کتاب سودای هالیوود

کتاب سودای هالیوود نوشته‌ی نیل سایمون و با ترجمه‌ی شهرام زرگر، اثری در قالب نمایش‌نامه است که توسط انتشارات دیدآور منتشر شده است. این نمایش‌نامه، با محوریت روابط خانوادگی و آرزوهای جوانی، داستانی را روایت می‌کند که در بستر هالیوود و فضای سینمایی آمریکا شکل می‌گیرد. شخصیت‌های اصلی این اثر، هر یک با دغدغه‌ها و زخم‌های گذشته‌ی خود، در تلاش‌اند تا معنای تازه‌ای برای زندگی و ارتباطات‌شان بیابند. سایمون با نگاهی دقیق و طنزآمیز، پیچیدگی‌های عاطفی و تضادهای نسلی را به تصویر کشیده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سودای هالیوود

سودای هالیوود نمایش‌نامه‌ای از نیل سایمون است که با ترجمه‌ی شهرام زرگر در دسترس قرار گرفته است. این اثر در ژانر درام خانوادگی و کمدی تلخ جای می‌گیرد و داستان آن حول محور بازگشت دختری جوان به زندگی پدرش در هالیوود می‌چرخد. فضای داستان در خانه‌ای کوچک و نسبتاً فرسوده در غرب هالیوود می‌گذرد و شخصیت‌ها با گذشته‌ی خود و آرزوهای تحقق‌نیافته‌شان دست‌وپنجه نرم می‌کنند. سایمون در این نمایش‌نامه، با بهره‌گیری از دیالوگ‌های تیز و شوخ‌طبعانه، به موضوعاتی چون جدایی والدین، جست‌وجوی هویت، رؤیای شهرت و تلاش برای ترمیم روابط خانوادگی پرداخته است. ساختار کتاب شامل دو پرده و چندین صحنه است که هرکدام بخشی از تحول شخصیت‌ها و روابط میان آن‌ها را نشان می‌دهد. نویسنده با نگاهی انسانی و گاه طنزآمیز، تضاد میان نسل‌ها و چالش‌های ورود به دنیای بزرگسالان را به تصویر کشیده است.

خلاصه کتاب سودای هالیوود

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان سودای هالیوود با ورود لیبی تاکر، دختری جوان و پرانرژی از نیویورک، به خانه‌ی پدرش هربرت تاکر در هالیوود آغاز می‌شود. لیبی پس از سال‌ها دوری، بدون اطلاع قبلی به دیدار پدری می‌رود که سال‌ها پیش خانواده را ترک کرده است. او با امید به یافتن جایگاهی در دنیای سینما و بازیگری، و همچنین جبران خلأ پدرانه، وارد خانه‌ای می‌شود که حالا بیشتر شبیه پناهگاهی برای هربرت و دوستش استفی بلوندل است. در جریان نمایش‌نامه، لیبی تلاش می‌کند با پدرش ارتباط برقرار کند و از او کمک بگیرد تا وارد دنیای سینما شود. اما هربرت، نویسنده‌ای که خود با بحران‌های شغلی و عاطفی دست‌به‌گریبان است، در ابتدا نمی‌تواند با حضور ناگهانی دخترش کنار بیاید. گفت‌وگوهای تند و گاه تلخ میان پدر و دختر، زخم‌های قدیمی و سوءتفاهم‌های سال‌های گذشته را آشکار می‌کند. لیبی با اعتمادبه‌نفس و سرسختی، سعی دارد نه‌تنها جای خود را در زندگی پدرش پیدا کند، بلکه رؤیای بازیگری را نیز دنبال کند. در کنار این دو، استفی بلوندل به‌عنوان شخصیتی واسطه و حامی ظاهر می‌شود که تلاش می‌کند میان پدر و دختر آشتی برقرار کند. فضای خانه به‌تدریج با حضور لیبی تغییر می‌کند و نشانه‌هایی از امید و بازسازی در روابط خانوادگی دیده می‌شود. با پیشرفت داستان، هر یک از شخصیت‌ها با گذشته‌ی خود روبه‌رو می‌شوند و تلاش می‌کنند معنای تازه‌ای برای آینده‌شان بیابند، بی‌آن‌که پایان داستان به‌طور کامل مشخص شود.

