بریده‌هایی از کتاب آینده پسرت را بساز

«هرکسی با مشکلی دست‌وپنجه نرم می‌کند که ما قادر به دیدن آن نیستیم.»

به روش‌هایی واقعی و قابل‌اندازه‌گیری، این مردان در سمت اشتباهی از شکاف جنسیتی در بحث آموزش، استخدام و مشارکت مدنی قرار می‌گیرند. به‌علاوه، همان‌طور که به بلوغ می‌رسند، این جدایی و قطع ارتباط را به‌عنوان مردان بالغ به زندگی خود وارد می‌کنند. به‌خصوص در عصر جدید که اقتصادها جهانی شده‌اند و مبتنی بر دانش هستند و نظر به توسعهٔ برابری جنسیتی، پسران را باید با دقت و توجه آماده کرد. الگوی تاریخی پسربودن که نسل‌هاست تغییری نکرده، متأسفانه از زمانه بسیار عقب است.

من ملاقاتی خصوصی با لیلی داشتم تا از او سؤال کنم چه احساسی به پسرش دارد و او قبول کرد پسرش از همان ابتدا کمی برایش مشکل‌ساز بوده، درحالی‌که دخترش که چند سالی از دیوید کوچک‌تر است، رؤیای هر پدرومادری است. همان‌طور که درمورد زایمان اول خود و دوران نوزادی دیوید صحبت می‌کرد، مشخص شد لیلی افسردگی پس‌از زایمان داشته است و نیازهای پسرش برای او همچون کشیدن ناخن روی تخته‌سیاه بوده‌اند. لیلی بسیار خسته و درهم‌شکسته بوده و زمانی‌که دیوید با گریه او را صدا می‌زده، احساس آزردگی و بی‌توجهی داشته است. ارتباط اولیه‌ای که او با پسرش برقرار کرده به‌همین‌صورت در طول زمان و با نزدیک‌شدن دیوید به دوران نوجوانی ازنظر ابعاد خشم و عصبانیت بدتر شده است.

بسیاری از اقدامات زن‌ستیزانهٔ مردان که او آنها را «ناخوشی مردانه» می‌نامد، به‌واقع تجلی تلاش آنها برای سرکوب هرچیزی در خود هستند که زنانه پنداشته می‌شود. او نوشت: «مردانی که از زنان متنفرند، از خودشان تنفر بیشتری دارند.»

پسرانی که ذهن بازتری دارند و قابل‌اعتمادترند خود را محدودتر کرده و کمتر در لحظه زندگی می‌کنند

در تحقیقاتم مردان جوان از سرتاسر جهان گزارش‌هایی را از امیدها و سختی‌ها، موفقیت‌ها و موانع خود با من در میان گذاشته‌اند. این داستان‌ها نشان می‌دهند زندگی‌ای که در زمان کنونی در انتظار پسران است، درواقع چه احساسی را برای آنان به‌همراه دارد و اینکه چگونه فرصت‌های محدود، عموماً ذات انسانی آنها را از بین می‌برند؛ اینکه چقدر احساس تنهایی می‌کنند و موردغفلت قرار می‌گیرند یا می‌بینند که به‌درستی از سوی دیگران درک نمی‌شوند.