با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب صبر، کیمیای سعادت انسان

نویسنده:آیت‌الله العظمی مظاهری

انتشارات:موسسه فرهنگی مطالعاتی الزهراء (س)

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۷از ۱۲ رأیخواندن نظرات

۴٫۷

(۱۲)

خواندن نظرات

معرفی کتاب صبر، کیمیای سعادت انسان

صبر، کیمیای سعادت انسان کتابی نوشته حضرت آیة‌الله العظمی مظاهری (مدّظلّه‌العالی) است. نویسنده در این کتاب درباره صبر و همه ابعاد فردی، خانوادگی و اجتماعی آن صحبت می‌کند.

به باور علمای علم اخلاق، صبر، مادر فضیلت‌هاست؛ به این معنا که هر صفت پسندیده‌ای که در وجود انسان بارور شود و هر فضیلتی در عمق جان او ریشه بدواند، ریشه در صبر و استقامت دارد. مفهوم این بیان، چنین است که بروز رذائل اخلاقی و صفات نکوهیده، در نهاد آدمی، از ناشکیبایی و جزع و فزع او نشأت می‌گیرد.

پس، موضوع صبر، در علم اخلاق، افزون بر اینکه بسیار مهم و حیاتی است، کاربردی است و به تعبیری، موضوع مادر محسوب می‌شود. در واقع، اگر ابعاد علمی و عملی «صبر»، به خوبی مورد توجّه اخلاق‌پژوهان و مردم قرار گیرد، راه برای خشکاندن ریشهٔ شجرهٔ خبیثهٔ رذائل، از یک‌سو و پرورش شجرهٔ طیّبهٔ فضائل، از سوی دیگر، در جامعه باز می‌شود.

درباره کتاب صبر، کیمیای سعادت انسان

کتاب صبر حاصل بیانات اخلاقی آیة‌الله العظمی مظاهری (مدّظلّه‌العالی) در سال‌های ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ در مسجد حکیم اصفهان با موضوع «صبر» است. آیت الله العظمی مظاهری در این مباحث، صبر را به سه قسم کلّیِ «صبر فردی»، «صبر خانوادگی» و «صبر اجتماعی» تقسیم کرده‌اند و با این تقسیم‌بندی کلان، نقش صبر و استقامت را در تمام شئون زندگی، برای دستیابی عملی به سعادت و رستگاری انسان، به تصویر کشیده‌اند.

خواندن کتاب صبر، کیمیای سعادت انسان را به چه کسانی پیشنهد می‌کنیم

صبور بودن یکی از صفات پسندیده انسانی است، پس خواندن کتاب صبر، کیمیای سعادت انسان
را به همه پیشنهاد می‌کنیم.

نظرات کاربران

مشاهده همه (۳)

میمْ؛ مثلِ مَنْ

۱۴۰۰/۰۱/۰۴

در مورد صبر هر چند وقت یکبار مطالبی میخوندم اما این کتاب برام خیلی جالب بود چون هم جامع و هم با توضیحات کافی بود. مخصوصا که دسته بندی و عناوین کتاب باعث میشد مطالب بهتر جا بیفتند‌. اهمیت صبر، انواع

- بیشتر

𝕱𝖗𝖔𝖉𝖔

۱۴۰۳/۰۴/۳۰

جامع و کامل..

مهتاب

۱۴۰۳/۰۳/۱۵

خوبه

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۱۸)

کسی که در طلب رسیدن به خداوند یگانه است و کامیابی روز قیامت را در سر می‌پروراند، باید صبر و شکیبائی پیامبر اکرم (ص) را سرمشق زندگی خود قرار دهد و از استقامت مسلمانان صدر اسلام پند بگیرد. پیامبر اکرم (ص) در طی بیست و سه سال که بار سنگین رسالت را به دوش می‌کشیدند، آن‌چنان آزار دیدند و اذیت شدند که فرمودند: «مَا أُوذِی نَبِی مِثْلَ مَا أُوذِیتُ»

