کتاب پایین

کتاب پایین نوشته رولند اسمیت و ترجمه مروا باقریان است. کتاب پایین را انتشارات پرتقال منتشر کرده است، این انتشارات با هدف نشر بهترین و با کیفیت‌ترین کتاب‌ها برای کودکان و نوجوانان تاسیس شده است. پرتقال بخشی از انتشارات بزرگ خیلی سبز است.

درباره کتاب پایین

پدر و مادر پات و کوپ که هر دو دانشمند هستند، انتظار دارند فرزندانشان هم باهوش و درس‌خوان باشند، اما هیچ کدام از آن‌ها علاقه‌ا‌ی به درس خواندن ندارند. کوپ عاشق کتاب «سفر به مرکز زمین» است و دوست دارد اعماق زمین را ببیند. او شروع می‌کند به کندن تونلی طولانی در حیاط خانه. پات هم در کندن تونل به برادرش کمک می‌کند، تا این­که تونل به لوله‌ی گاز برخورد می‌کند و انفجار بزرگی رخ می‌دهد. کوپ و پات می‌توانند از این سانحه جان سالم به در ببرند ولی این اتفاق باعث می‌شود پدر و مادر کوپ و پات محدودیت‌های زیادی برای آن‌ها در نظر بگیرند. کوپ بی‌خبر خانه را ترک می‌کند و بعد از یک سال نامه‌ای به پات می‌نویسد و به او می‌گوید در نیوورک است. پات تصمیم می‌گیرد به دنبال برادرش برود.

خواندن کتاب پایین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به نوجوانان و کودکان علاقه‌مند به داستان‌های هیجان‌انگیز پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب پایین

سلام، میت‌لوف، می‌دانم از دستم عصبانی هستی که بدون یک خداحافظی خشک و خالی و بدون هیچ یادداشتی گذاشتم و رفتم، ولی نمی‌خواستم به بخت خودم لگد بزنم. نمی‌دانم مامان و بابا به تو چه گفتند، اما وقتی مدرسه بودی، دوباره سر آیندهٔ من جر و بحث راه افتاد. طبق معمول، همه‌اش یک‌طرفه بود ـ گفت‌وگو نبود، سخنرانی بود ـ و برنامه‌هایی که مامان و بابا برای من ریخته بودند خیلی برایم جذابیتی نداشت... البته تعجبی هم نداشت. برای همین بند و بساطم را جمع کردم و تا در هنوز بسته نشده بود از خانه زدم بیرون.

می‌توانستم زنگ بزنم و توضیح بدهم، اما تو که از میانهٔ من با تلفن و این‌جور چیزها خبر داری. بعد خواستم برایت نامه بنویسم، ولی هرچه بیشتر لفتش می‌دادم، متن نامه توی سرم درازتر می‌شد. بعدش از بس دراز شد که دیگر نمی‌شد نوشتش. می‌فهمی که؟ برای همین یک ضبط‌صوت دیگر خریدم شبیه به همانی که خودم وقت سفر استفاده می‌کرده‌ام و دیدم که می‌توانیم با این کارت‌های حافظهٔ کوچکی که صدا را توی خودشان ذخیره می‌کنند با هم در تماس باشیم.

راستش من دلم می‌خواهد صدایت را بشنوم و امیدوارم تو هم هنوز بخواهی صدای مرا بشنوی. پس فرض کن که این ضبط‌صوت یک جور تلفن همراه کُند است.

تازه می‌توانی تمام این‌ها را پیاده کنی توی یکی از آن دفترهایت که همیشهٔ خدا تندتند داخلش یادداشت می‌نویسی.

اپیستولاری. یادت هست؟