کتاب مقدمه ای بر آموزش فراگیر و کودکان با نیازهای ویژه

کتاب الکترونیکی «مقدمه‌ای بر آموزش فراگیر و کودکان با نیازهای ویژه» نوشتهٔ «سیده سمیه جلیل‌آبکنار» و «محمد عاشوری» اثری تخصصی در حوزهٔ آموزش و پرورش است که نشر رشد فرهنگ آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی مفاهیم بنیادین آموزش فراگیر و شناخت کودکان با نیازهای ویژه می‌پردازد و برای دانشجویان، معلمان و علاقه‌مندان به حوزهٔ تعلیم و تربیت تدوین شده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مقدمه ای بر آموزش فراگیر و کودکان با نیازهای ویژه

«مقدمه‌ای بر آموزش فراگیر و کودکان با نیازهای ویژه» اثری ناداستان و دانشگاهی است که به‌صورت جامع به موضوع آموزش فراگیر و جایگاه کودکان با نیازهای ویژه در نظام آموزشی می‌پردازد. این کتاب ساختاری آموزشی دارد و در سیزده فصل تنظیم شده است. هر فصل به یکی از جنبه‌های مهم آموزش فراگیر، تاریخچه، فلسفه، چالش‌ها و راهبردهای پذیرش دانش‌آموزان با نیازهای ویژه، و همچنین انواع اختلال‌ها و ناتوانی‌ها می‌پردازد. نویسندگان با بهره‌گیری از تجربیات حرفه‌ای و پژوهش‌های روز، تلاش کرده‌اند تصویری روشن از وضعیت آموزش فراگیر در ایران و جهان ارائه دهند. کتاب با زبانی تخصصی اما قابل پیگیری برای دانشجویان و معلمان، به بررسی مفاهیم کلیدی، قوانین، نگرش‌ها و راهکارهای عملی برای بهبود کیفیت آموزش کودکان با نیازهای ویژه می‌پردازد. این اثر نه‌تنها به جنبه‌های نظری، بلکه به مسائل اجرایی و چالش‌های عملیاتی در مدارس نیز توجه دارد و منابع متعددی را برای پژوهش بیشتر معرفی می‌کند.

خلاصه کتاب مقدمه ای بر آموزش فراگیر و کودکان با نیازهای ویژه

این کتاب با طرح این پرسش آغاز می‌شود که آموزش فراگیر چیست و چرا حضور کودکان با نیازهای ویژه در مدارس عادی اهمیت دارد. نویسندگان ابتدا تاریخچه‌ای از آموزش و پرورش فراگیر در جهان و ایران ارائه داده‌اند و نشان داده‌اند که چگونه نگرش‌ها نسبت به کودکان با نیازهای ویژه از طرد و جداسازی به سمت پذیرش و یکپارچه‌سازی تغییر یافته است. در ادامه، مفاهیم کلیدی مانند نهضت عادی‌سازی، محیط با کمترین محدودیت، و تفاوت میان آموزش ویژه و آموزش فراگیر شرح داده شده‌اند. کتاب تأکید دارد که آموزش فراگیر نوعی تغییر در نظام آموزشی است تا بتواند با نیازهای متنوع دانش‌آموزان سازگار شود، نه اینکه دانش‌آموزان مجبور به انطباق با ساختارهای ثابت آموزشی شوند. در بخش‌های بعدی، انواع اختلال‌ها و ناتوانی‌ها از جمله اختلال‌های هوشی و رشدی، اختلال‌های یادگیری، کم‌توجهی بیش‌فعالی، اختلال‌های هیجانی و رفتاری، طیف اوتیسم، اختلال‌های ارتباطی، آسیب‌های شنوایی و بینایی، ناتوانی‌های جسمی و چندگانه، و همچنین تیزهوشی و استعداد ویژه معرفی شده‌اند. برای هر گروه، ویژگی‌ها، میزان شیوع، علل، شناسایی، ملاحظات آموزشی و راهکارهای مداخله زودهنگام بررسی شده است. کتاب به نقش نگرش والدین، معلمان و جامعه در موفقیت آموزش فراگیر می‌پردازد و بر اهمیت اصلاح نگرش‌ها، آموزش مهارت‌های اجتماعی و حمایت‌های روانی تأکید دارد. همچنین، چالش‌ها و موانع اجرایی مانند کمبود منابع، نگرش‌های منفی، و مشکلات ساختاری مدارس مورد بحث قرار گرفته‌اند. در نهایت، نویسندگان توصیه‌هایی برای طراحی برنامه‌های آموزشی فراگیر و راهبردهای پذیرش دانش‌آموزان با نیازهای ویژه ارائه داده‌اند و بر ضرورت همکاری خانواده، مدرسه و جامعه برای تحقق آموزش فراگیر تأکید کرده‌اند.