جعفری

نقل می‌کنند چندین سال پیش خانمی در فرانسه نیاز به جرّاحی مغز پیدا می‌کند. در حین عمل که آن خانم بیهوش بوده، ناگهان سرود آلمانی می‌خواند. بعد متوجّه می‌شوند که او با برخورد تیغ جرّاحی به یکی از رگ‌های مغز، آن سرود را می‌خواند. پس از اتمام عمل و بهبودی او، از وی می‌پرسند آیا زبان آلمانی می‌دانی یا سرودی به زبان آلمانی حفظ هستی؟ می‌گوید: خیر. تعجّب پزشکان بیشتر می‌شود و پس از تحقیق و بررسی می‌فهمند که در جنگ جهانی دوّم و هنگام حملهٔ آلمان به فرانسه، سربازان آلمانی مدتی در خانهٔ آن شخص که در آن زمان نوزاد بوده، مانده‌اند و در کنار گهوارهٔ کودک، مرتّب سرود پیروزی خوانده‌اند. شنیدن آن سرود، به طور ناخودآگاه بر روی مغز کودک در گهواره اثر گذاشته و موجب شده است که چندین سال بعد، حین عمل جراحی آن را بخواند. صرف‌نظر از این ماجرا، تأکید تعالیم دینی بر تلاوت قرآن در کنار کودک، حاکی از تأثیر عجیب آن بر ذهن و بر مغز کودک است. حتّی اگر کودک خواب باشد یا توجّهی به قرآن خواندن نداشته باشد، باز هم ثأثیر آن‌را می‌پذیرد.

میمْ؛ مثلِ مَنْ

جرق جرداق نصرانی در کتاب «امام علی، صوت العدالة الانسانیّة»، جمله‌ای عالی و جالب دارد. می‌نویسد: «انسان یک وقت به جایی می‌رسد که ولی خدا را در خانهٔ خدا «قربة الی الله» می‌کشد.»!

haed135

همهٔ سعادت‌ها در طول زندگی، مرهون تحمّل فشارها، سختی‌ها، تلاش و کوشش است.

ketabkhan:)

در روایتی آمده است که رسول خدا (ص) فرمودند: در روز قیامت، هنگامی که دفترها گشوده می‌شود و ترازوهای حساب و کتاب را می‌آورند، برای اهل بلا و گرفتاری، ترازویی نصب نمی‌گردد و دفتری برای آنان گشوده نمی‌شود، سپس آیهٔ «إِنَّما یوَفَّی الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیرِ حِسابٍ» را قرائت فرمودند.

جعفری

امیرالمؤمنین (ع) از قول پیامبر اکرم (ص) نقل می‌کنند که حضرت فرمودند: «الصَّبْرُ ثَلَاثَةٌ صَبْرٌ عِنْدَ الْمُصِیبَةِ وَ صَبْرٌ عَلَی الطَّاعَةِ وَ صَبْرٌ عَنِ الْمَعْصِیة» بر این اساس، صبر به سه قسم صبر در مصیبت، صبر در عبادت و صبر در برابر گناه منقسم می‌شود. البته این تقسیم‌بندی، مربوط به صبر فردی انسان است. در واقع، صبر به یک اعتبار، به سه قسم کلّیِ فردی، خانوادگی و اجتماعی تقسیم می‌شود و هریک از این سه قسم، خود به اقسامی منقسم می‌گردد.

