کتاب لنگر

کتاب الکترونیکی «لنگر» نوشتهٔ عبدالرسول کشمیری و به همت نشر عهد مانا منتشر شده است. این کتاب روایتی خودزندگی‌نامه‌ای از نویسنده است که با نگاهی طنزآمیز و صمیمی، خاطرات و تجربیات شخصی خود را از دوران کودکی تا بزرگسالی، دانشگاه و ورود به عرصهٔ حرفه‌ای و علمی بازگو می‌کند. «لنگر» در دستهٔ خاطره‌نویسی و ناداستان قرار می‌گیرد و با زبانی خودمانی، به روایت فرازونشیب‌های زندگی، روابط خانوادگی، دوستی‌ها، تحصیل و کار می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب لنگر

«لنگر» اثری در قالب ناداستان و خاطره‌نویسی است که عبدالرسول کشمیری در آن به بازخوانی زندگی خود از کودکی تا دوران دانشگاه و ورود به دنیای حرفه‌ای پرداخته است. کتاب با روایتی خطی و پیوسته، از تولد نویسنده در خانواده‌ای پرجمعیت در رفسنجان آغاز می‌شود و با عبور از خاطرات مدرسه، دانشگاه تهران، ازدواج، مهاجرت به کرمان و فعالیت‌های علمی و صنعتی ادامه می‌یابد. ساختار کتاب مبتنی بر روایت‌های کوتاه و اپیزودیک است که هرکدام بخشی از زندگی و شخصیت نویسنده را روشن می‌کنند. در کنار روایت‌های شخصی، نویسنده به مسائل اجتماعی، فرهنگی و حتی نقدهایی بر سبک زندگی و ارزش‌های رایج جامعه نیز پرداخته است. طنز و شوخ‌طبعی در سراسر کتاب جاری است و خاطرات با جزئیات و توصیف‌های زنده ارائه شده‌اند. «لنگر» نه‌تنها بازتابی از زندگی فردی نویسنده است، بلکه تصویری از زیست جمعی، روابط خانوادگی و فضای دانشگاهی و اجتماعی ایران در دهه‌های اخیر را نیز به نمایش می‌گذارد. این کتاب برای علاقه‌مندان به خاطره‌نویسی، روایت‌های خودزندگی‌نامه‌ای و شناخت فضای اجتماعی و فرهنگی ایران معاصر جذابیت دارد.

خلاصه کتاب لنگر

«هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!» داستان «لنگر» با معرفی خانوادهٔ نویسنده در رفسنجان و نقش پررنگ مادر و پدر در شکل‌گیری شخصیت او آغاز می‌شود. عبدالرسول کشمیری با نگاهی طنزآمیز و خودانتقادی، خاطرات کودکی و نوجوانی خود را روایت می‌کند؛ از شیطنت‌ها و خرابکاری‌های کودکانه تا اختراعات من‌درآوردی و ماجراهای مدرسه و خانه. فضای پرجمعیت خانواده و ارتباطات گستردهٔ مادر، بستری برای شکل‌گیری تجربیات متنوع و گاه عجیب نویسنده فراهم می‌کند. با ورود به دانشگاه تهران، نویسنده با چالش‌های جدیدی روبه‌رو می‌شود: غربت، رقابت علمی، فشارهای تحصیلی و تجربهٔ خوابگاه. خاطرات دانشگاه با طنز و شوخی‌های دانشجویی، روابط دوستانه و ماجراهای خاص خوابگاه همراه است. ازدواج و نقل مکان به کرمان، فصل تازه‌ای در زندگی نویسنده رقم می‌زند؛ جایی که با مشکلات مالی، تلاش برای پیشرفت علمی و تشکیل تیم‌های تحقیقاتی روبه‌رو می‌شود. در ادامه، کشمیری به روایت پروژه‌های علمی و صنعتی، همکاری با دانشجویان و ورود به عرصهٔ فناوری می‌پردازد. خاطرات دوستان، شوخی‌ها و ماجراهای تیمی، بخش مهمی از روایت را تشکیل می‌دهد. نویسنده در خلال این خاطرات، به نقد ارزش‌های اجتماعی، اعتباریات پوچ و سبک زندگی رایج نیز می‌پردازد و تجربیات شخصی را به دغدغه‌های جمعی پیوند می‌زند. کتاب با تأملاتی دربارهٔ معنای موفقیت، نقش خانواده و اهمیت صداقت و رفاقت در زندگی به پایان می‌رسد، بی‌آنکه پایان‌بندی قطعی یا افشای کامل سرنوشت شخصیت‌ها صورت گیرد.

