کتاب بار بگشایید اینجا کربلاست

کتاب بار بگشایید اینجا کربلاست نوشتهٔ حسین درگاهی در انتشارات شمس‌الضحی چاپ شده است.

درباره کتاب بار بگشایید اینجا کربلاست

این کتاب حاوی روایتی متفاوت از واقعهٔ عظیم عاشورا است و مهمترین رخدادهای مربوط به این نهضت را از قبل و بعد از آن شرح داده است.

سوال فرمود: « آیا اینجا کربلاست؟»

گفتند : آری، ای فرزند رسول خدا.

فرمود: « این زمین، جایگاه اندوه بلاست، همین‌جا خوابگاه شتران ما و محلّ خیام ما و جای ریختن خون‌های ماست.» بار بگشایید ؛ اینجا کربلاست!

در این کتاب، نکاتی معرفتی در مورد تجلی و تحقّق کامل بندگی در پیشگاه خداوند توسط حضرت اباعبداللّه صلوات اللّه علیه در واقعهٔ کربلا را می‌خوانید. در خلقت خدای متعال، اوّلین اتّفاق و مهم‌ترین اتّفاق که عظیم‌ترین اتّفاق نیز هست، تجلّی خدای متعال در خلقتش و برای خلقتش است.

امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه فرمودند:

«الْحَمْدُ لِلّٰهِ الْمُتَجَلِّی لِخَلْقِهِ بِخَلْقِهِ ...»

«حمد خدای را که با خلق خود برای خلقش خود را نمایانده است.»

کتاب بار بگشایید اینجا کربلاست را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مطالعهٔ بیشتر دربارهٔ حماسهٔ کربلا پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب بار بگشایید اینجا کربلاست

«الرَّحمنِ الرَّحیم

مالک یومِ الدّین

هر اسمی نشان از ماهیت مسمّای خود دارد؛ لذا لفظ «انسان» نشان از صفت ذاتی «نسیان» برای این مخلوق دارد. بدین‌گونه است که این مخلوق در گذر از مسیر خود، در خلقتش، آن معرفت فطری الاهی را در خود دفن و آن را به طاق نسیان سپرده است و باز بدین‌گونه است که برای تحقّق آن قیمتی‌ترین گوهر خلقت یعنی معرفت حق تعالی، رهبران الاهی و کتب نازله و ادیان آسمانی، همگان اوّلاً «ذکر» بوده و به عنوان «مذکر» عمل می‌کنند. در عالم تشریع التزام به شریعت الاهیّه و عبودیت خدای متعال، اقتضای شأن مخلوقیت و مملوکیت است؛ لکن مقصد اولیٰ و عالی تمام معارف، تعریف حق تعالی و نتیجه‌ی تمام اعمال، نیل به معرفت خدای متعال است: یافتن خدای متعال، داشتن خدای متعال، محبّت خدای متعال و موالات او.

و نتیجه‌ی ثانوی آن، بهره‌مندی از نتایج تشریعی و اُخروی، یعنی ثواب‌ها و جزاهای الاهی آن است و باز بدین‌گونه است که در مقام مقایسه بین احکام و اعمال در دین، عملی افضل است که بهره‌مندی از آن دو نتیجه در آن، سریع‌تر، سهل‌تر، شدیدتر و بیشتر باشد.

بدین‌گونه است که منظور از «أفضل الأعمال» یا «أحبّ الأعمال» یا «أقرب الأعمال» و عباراتی مشابه آن‌ها مانند «أفضل الدّین» یا «افضل العبادة»، برترین آن‌ها نزد خدای متعال است. پس، غرض از اتیان به آن‌ها، بنده‌تر شدن بنده سپس تقرّب به خدای متعال؛ یعنی یافتن او به عنایت و فضل او و بهره‌بردن از این یافتن و داشتن که ثواب‌های لا تُعد و لا تُحصی است.

البتّه در میان عبارات مزبور و موارد مشابه آن‌ها تعبیر «أفضل الفرائض» جامعیت و کرامت بیشتری دارد. لذا متعلَّق آن دارای منزلت بالاتری است؛ چرا که هم عمل است و هم عبادت و در میان عبادات، فریضه. و این عالی‌ترین عنوان از آن معرفت حق تعالی و مراتب مختلف آن تا «یقین» است.

(وَ اعْبُدْ رَبَّک حَتّیٰ یأْتِیک الْیقینُ.)

«پروردگارت را عبادت کن تا تو را یقین آید.»

امام صادق علیه‌السَّلام فرمودند:

«أفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْعِلْمُ بِاللهِ وَ التَّوَاضُعُ لَهُ.»

«برترین عبادت، علم به خدا و کوچکی و افتادگی و ذلّت برای اوست.» »