میمْ؛ مثلِ مَنْ

مسلمانان و پیروان مکتب رسول‌الله (ص) در هشتاد و چهار جنگ طاقت‌فرسا شرکت کردند و با اینکه از لحاظ تعداد رزمندگان و تجهیزات جنگی، در مرتبه‌ای بسیار پائین‌تر از دشمن قرار داشتند، استقامت ورزیدند و پیروزی نهائی را به اسلام اختصاص دادند. در جنگ «ذات الرّقاع»، مسلمانان اسب و شتر نداشتند و باید مسیر جنگ را با پای پیاده طی می‌کردند و این در حالی بود که توان تهیه پای‌افزار نیز از آنان سلب شده بود و مجبور بودند مسیر ریگ‌زار را با پای برهنه طی کنند. برخی از آنان پارچه‌های کهنه که همراه داشتند را به پای خود بستند، ولی این پارچه‌ها نیز نتوانست از جراحت کف پای آنان بکاهد. با پای مجروح و بدنی خسته جنگیدند و میوه صبر و استقامت خود را هنگام پیروزی بر دشمن چیدند.

میمْ؛ مثلِ مَنْ

انسان باید صبوری را از دانهٔ گندم بیاموزد. هنگامی که دانهٔ گندم کاشته می‌شود، اوّل باید شکفته شود، بعد ریشه پیدا کند، سپس سر از خاک بیرون بیاورد و بعد سبزه پیدا کند و در میان گل و لای بماند، استقامت ورزد تا رشد پیدا کند و کم‌کم بزرگ شود و خوشه کند. پس از آن، همین خوشه می‌تواند استکمال داشته باشد. تکامل دانهٔ گندم در این است که پس از تحمّل مشکلات درون خاک و استقامت در برابر گرما و سرمای خارج خاک، رشد کند و آمادهٔ برداشت شود. پس از برداشت، گندم را به آسیاب می‌برند و زیر سنگ آسیاب به آرد مبدّل می‌کنند و پس از آنکه آرد را خمیر کردند، او را در آتش تنور می‌گدازند تا پخته شود. اگر گندم این مراحل سخت را صبورانه تحمّل ننماید، هیچگاه پخته نمی‌شود و نمی‌تواند در راه استکمال گام نهد. وقتی از زیر سنگ آسیاب و از درون آتش تنور با سربلندی خارج شود، آنگاه انسانی آن را می‌خورد و به جزئی از بدن انسان مبدّل می‌گردد و استکمال او آغاز خواهد شد. در این صورت، لیاقت استکمال و حرکت به سوی خدا را در بدن انسان، پیدا می‌کند و می‌تواند به لقاءالله نائل شود

میمْ؛ مثلِ مَنْ

تهمت و شایعه یا تعارف و احوال‌پرسی؟ مسلمانان صدر اسلام وقتی به همدیگر می‌رسیدند، پس از سلام، آیات سورهٔ «والعصر» را به عنوان تعارف و احوال‌پرسی برای هم می‌خواندند. امّا امروزه شاهد هستیم که بسیاری از افراد در مواجهه با هم، پس از سلام می‌گویند: چه خبر؟ دیگری نیز در پاسخ این سؤال، باب غیبت و تهمت و شایعه را باز می‌کند و در حقیقت زبان خود را رها می‌کند که هرچه می‌خواهد بگوید. ننگ است که مسلمان در جمهوری اسلامی، با تکیه بر خواندن یک خبر در روزنامه یا سایت یا شنیدن از دیگران به نقل آن بپردازد و گناه بزرگ شایعه پراکنی را در پروندهٔ خود ثبت کند. بسیاری از گرفتاری‌های فردی و اجتماعی که امروزه گریبان مردم را گرفته است، در اثر بی‌توجّهی و غفلت از این گناهان بزرگ است. در واقع اثر وضعی اهانت، تهمت و غیبت، گرفتاری و سرگردانی است که بسیاری از مردم به آن مبتلا شده‌اند.

میمْ؛ مثلِ مَنْ

امام حسن مجتبی (ع) وقتی قصد رفتن به مسجد داشتند، غسل می‌کردند، بهترین لباس‌ها را می‌پوشیدند و نظیر دامادی که به حجله می‌رود، آهسته آهسته به سمت مسجد حرکت می‌کردند.

کاربر ۱۲۱۱۱۲۸