کتاب عصاره‌ی دین؛ رساله‌ی جوان و نوجوان

کتاب عصاره‌ی دین؛ رساله‌ی جوان و نوجوان نوشته آیت الله عظمی مظاهری است. این کتاب احکام، اخلاق‌، اعتقادات؛ برگرفته از رساله‌ی توضیح‌ا‌‌لمسائل مرجع عالی‌قدر حضرت آیت‌الله‌العظمی مظاهری که برای نوجوانان گردآوری شده است.

درباره کتاب عصاره‌ی دین؛ رساله‌ی جوان و نوجوان

دین، مجموعه عقاید و دستورات و قوانینی است که هم اصول فکری انسان را مورد نظر قرار می‌‌دهد و هم اصول گرایشی وی را تعیین می‌‌کند و هم شئون زندگی فردی و اجتماعی او را تحت پوشش قرار می‌‌دهد. به دیگر سخن، دینِ مبتنی بر وحی إلهی که برای تربیت و پرورش انسان و تنظیم و اداره جامعه انسانی، به‌ وسیله پیامبران عظیم‌‌‌الشأن، آمده است، از سه بخش اصلی تشکیل می‌‌گردد.

«بخش‌های اصلی» تشکیل دهنده دین:

بخش اوّل: عقاید و اصول اعتقادی، که در برگیرندۀ حقایق و واقعیّاتی است که باورِ قلبی و اعتقادِ یقینی به آن‌ها، از هر شخص مسلمان خواسته شده است.

بخش دوّم: اخلاق و اخلاقیّات، که در بردارندۀ تعالیمی است که فضائل و رذائل انسانی و همچنین شیوه‌های آراستن و تزکیۀ نفس به فضیلت‌ها و راه‌های پیراستن و تهذیبِ نفس از رذیلتها را ارائه می‌‌کند.

بخش سوّم: فقه و احکام عملی، که در حقیقت، قوانین و مقرّراتی است که چگونگی سلوک فردی و اجتماعی و کیفیّت خطوط کلّی تنظیم روابط مدنی و حقوقی و اقتصادی و سیاسی انسان و جامعه انسانی را تبیین و تعیین می‌‌نماید.

این کتاب سعی دارد نوجوانان را به دین راهنمایی کند.

خواندن کتاب عصاره‌ی دین؛ رساله‌ی جوان و نوجوان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام نوجوانان و والدین و معلمان پرورشی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب عصاره‌ی دین؛ رساله‌ی جوان و نوجوان

(مسأله ۱) مسلمان باید به‌اصول دین اطمینان داشته باشد. و در مورد احکام غیر از اصول دین، اگر خود مجتهد نیست، باید از یک مجتهد جامع‌الشّرایط تقلید کند. و چون برای عموم مردم احتیاط میسّر نیست، باید یا مجتهد باشند یا مقلّد.

(مسأله ۲) همین مقدار که مکلّف التزام به تقلید از مجتهد پیدا کند، مقلّد او محسوب می‌شود و لازم نیست رسالهٔ مجتهد را داشته باشد و یا به فتوای او عمل کرده باشد.

(مسأله ۳) از مجتهدی می‌توان تقلید کرد که مرد، بالغ، عاقل، شیعه، حلال‌زاده و عادل باشد و اگر مجتهدینِ با شرایط فوق، متعدّد بودند، باید از اعلمِ آنها تقلید کرد.

(مسأله ۴) مجتهد اعلم را از سه راه می‌توان شناخت:

۱- خود مکلّف اهل علم و اهل تشخیص باشد.

۲- کسی که اهل تشخیص است، اعلم را معرّفی کند.

۳- عدّه‌ای از اهل علم که گفتهٔ آنان مورد اطمینان است، اعلم را معرّفی کنند.

(مسأله ۵) اگر در اعلمیّت مجتهدین اختلاف باشد و یا اعلم وجود نداشته باشد، از هر مجتهد جامع‌الشّرایطی، می‌شود تقلید کرد.

(مسأله ۶) در زمانی که مجتهد اعلم وجود نداشته باشد یا مشخّص نباشد، مکلّف می‌تواند از دو مرجع و یا بیشتر تقلید نماید. همچنین در چنین شرایطی رجوع از مرجعی به مرجع دیگر جایز است.