کتاب شجاع باش دختر

کتاب شجاع باش دختر: شهامت ترک کمال گرایی برای دختران نوشته‌ی ریشما سوجانی، که از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز و وال استریت است ، نگرش‌ها و روش‌های قدرتمندی را با ما به اشتراک می‌گذارد تا از نیاز به کمال رهایی آزاد شویم و در زندگی‌مان را با شجاعت پیش برویم.

ریشما سوجانی اعتقاد دارد به اندازی همه‌ی ما شجاعت وجود دارد؛ او این کتاب را با هدف کمک کردن به دختران برای یاد گرفتن شجاعت نوشته است تا از این مسیر بتوانند به رویاهایشان برسند. رسیدن به موفقیت زمانی ممکن می‌شود که بدون ترس از قضاوت، برنامه‌ریزی‌های زندگی خود را انجام دهیم و برای رسیدن به آن‌ها تلاش کنیم و شجاعت داشته باشیم.

درباره کتاب شجاع باش دختر

خودتان را در زندگی تصور کنید که هیچ ترسی ندارید از اینکه به اندازه‌ی کافی خوب نباشید؛ أصلا برای‌تان مهم نیست زندگی‌تان در فضاهای مجازی چه شکلی است، یا از اینکه اطرافیان و مردم چه فکری درباره‌ی شما می‌کنند احساس نگرانی نمی‌کنید. بسیاری از ما احساس می‌کنیم زیر فشار انتظاراتی که از خودمان داریم در حال نابود شدن هستیم. برای راضی بقیه یا ترس از قضاوت خودتان را از زندگی خسته کرده‌اید. از قبول فرصت‌هایی که شما را از محدوده‌ی امن‌تان بیرون می‌کشند خودداری می‌کنید. ریشما سوجانیباور دارد که این رفتار و طرز فکر علتی دارد: وقتی دختر بودیم به ما یاد می‌دادند بازی‌های بی‌خطر را انتخاب‌ کنیم یا ما را به‌خاطر ساکت و مؤدب‌ بودنمان تحسین‌ می‌کردند. آن‌ها همیشه از ما می‌خواستند مراقب باشیم آسیبی نبینیم و ما را به سمت فعالیت‌هایی هدایت می‌کردند که بتوانیم در آن‌ها موفق باشیم و به همین دلیل الان زنانی شده‌ایم که از شکست خوردن وحشت دارند. ریشما سوجانی در کتاب شجاع باش دختر توضیح می‌دهد که چرا زنان چنین خصوصیاتی دارند. او اعتقاد دارد که دلیلی برای این رفتار و احساس زنان وجود دارد، این موضوع هیچ ارتباطی به بیولوژی ندارد و فقط مربوط به شیوه‌ی تربیتی آن‌ها است. اما الان دیگر وقت آن رسیده که نگذاریم ترس‌های‌مان رؤیاهای‌‌مان را در نبود کنند و خوشبختی را از ما بگیرند. این کتاب به ما یاد می‌دهد به‌جای بی‌نقص بودن شجاع بودن را انتخاب کنیم و اعتماد‌به‌نفس خودمان را بالا ببریم، ما باید چیزهایی که واقعا ما را خوشحال می‌کنند را انجام دهیم و نارضایتی‌ها را پشت‌سر بگذاریم.

امکان دارد کمال‌گرایی ما را در مسیری قرار دهد که احساس امنیت کنیم، اما شجاعت ما را به راهی هدایت می‌کند که واقعاً از صمیم قلب خواهانش هستیم. در دنیای ما از سنین کم به دختران آموزش داده می‌شود که محافظه‌کار باشند، یا تلاش کنند بالاترین نمره را برای خوشحالی والدینش کسب کنند. او می‌گوید تمایل به بی‌عیب‌ونقص‌بودن بر سلامت ما اثر مخربی دارد؛ چرا نگرانی برای کوچک‌ترین اشتباه یا کاری که انجام دادیم و حرفی که زدیم، باعث بی‌خوابی و آشفتگی می‌شود.