چرا باید کتاب سودای هالیوود را بخوانیم؟

سودای هالیوود با دیالوگ‌های زنده و شخصیت‌پردازی دقیق، تصویری ملموس از روابط خانوادگی و آرزوهای جوانی ارائه می‌دهد. این نمایش‌نامه، نه‌تنها به موضوع جدایی والدین و تأثیر آن بر فرزندان می‌پردازد، بلکه با نگاهی طنزآمیز و گاه تلخ، چالش‌های ورود به دنیای بزرگسالان و جست‌وجوی هویت را بررسی می‌کند. خواندن این اثر فرصتی است برای مواجهه با تضادهای نسلی، امیدها و ناامیدی‌ها، و همچنین بازاندیشی در مورد نقش خانواده و رؤیاها در زندگی. ساختار نمایشی و گفت‌وگوهای پرکشش، تجربه‌ای متفاوت از خواندن یک داستان را رقم می‌زند و مخاطب را به تأمل درباره‌ی روابط انسانی و معنای موفقیت دعوت می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان نمایش‌نامه، دوست‌داران داستان‌های خانوادگی، کسانی که با موضوع جدایی والدین یا جست‌وجوی هویت دست‌وپنجه نرم می‌کنند، و همچنین افرادی که به فضای سینما و پشت‌پرده‌ی رؤیای هالیوود علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب سودای هالیوود

«لیبی: [داخل خانه را نگاه می‌کند] نمی‌دونم. مطمئن نیستم آدرس رو درست اومده باشم. استفی: دنبال کی می‌گردی؟ لیبی: هربرت تاکر این‌جا زندگی می‌کنه؟ استفی: آره. این‌جا زندگی می‌کنه. لیبی: اینی که این‌جاست کدوم هربرت تاکره؟ استفی: خبر نداشتم این‌قدر هربرت تاکر وجود داره! دنبال کدومش می‌گردی؟ [روزنامه‌ای از روی پلهٔ جلو در برمی‌دارد] لیبی: این همون هربرت تاکریه که توی حرفهٔ سینماست؟ استفی: آره... لیبی: نویسندهه؟ استفی: آره. چی کارش داری؟ [برمی‌گردد داخل خانه] لیبی: می‌خواستم باهاش حرف بزنم. خونه‌ست؟ استفی: خوابه. ببین، من یه‌ذره سرم شلوغه. می‌شه لطفاً بهم بگی قضیه چیه؟ لیبی: یه موضوع شخصیه... شما همسرشی؟ استفی: نه نیستم... تو دوستشی؟ لیبی: نه، من دخترشَم. [مکث. استفی جا می‌خورد و مبهوت نگاهش می‌کند] استفی: دخترش؟ لیبی: لیبی. لیبی تاکر. از شهر نیویورک. استفی: عجب. لیبی: گمونم شوکه‌ت کردم. استفی: نه، اصلاً. لیبی: یه کوچولو شوکه‌ت کردم، درسته؟ استفی: آره، یه کوچولو... بفرما تو. بشین. [لیبی تو می‌آید و چمدانش را زمین می‌گذارد] اون چیزی در موردِ اومدنت نگفت! لیبی: به‌خاطرِ این‌که نمی‌دونست دارم می‌آم. این‌جا دفترشه یا خونه‌ش؟ استفی: خُب، هر دوش. هم این‌جا کار می‌کنه، هم این‌جا زندگی می‌کنه. لیبی: عجب! استفی انتظارش رو نداشتی؟ لیبی: نمی‌دونم. آدم یه تصویرِ خاصّی از هالیوود تو ذهنشه. من توی بروکلین هم همین‌جور زندگی می‌کنم.»