کتاب هلن کلر، شجاعت در تاریکی

«مردم تعجب می‌کنند... وقتی می‌بینند من بین راه رفتن در خیابان‌های شهر و در جاده‌های روستا تفاوت قائل هستم. آنها فراموش می‌کنند که تمام بدن من نسبت به شرایط پیرامونی‌ام زنده است». این جمله را هلن کلر گفت. زنی که به انسان‌ها ثابت کرد دنیا دیدن و دنیا شنیدن و درباره دنیا حرف زدن، گوش و چشم و زبانِ سر نمی‌خواهد. «هلن‌کلر؛ شجاعت در تاریکی» نوشته اماکارلسون برن است،نویسنده‌ای که بیش از دوازده کتاب زندگی‌نامه برای کودکان و نوجوانان نوشته است. «هلن‌کلر» در نوزده ماهگی به یک نوع بیماری مخصوص کودکان مبتلا و کاملاً نابینا و ناشنوا شد. او به عنوان زنی بالغ و کامل به جهان نشان داد که آدم‌های ناتوان نباید کنار گذاشته شوند. هلن کودکی سرکش و کنترل‌نشدنی بود که به‌خاطر ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران، مأیوس شده بود. با این‌حال پس از دو دهه کار معلمش، آنی سالیوان، هلن نه‌تنها آموخت که مقصود خودش را با زبان بیان کند، بلکه نویسنده، فعال سیاسی، سخنران و مجری برنامه جُنگ هم شد. او به نحو خستگی‌ناپذیری از افراد نابینا و ناشنوا حمایت و برای آنها اعانه جمع‌آوری می‌کرد. هلن‌کلر نسل‌هایی از مردم را که مشکلات مشابهی دارند، انگیزه بخشید تا بر رؤیاهای سرکش خودشان فائق آیند: «دنیای من از حس لامسه و بدون رنگ و صدای فیزیکی ساخته شده است؛ اما بدون رنگ و صدا هم دنیای من نفس می‌کشد و زندگی در آن می‌تپد. هر شیء در ذهن من با کیفیت لامسه مشخص می‌شود که به شیوه‌های بی‌شماری ترکیب می‌شود تا به من حس قدرت، زیبایی یا هماهنگی بدهد؛ زیرا من با دست‌هایم می‌توانم نمود بیرونی زیبایی و خنده‌دار بودن را احساس کنم. بدانید که شما چون وابسته به بینایی خودتان هستید، درک نمی‌کنید که چه تعداد چیزها ملموس است. همه‌ی چیزهای ملموس، متحرک یا ثابت، جامد یا مایع، بزرگ یا کوچک، گرم یا سرد هستند و این کیفیت‌ها به صورت‌های متفاوتی تغییر می‌کنند. لطافت گل نیلوفر آبی به گل نشسته با لطافت باد شبانه در تابستان متفاوت است و همچنین با لطافت بارانی که در چیزهای در حال رشد نفوذ می‌کند و به آنها زندگی و جسم می‌دهد، فرق دارد.