کتاب از آندریا کمک بگیر

کتاب از آندریا کمک بگیر نوشته نوئل وست ایهلی و ترجمه شقایق رضا زاده که توسط نشر نارنگی منتشر شده، اثری در ژانر تریلر روان‌شناختی و جنایی است که با روایتی چندصدایی، داستان قربانیان یک قاتل سریالی را از زاویه‌ی دید خودشان روایت می‌کند. این کتاب با تمرکز بر تجربه‌ی پس از مرگ شخصیت‌ها، به بررسی پیامدهای خشونت، تنهایی و جست‌وجوی هویت در دنیای مدرن می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب از آندریا کمک بگیر

کتاب از آندریا کمک بگیر، اثری است که در ایالت‌های غربی آمریکا، به‌ویژه یوتا، کلرادو و آیداهو، رخ می‌دهد. روایت کتاب از زبان چند زن جوان شکل می‌گیرد که هریک قربانی مردی با هویت‌های جعلی در سایت‌های دوست‌یابی شده‌اند. داستان در دو بازه‌ی زمانی موازی، یعنی یک سال و دو سال قبل و همچنین اکنون، پیش می‌رود و هر بخش از زاویه‌ی دید یکی از شخصیت‌ها روایت می‌شود.

نوئل وست ایهلی با انتخاب این ساختار، تجربه‌ی قربانیان را پس از مرگ و سرگردانی روح آن‌ها به تصویر می‌کشد و هم‌زمان، زندگی روزمره‌ی قاتل و خانواده‌اش را نیز به نمایش می‌گذارد. کتاب با اشاره به فضای مجازی، آسیب‌پذیری زنان در روابط آنلاین و ناتوانی سیستم‌های حمایتی، تصویری تلخ و واقع‌گرایانه از خشونت پنهان در جامعه ارائه می‌دهد. فضای سرد و بی‌روح شهرها و طبیعت با حس تعلیق و ناامنی همراه است و روایت‌ها با جزئیات دقیق احساسی و روانی شخصیت‌ها، خواننده را درگیر تجربه‌ی مرگ و پس از آن می‌کند.

خلاصه داستان از آندریا کمک بگیر

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! 

داستان از آندریا کمک بگیر با روایت دختری آغاز می‌شود که پس از قرار ملاقات با مردی که از طریق یک سایت دوست‌یابی با او آشنا شده، مورد حمله قرار می‌گیرد و جانش را از دست می‌دهد. روایت از زاویه‌ی دید روح قربانی ادامه پیدا می‌کند؛ او سرگردان و ناتوان از ارتباط با دنیای زنده‌ها، شاهد زندگی قاتل و خانواده‌اش می‌شود. در بخش‌هایی دیگر، داستان از زبان قربانیان دیگر روایت می‌شود که هریک تجربه‌ای مشابه دارند، آشنایی با مردی جذاب اما مرموز، احساس ناامنی و در نهایت مواجهه با مرگ. 

نویسنده با جابه‌جایی میان گذشته و حال، لایه‌های مختلف شخصیت قاتل و قربانیان را آشکار می‌کند. روح قربانیان در تلاش برای یافتن آرامش یا انتقام، به‌شکل نامحسوس بر زندگی قاتل تأثیر می‌گذارد؛ خاموش‌شدن چراغ‌ها یا اختلال در وسایل الکترونیکی نشانه‌هایی از حضور آن‌ها است. در نهایت، کتاب تصویری از تنهایی، ترس و ناتوانی قربانیان در برابر خشونت مردانه و بی‌تفاوتی جامعه ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب از آندریا کمک بگیر را خواند؟

کتاب از آندریا کمک بگیر با روایتی متفاوت و چندلایه، تجربه‌ی قربانیان خشونت را از زاویه‌ای کمتردیده‌شده به تصویر می‌کشد. پرداختن به احساسات، خاطرات و سرگردانی روح پس از مرگ، فرصتی برای تأمل درباره‌ی آسیب‌پذیری زنان در روابط آنلاین و پیامدهای خشونت پنهان فراهم می‌کند؛ همچنین ساختار چندصدایی و روایت‌های موازی، خواننده را با پیچیدگی‌های روانی شخصیت‌ها و فضای سرد و بی‌رحم جامعه‌ی معاصر روبه‌رو می‌سازد.

خواندن کتاب از آندریا کمک بگیر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های جنایی، تریلر روان‌شناختی و داستان‌هایی با روایت چندصدایی مناسب است؛ همچنین کسانی که دغدغه‌ی امنیت در روابط آنلاین، آسیب‌شناسی اجتماعی و تجربه‌های زنان در جامعه‌ی مدرن را دارند، می‌توانند با این اثر ارتباط برقرار کنند.

بخشی از کتاب از آندریا کمک بگیر

«با وجود اینکه سنگینی وزن او را روی جسم خودم احساس می‌کردم. صدایی در درونم فریاد می‌زد که فرار کنم و خودم را از دستش نجات بدهم. او هم شال مرا محکم‌تر دور گردنم می‌پیچید. من هم زیر این همه فشار و تقلایی که کرده بودم و بی‌جواب مانده بود؛ مانند موشی که زیر پنجه گربه مانده. بیحس شده بودم تا اینکه حس کردم این فشار و درد ناگهان متوقف شد. او همین که روی پاهایش بلند شد. چند ثانیه‌ای با نفرت به من نگاه کرد و نفس نفس می‌زد. من چهره رنگ پریده‌اش را در تاریکی موجود هوا هم می‌توانستم ببینم. او یک خال هم روی گونه‌اش داشت. شال صورتی و سبز رنگ من را از دستش به زمین انداخت و شالم کنار من بر زمین افتاد. باز هم صدایی در درونم فریاد می‌زد: بلند شو. فرار کن! اما من هنوز همان‌طور بی‌حرکت مانده بودم و حتی پلک هم نمی‌زدم. او هم چرخید به سمت ماشینی که در جاده خاکی پارک کرده بود. من می‌خواستم بدانم او چه چیزی را در صندوق عقب خود گذاشته است. می‌دانستم اگر چند لحظه دیگر بی‌حرکت بمانم. خواهم فهمید. اما همان موقع بود که بالاخره شروع به دویدن کردم و در سایه کاج‌هایی که بالای سرم قرار داشتند و باعت حس ناامنی در وجودم می‌شدند. به راهم ادامه دادم. از خاکریزی شیب دار به سمت بستر خشک رودخانه رفتم.»