چرا باید کتاب شجاع باش دختر: شهامت ترک کمال گرایی برای دختران را مطالعه کنیم؟

کتاب شجاع باش دختر نگاهی می‌اندازد به تربیت گذشته‌ی ما برای بی‌نقص‌بودن و اجتناب از شکست‌خوردن به هر قیمت ممکن، و این‌که چگونه این شیوه‌ی تربیتی تا بزرگسالی و حتی بعد از آن ما را دنبال می‌کند و روی ما تاثیر می‌گذارد.

خواندن این کتاب را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

اگر شما إحساس می‌کنید خصوصیت‌هایی که در بالا گفته شد را دارید و یا بسیار آدم محتاطی هستید حتما به شما پیشنهاد می‌کنیم این کتاب را بخوانید.

درباره ریشما سوجانی

ریشما سوجانی در ۱۸ نوامبر ۱۹۷۵ اهل ایالات متحده آمریکا است اما او اصالتا هندی است. او در ایلینوی بدنیا آمده است پدر و مادر او در اوگاندا زندگی می‌کنند. او وکیل و سیاستمدار است. او بنیان‌گذار سازمان فناوری Girls Who Code است. او قبلاً معاون دفتر دادستان عمومی نیویورک بود. سوجانی اولین زن هندی-آمریکایی و هم‌چنین اولین زن آمریکای جنوبی آسیا بود که در کنگره شرکت کرد. او در سال 2013 به عنوان کاندیدای دموکرات برای مدافع عمومی سیتی در نیویورک شرکت کرد و در رده های ابتدایی سوم شد.

فهرست کتاب شجاع باش دختر: شهامت ترک کمال گرایی برای دختران

مقدمه: شهامت انجام‌ کارهای باورنکردنی بخش اول: چگونه دختران برای کمال تربیت شده‌اند بخش دوم: شجاعت مد جدید است بخش سوم: با دختر بی‌نقص خداحافظی کنید؛ مسیر شجاعت

تکه هایی از کتاب شجاع باش دختر: شهامت ترک کمال گرایی برای دختران

ذهنیت «دختران لطیف‌تر هستند» فراتر از زمین بازی است و درست به داخل کلاس درس راه پیدا می‌کند. مشکل این است که دختران در صورت دریافت بازخورد سخت‌گیرانه، روی چه چیزی تمرکز می‌کنند. وقتی به دختران گفته می‌شود که اشتباه پاسخ داده‌اند یا دچار اشتباه شده‌اند، تنها چیزی که می‌شنوند نکوهش است که مانند تیری آتشین قلب را پاره می‌کند. از عبارت «من اشتباه کردم» مستقیم «من افتضاح هستم» را نتیجه‌گیری می‌کنند و به ندرت به این مسئله فکر می‌کنند که «می‌توانم دفعه‌ی بعد آن را بهتر انجام دهم.»

اما مشکل بزرگ‌تر واکنش بزرگ‌ترهاست. برای جریحه‌دار نکردن احساسات لطیف دختران معمولاً هر چیزی را که حیاتی به‌نظر برسد کم‌رنگ و بی‌اهمیت جلوه می‌دهیم. از آن‌ها بیش‌تر حفاظت می‌کنیم، بیش‌تر کنار می‌آییم، آن‌ها را بیش‌تر به جهت «امن» هدایت می‌کنیم و به این پیشگویی خود محقق ‌کننده که دختران آسیب‌پذیر هستند بیشتر دامن می‌زنیم. اما اگر مدام آن‌ها را از لبه‌های تیز و برنده دور کنیم، چطور می‌توان از آن‌ها انتظار داشت که قوی باشند و بعداً وقتی در زندگی با انتقاد و شکست واقعی رو به‌ رو می‌شوند، از درون فرو نریزند؟