینکه تمامی قربانیان مرد بودند. در هر مورد، نوعی حس سردرگمی، تاحدی بی‌توجهی و بی‌پروایی، قطع ارتباط با محیط اطراف و انزوای ذهنی، دلیل اصلی انتخاب‌های خودتخریبی و خودویرانگر آنان بود.»

 او در این کتاب تشریح می‌کند که برای بهبود آسیب‌های وارده به پسربچه‌ها چه کارهایی می‌توان انجام داد؟ چطور می‌توانیم از پسرانی که آنها را تحت‌سرپرستی خود داریم در برابر تهدیدهایی که بر سر راهشان قرار می‌گیرند محافظت کنیم؟ چطور می‌توانیم مطمئن شویم پسرانمان به‌خوبی آمادهٔ شروع دوران مردانگی خود هستند؟ 

 مایکل به عنوان یک روان شناس از زمان فوت برادرش با با هزاران پسر و مرد جوان صحبت، تحصیل و کار کرده‌ است. در تحقیقاتش مردان جوان از سرتاسر جهان گزارش‌هایی را از امیدها و سختی‌ها، موفقیت‌ها و موانع خود با او در میان گذاشته‌اند. این داستان‌ها نشان می‌دهند زندگی‌ای که در زمان کنونی در انتظار پسران است، درواقع چه احساسی را برای آنان به‌همراه دارد و اینکه چگونه فرصت‌های محدود، عموماً ذات انسانی آنها را از بین می‌برند؛ اینکه چقدر احساس تنهایی می‌کنند و موردغفلت قرار می‌گیرند یا می‌بینند که به‌درستی از سوی دیگران درک نمی‌شوند.

 خواندن کتاب آینده پسرت را بساز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

 اگر فرزند پسر دارید حتما این کتاب را بخوانید.

 بخشی از کتاب آینده پسرت را بساز

اینکه پسران چطور با بدن‌هایشان ارتباط برقرار می‌کنند، به‌واقع با این موضوع ارتباط دارد که از مردبودن چه آموخته‌اند. صیانتِ نفس یکی از غرایزِ انسانی اساسی است و بنیانِ تمامیتِ فرد است؛ اما این غریزه با هنجارهای اجتماعی که پسران را ترغیب می‌کنند درد را تحمل کرده، سلامت خود را فدای اهداف غیرفردی‌شان کنند و طوری رفتار کنند گویی ماشین‌هایی فناناپذیر هستند، در معرض خطر قرار می‌گیرد. بسیاری از پسران به ندایِ استفاده از بدن‌هایشان به شیوه‌های اجباریِ بدون فکر پاسخ مثبت می‌دهند.

هویت یک پسر با بدنش آغاز می‌شود. هم‌زمان که پسران می‌آموزند پسر باشند، پیام‌های فرهنگی مبنی بر اینکه چطور باید لباس بپوشند، غذا بخورند، ورزش کنند، ریسک کنند، بخوابند، از خود مراقبت کنند و غیره تأثیر زیادی بر آنها می‌گذارند. بسیاری از والدین - شاید اکثرشان - باور دارند که بیولوژیِ مردان به‌واقع هادیِ رفتار مردانهٔ آنهاست و تفاوت‌های زیادی که بین دختران و پسران شاهد هستیم، به‌خصوص از جنبه‌های فیزیکی، ناشی از این علل بیولوژیکی هستند؛ اما پس‌از دهه‌ها تحقیق درمورد تفاوت‌های جنسیتی - یکی از پرمخاطب‌ترین موضوعات تحقیقاتی در روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و علوم سیاسی، بر طبق گفتهٔ روان‌شناس استرالیایی راوین کونل۱۶۰ - هیچ تفاوتِ مهمی بدین شکل یافت نشده است. روان‌شناس جَنت هاید۱۶۱ از دانشگاه ویسکانسین۱۶۲، بیش از پنج‌هزار مطالعه شامل هفت‌میلیون شرکت‌کننده را تحلیل کرد و مشخص کرد اکثر تفاوت‌های جنسیتیِ گزارش‌شده در مطالعات بسیار اندک یا حتی صفر هستند. براساسِ این شواهد، کونل اظهار داشت: «یافتهٔ به‌دست‌آمده از نزدیک به هشتاد سال تحقیقات، نشانگر شباهتِ روان‌شناختیِ عظیمی میان زنان و مردان است.»

به‌رغم این شباهتِ اساسی، از زمانی‌که کودکان به‌عنوان مؤنث یا مذکر شناسایی می‌شوند، بدن‌هایشان به‌عنوان اساسی برای تمایز میان آنها مورداستفاده قرار می‌گیرند. سیستم جنسیت، درواقع به بدن‌هایشان بستگی دارد و با مجموعه‌ای از فرضیات در این مورد که اشکال مختلف بدن‌ها نشانگر چه چیزی هستند آغاز می‌شود. براساس این بازنمایی‌ها، معنا، هویت و شیوه‌های برقراریِ ارتباط با بچه‌ها در اقداماتی در مقیاس گسترده ایجاد شده و از یک نسل به نسل بعدی منتقل می‌شوند.

اما کودکان چیزی بیش از دریافت‌کنندگانِ صرفِ این معانی و روش‌ها هستند. تحقیقات جدیدتر نشان می‌دهند نه درنظرگرفتنِ بدن به‌عنوان ماشینی که ازطریقِ احکام بیولوژیک هدایت می‌شود و نه شناختنِ آن به‌عنوان کاغذ سفیدی که جامعه ویژگی‌های جنسیتی را روی آن منقوش می‌کند، هیچ‌کدام در شکل‌دادنِ هویت در کودکان مؤثر نیستند.

کونل مثال پاشنهٔ پا را بیان می‌کند که گرچه معمولاً بسیار دردناک است، در میان زنانِ جوانی که با استانداردهای مد همراه می‌شوند و از ظاهر خود لذت می‌برند بسیار محبوب است. در مطالعه‌ای دیگر از یک بدن‌ساز مرد، کونل تلاش‌های آن مرد جوان را برای تبدیل‌کردن خود به نمادی از کمال مردانه توصیف می‌کند تا نشان دهد پسرها چگونه هنجارهای جنسیتی را اخذ می‌کنند و بدن‌های خود را بر این اساس شکل می‌دهند.

آنچه والدین و کسانِ دیگری که به پسران اهمیت می‌دهند کشف می‌کنند، این است که این فرایند تعاملی تا چه حد می‌تواند ملاحظات بهداشتی و سلامت را کاهش دهد. وظیفهٔ کسانی که از پسران نگه‌داری می‌کنند این است که مراقب باشند و در زمانِ لزوم مداخله کنند.