چرا باید کتاب مقدمه ای بر آموزش فراگیر و کودکان با نیازهای ویژه را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی جامع، به بررسی ابعاد مختلف آموزش فراگیر و نیازهای آموزشی کودکان با شرایط ویژه می‌پردازد. مطالعهٔ آن به درک بهتر تفاوت‌ها و شباهت‌های کودکان، شناخت چالش‌های نظام آموزشی و راهکارهای عملی برای بهبود کیفیت آموزش کمک می‌کند. همچنین، آشنایی با مفاهیم کلیدی، قوانین و تجربیات جهانی و ایرانی در این حوزه، مخاطب را برای مواجهه با مسائل واقعی در مدارس و جامعه آماده می‌سازد. این اثر به‌ویژه برای کسانی که دغدغهٔ عدالت آموزشی و حمایت از حقوق همهٔ دانش‌آموزان را دارند، منبعی ارزشمند به‌شمار می‌آید.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای دانشجویان رشته‌های علوم تربیتی، روان‌شناسی، مشاوره، معلمان مدارس عادی و ویژه، والدین کودکان با نیازهای ویژه و هر فردی که با آموزش و پرورش کودکان سروکار دارد، مفید است. همچنین برای مدیران و سیاست‌گذاران آموزشی که به دنبال ارتقای کیفیت و عدالت در نظام آموزشی هستند، توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب مقدمه ای بر آموزش فراگیر و کودکان با نیازهای ویژه

«آموزش فراگیر نوعی تغییر در نظام آموزشی برای انطباق با دانش‌آموز است نه این که در دانش‌آموز تغییری ایجاد کند تا با نظام آموزشی انطباق یابد. در نظام آموزشی فراگیر مشکلات کنار گذاشته شده یا برطرف می‌شوند نه این که دانش‌آموز کنار گذاشته شود (استابس، ۲۰۰۸). در واقع، آموزش فراگیر عبارت است از تلفیق کامل دانش‌آموزان با توانایی‌های گوناگون در همه جنبه‌های تحصیلی، به نحوی که همه دانش‌آموزان به آموزش عادی دسترسی دارند و از زیستن در کنار همدیگر لذت می‌برند. آموزش فراگیر شامل تمامی مدرسه‌ها و کلاس‌های عادی پذیرا می‌شود که به‌طور واقعی به منظور برآوردن نیازهای همه دانش‌آموزان تغییر کرده و انطباق یافته‌اند. آموزش فراگیر به تفاوت‌های دانش‌آموزان احترام می‌گذارد و برای آنها ارزش قائل می‌شود. در این رویکرد دانش‌آموزان با نیازهای ویژه از کمک‌های تخصصی یا آموزش ویژه بیرون از کلاس درس هم خدمات دریافت می‌کنند البته در صورت نیاز و فقط به عنوان یکی از راه‌های متعدّد در دسترس (عاشوری و جلیل‌آبکنار، ۱۳۹۲).»