چرا باید کتاب لنگر را بخوانیم؟

«لنگر» با روایت صادقانه و طنزآمیز خاطرات نویسنده، تصویری زنده و ملموس از زیست دانشجویی، روابط خانوادگی و فضای اجتماعی ایران معاصر ارائه می‌دهد. این کتاب با جزئیات فراوان و نگاه انتقادی، نه‌تنها لحظات شیرین و تلخ زندگی فردی را بازگو می‌کند، بلکه به دغدغه‌های جمعی، ارزش‌های فرهنگی و چالش‌های نسل جوان نیز می‌پردازد. خواندن این اثر فرصتی برای همذات‌پنداری با تجربه‌های مشترک، بازاندیشی در سبک زندگی و آشنایی با فرازونشیب‌های مسیر رشد و بلوغ است. طنز جاری در روایت‌ها، کتاب را خواندنی و جذاب کرده و امکان تأمل در مسائل جدی را در بستری شیرین و سرگرم‌کننده فراهم آورده است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به خاطره‌نویسی، روایت‌های خودزندگی‌نامه‌ای و کسانی که به دنبال شناخت فضای اجتماعی و فرهنگی ایران معاصر هستند مناسب است. دانشجویان، معلمان، فعالان فرهنگی و هر کسی که دغدغهٔ رشد فردی، روابط انسانی و تجربه‌های زیسته را دارد، می‌تواند از خواندن «لنگر» بهره ببرد.

بخشی از کتاب لنگر

«بی‌بی به خاطر ارتباطات خیلی زیادشون اسم‌ها یا فامیل‌های مشترک در بین مخاطباشون زیاد پیدا می‌شد و برا همین مجبور بودن تو دفتر تلفنشون براشون نشونه بگذارن. به همین خاطر دفتر تلفن بی‌بی یکی از سوژه‌های خندۀ ما بچه‌ها بود. گاهی اوقات دفتر تلفنشون رو برمی‌داشتیم و اسم‌هاش رو می‌خوندیم و می‌خندیدیم. مثلاً تو دفتر تلفنشون چون چند تا فامیل اصغری داشتن، برا نشونه داشتن اونا نوشته بودن: اصغری خوش اخلاقه، اصغری بیوه قد کوتاه، اصغری بداخلاقه، اصغری خواهرش، اصغری اون یکی خواهرش... (و مرجع اسم اشاره و ضمیر کاملاً نامشخص!) این از بی‌بی و بابا. اما دربارۀ خودم؛ تو خونه فوق‌العاده شلوغ بودم. مثلاً یادمه که تلویزیون کارتن زبل‌خان پخش می‌کرد و من افتاده بودم تو نخ شکار. یه تفنگ اسباب‌بازی شبیه کلاشینکف داشتم که تیرش پلاستیکی و نوکش چسبونک بود که باعث می‌شد تیر به شیشه و این‌جور چیزها بچسبه. تیرهای تفنگم رو دور انداختم و به جاش از نخود استفاده می‌کردم. همیشه یک کیسه شبیه کیسه‌های درهم و دینار که تو فیلم‌های صدر اسلام نشون می‌ده به کش شلوارم وصل بود و توش یه عالمه نخود بود و گاهی که فامیل یا مهمونی میومد خونه‌مون، با این نخودها شکارش می‌کردم. اینم عکسمه که با همون تفنگ سر دیوار عکس گرفتم.»