کتاب بیچارگان به همراه نامه های عاشقانه ویکتور هوگو

کتاب بیچارگان به همراه نامه‌ های عاشقانه ویکتور هوگو نوشته ویکتور هوگو و ترجمه ناصر ایراندوست توسط نشر ویکتور هوگو منتشر شده است. این کتاب مجموعه‌ای از داستان کوتاه بیچارگان و گزیده‌ای از نامه‌های عاشقانه‌ی ویکتور هوگو به نامزدش آدل فوشه را در برمی‌گیرد. در این اثر، هم با فضای داستانی و اجتماعی فرانسه‌ی قرن نوزدهم روبه‌رو هستیم و هم با لحن صمیمی و احساسات شخصی نویسنده در نامه‌های عاشقانه‌اش آشنا می‌شویم. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب بیچارگان به همراه نامه های عاشقانه ویکتور هوگو

کتاب بیچارگان به‌همراه نامه‌های عاشقانه‌ی ویکتور هوگو ترکیبی از دو بخش متفاوت است: داستان کوتاه بیچارگان و مجموعه‌ای از نامه‌های عاشقانه‌ی ویکتور هوگو به آدل فوشه. ساختار این کتاب به‌گونه‌ای است که ابتدا با روایتی داستانی از زندگی سخت و پررنج یک خانواده‌ی ماهیگیر آغاز می‌شود و سپس به بخش نامه‌ها منتقل می‌شود که در آن، احساسات و دغدغه‌های عاشقانه‌ی نویسنده به تصویر کشیده شده است. ویکتور هوگو در این اثر، هم به مسائل اجتماعی و فقر و تیره‌بختی مردم عادی می‌پردازد و هم گوشه‌هایی از زندگی شخصی و عاطفی خود را آشکار می‌کند. 

این کتاب نه‌تنها تصویری از جامعه‌ی فرانسه‌ی قرن نوزدهم ارائه می‌دهد، بلکه خواننده را با فضای ذهنی و عاطفی یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان جهان همراه می‌کند. نامه‌ها، علاوه‌بر روایت یک عشق جوانانه، بازتابی از روحیه‌ی حساس و پرشور نویسنده هستند و بخش داستانی نیز با توصیف‌های دقیق و فضای تیره و پرتنش، تصویری از زندگی طبقات فرودست را به نمایش می‌گذارد.

خلاصه داستان بیچارگان به همراه نامه های عاشقانه ویکتور هوگو

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! 

داستان کوتاه بیچارگان با شبی تاریک و طوفانی آغاز می‌شود؛ جایی که خانواده‌ای ماهیگیر در کلبه‌ای محقر و دورافتاده، با فقر و نگرانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. مادر خانواده، ژانی، درحالی‌که پنج کودک خردسال را در خواب می‌بیند، برای شوهرش که در دل دریا با امواج خروشان می‌جنگد، دعا می‌کند. فضای داستان سرشار از اضطراب، ناامیدی و امیدهای کوچک است. پدر خانواده برای تأمین معاش، جان خود را به خطر می‌اندازد و ژانی با دلهره و نگرانی، شب را به صبح می‌رساند. در ادامه، ژانی به سراغ همسایه‌ی پیر و بیمار خود می‌رود و با صحنه‌ای تلخ روبه‌رو می‌شود؛ مادر همسایه درگذشته و دو کودک خردسال بی‌پناه مانده‌اند. 

ژانی با احساس گناه و همدردی، تصمیم می‌گیرد این دو کودک را به خانواده‌ی خود اضافه کند. داستان با بازگشت پدر خانواده و پذیرش سرنوشت تلخ اما انسانی، به پایان می‌رسد؛ جایی که همدلی و فداکاری، معنای تازه‌ای به زندگی سخت این خانواده می‌بخشد. در بخش دوم کتاب، نامه‌های عاشقانه‌ی ویکتور هوگور به آدل فوشه روایت می‌شود. این نامه‌ها، بازتابی از عشق پرشور، امیدها، دل‌تنگی‌ها و فرازونشیب‌های رابطه‌ی آن دو هستند. هوگو در نامه‌هایش از احساسات عمیق، رنج دوری، امید به وصال و دغدغه‌های جوانی سخن می‌گوید. این نامه‌ها نه‌تنها روایتگر یک عشق شخصی‌اند، بلکه تصویری از روحیه‌ی حساس و آرمان‌گرای نویسنده را نیز ارائه می‌دهند.

چرا باید کتاب بیچارگان به همراه نامه های عاشقانه ویکتور هوگو را بخوانیم؟

این کتاب فرصتی است برای آشنایی با دو وجه متفاوت از شخصیت ویکتور هوگو؛ نویسنده‌ای که هم به مسائل اجتماعی و فقر می‌پردازد و هم در نامه‌هایش، احساسات عاشقانه و دغدغه‌های شخصی خود را بی‌پرده بیان می‌کند. خواندن این اثر، امکان لمس فضای اجتماعی و عاطفی فرانسه‌ی قرن نوزدهم را فراهم می‌کند و مخاطب را با زبان و نگاه انسانی نویسنده همراه می‌سازد. بخش داستانی کتاب، تصویری ملموس از رنج و همدلی در میان طبقات فرودست ارائه می‌دهد و بخش نامه‌ها، دریچه‌ای به دنیای درونی و عواطف نویسنده می‌گشاید. این ترکیب، تجربه‌ای چندلایه و متفاوت از آثار کلاسیک را رقم می‌زند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

کتاب بیچارگان به‌همراه نامه‌های عاشقانه‌ی ویکتور هوگو برای علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک، دوستداران آثار اجتماعی و کسانی که به نامه‌نگاری‌های عاشقانه و زندگی شخصی نویسندگان بزرگ علاقه دارند، مناسب است؛ همچنین برای کسانی که دغدغه‌ی شناخت تاریخ اجتماعی و عاطفی اروپا را دارند یا می‌خواهند با فضای ذهنی و احساسی ویکتور هوگو آشنا شوند، گزینه‌ای قابل‌توجه به‌ شمار می‌آید.

بخشی از کتاب بیچارگان به همراه نامه های عاشقانه ویکتور هوگو

«شب است. کلبه‌ای محقر و تاریک. نوری ضعیف از میان تاریکی بنظر می‌رسد. چند تور ماهیگیری به دیوار آویخته است. در انتهای کلبه تخنخوابی قرار دارد که پرده‌ای بلند در برابر آن کشیده شده است. در گوشه دیگر چند ظرف کهنه از دور دیده می‌شود. نزدیک تختخواب، بر روی نیمکت‌های کهنه، بستری گسترده‌اند و در آن پنج طفل خوابند. آتش ضعیفی در بخاری می‌سوزد و شعله آن سقف تاریک را سرخ رنگ می‌سازد.»